Μια γυναίκα ξεχωριστή που γνωρίζει καλά τι σημαίνει η έννοια της προσφοράς και της αλληλεγγύης. Ένας άνθρωπος που από τα νεανικά του κιόλας χρόνια ξεπέρασε το εγώ και νοιάζεται έμπρακτα για το εμείς. Η Μέρω Κεσεσίογλου ή αλλιώς «Mama Africa», όπως την αποκαλούν όσοι ξέρουν τη δράση της, έχει ταυτίσει το όνομά της με την απλόχερη αγάπη και καθημερινά «μάχεται» με όποιο μέσο διαθέτει, ώστε να κάνει ευκολότερη τη ζωή όσων ζουν στην πολύπαθη Αφρική.
Η Μέρω Κεσεσίογλου είναι Γενική Πρόξενος Ακτής Ελεφαντοστού, Ιδρύτρια και Πρόεδρος της Οργάνωσης «Ελληνική Δράση Αφρικής» και γνώρισε την Αφρική όταν ήταν ακόμη φοιτήτρια. Από τότε όμως την έχει σαν δεύτερο σπίτι της, καθώς την επισκέπτεται πολύ συχνά.
«Την πρώτη φορά που πήγα στην Αφρική ήμουν εθελόντρια σε λεπροκομείο και εμψύχωνα ασθενείς πριν από τον θάνατό τους»
«Οι δράσεις μου στην Αφρική ξεκίνησαν από τα φοιτητικά μου χρόνια, όταν σπούδαζα Κοινωνιολογία στη Γενεύη. Τότε έψαχναν για εθελοντές στα Ηνωμένα Έθνη και πήγα ως εθελόντρια κυρίως στην κεντρική Αφρική.
Την πρώτη φορά εργάστηκα σε ένα λεπροκομείο. Δεν με είχαν όμως προειδοποιήσει για το τι θα κάνω, ότι δηλαδή θα πηγαίνω εκεί να εμψυχώνω τους ασθενείς πριν από τον θάνατό τους και μάλιστα μερικές φορές (επειδή ήταν καθολική αποστολή) οι καλόγριες μας έδιναν γάζες για να μπορούμε να τις αλλάζουμε στους ασθενείς. Όταν, δε, μας έρχονταν δάκρυα, οι καλόγριες μας έλεγαν “εάν ήρθατε εδώ να κλαίτε, να πάρετε το αεροπλάνο και να γυρίσετε στη χώρα σας“», αναφέρει στο Newsbeast.
Μόλις γύρισε στη Γενεύη, η Μέρω Κεσεσίογλου ήξερε πως το ταξίδι της στην Αφρική θα ήταν η αρχή για τα επόμενα που θα ακολουθούσαν και μέσα της γνώρισε πως είχε συνδεθεί με τους ανθρώπους της για πάντα. Ήταν σίγουρη για όσα ήθελε να κάνει στη ζωή της και για το πόσο θα ήθελε να βοηθήσει με κάθε δυνατό τρόπο, ειδικά τα μικρά παιδιά, ώστε να έχουν ένα καλύτερο μέλλον.
Ο πρόεδρος της Ακτής Ελεφαντοστού αποκαλούσε τη Μέρω Κεσεσίογλου «Ταρζάν που έρχεται και βοηθάει»
«Τελικά όταν επέστρεψα και άρχισα να εξηγώ τις εμπειρίες μου στους συμφοιτητές και τους φίλους μου, όλοι ήθελαν να πάνε να ζήσουν αυτή την εμπειρία. Έτσι αρχίσαμε να μαζεύουμε διάφορα, ρούχα, πράγματα, και να πηγαίνουμε με ομάδες σε αυτές τις χώρες όπου ήταν ανάγκη. Η μία δράση έφερε την άλλη και μια χρονιά τα Ηνωμένα Έθνη είχαν κάνει μία εκδήλωση για τους εθελοντές, στην οποία ήταν παρόντες αρκετοί αρχηγοί κρατών. Ο ένας από αυτούς ήταν ο πρόεδρος της Ακτής Ελεφαντοστού, ο Houphouët Boigny, και είχε πει για εμένα “Ποιος είναι αυτός η Ταρζάν που έρχεται στη χώρα μας και μας βοηθάει;”. (Εκεί δεν είναι ο Ταρζάν είναι η Ταρζάν). Έτσι με σύστησαν μαζί του, με αποτέλεσμα να με χρήσει εκπρόσωπο της χώρας του στην Ελλάδα», επισημαίνει.
«Ασχολούμαι γενικότερα με τον λαό όχι μόνο με την Ακτή, αλλά και με άλλες πολλές χώρες γειτονικές όπως είναι το Μάλι, η Μπουργκίνα Φάσο, η Γουΐνέα, η Γκαμπόν κ.ά.», συμπληρώνει η Γενική Πρόξενος Ακτής Ελεφαντοστού, Ιδρύτρια και Πρόεδρος της Οργάνωσης «Ελληνική Δράση Αφρικής»
«Στην Ακτή Ελεφαντοστού έχουμε ιδρύσει εννέα νοσοκομεία με 100 κλίνες, επίσης έχουμε δύο ορφανοτροφεία, το ένα για υγιή παιδιά και ένα για ορφανά του AIDS. Εκεί είμαι πρέσβειρα καλής θελήσεως και του Unaids, ενώ παράλληλα είχα βοηθήσει και παιδιά στην Τουρκία που είχαν αυτή την ασθένεια και είχαν κολλήσει από το μολυσμένο αίμα με AIDS που είχε σταλεί εκεί. Ήταν γύρω στα 100 παιδιά, τα οποία άλλα τα φέραμε εδώ στο Αγλαΐα Κυριακού όπου ήταν μία καθηγήτρια που τα βοήθησε, και άλλα στην Ελβετία.
Στην Ακτή έχουμε και μία γεωργική σχολή, τέσσερα οδοντιατρεία, τέσσερα σχολεία και τώρα χτίζουμε το πέμπτο.
Επίσης, έχουμε και 70 γυναικείους συνεταιρισμούς, καθώς στηρίζουμε πολύ τις γυναίκες που καταπονούνται πραγματικά πολύ στην Αφρική. Κάνουν όλες τις δουλειές και οι άντρες πραγματικά τίποτα. Σε αυτούς λοιπόν τους συνεταιρισμούς δραστηριοποιούνται 4.000 γυναίκες που εκπαιδεύονται στην καλλιέργεια της γης και στη μεταποίηση των αγροτικών προϊόντων. Έτσι από τα μάνγκο κάνουν χυμούς και τους πωλούν στη λαϊκή, αλλά και μαρμελάδες και βγάζουν ένα εισόδημα», μας εξηγεί η Μέρω Κεσεσίογλου.
«Θέλουμε ως οργάνωση να κάνουμε περισσότερα σχολεία και ένα μόνο για κορίτσια, διότι στην Αφρική στέλνουν σχολείο μόνο το πρώτο αγόρι της κάθε οικογένειας και τα κορίτσια τα αφήνουν στο περιθώριο, για να κάνουν αγροτικές δουλειές, τις δουλειές του σπιτιού, να μαγειρεύουν και να πλένουν. Τα κορίτσια λοιπόν είναι τελείως αγράμματα.
Πηγαίνουν στη λαϊκή να πουλήσουν τα προϊόντα τους και υπάρχουν διάφοροι αετονύχηδες που τους αρπάζουν τα πράγματα και τις κοροϊδεύουν με τα χρήματα, καθώς δεν ξέρουν να μετράνε. Γι’ αυτό τον λόγο στηρίζουμε εκτός από το “παιδεία για όλους” το “παιδεία για τα κορίτσια”. Τώρα λοιπόν χτίζουμε το σχολείο για τα κορίτσια και ελπίζω να τα καταφέρουμε οικονομικά.
Κάνουμε διάφορες εκδηλώσεις κατά καιρούς, όπως αυτή που διοργανώνουμε στις 25 Νοεμβρίου που θα γίνει στο Caravel και στην οποία θα τραγουδήσει δύο τραγούδια ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, θα έχει αφρικανικούς χορούς και τραγούδια και την Ίντρα Κέιν, η οποία είναι από την Αφρική και θα τραγουδήσει», τονίζει.
«Είμαι η πρώτη φύλαρχος γυναίκα και με είχαν γράψει και στο βιβλίο Γκίνες»
«Σαφώς και έχουμε έρθει αντιμέτωποι με πολλές δυσκολίες με βασικότερη τους αντάρτες. Αν και απαγορεύεται για παράδειγμα να ταξιδεύουμε τη νύχτα, για να κερδίσουμε χρόνο το κάνουμε. Έτσι μία φορά μας έπιασαν οι αντάρτες και μας πήραν το κοντέινερ που είχαμε γεμάτο φάρμακα», αναφέρει η Γενική Πρόξενος Ακτής Ελεφαντοστού, Ιδρύτρια και Πρόεδρος της Οργάνωσης «Ελληνική Δράση Αφρικής», καθώς θυμάται τις στιγμές που ήταν πραγματικά άσχημες για την ίδια και την αποστολή της, αλλά δεν την έκαναν να χάσει το κουράγιο της.
«Νιώθω μεγάλη ευθύνη που με αποκαλούν “Mama Africa”, διότι πρέπει να λύσω τα προβλήματα όλων αυτών που με φωνάζουν “μαμά”. Είμαι όμως και φύλαρχος μιας φυλής με 4.000 άτομα, είμαι η πρώτη φύλαρχος γυναίκα και με είχαν γράψει και στο βιβλίο Γκίνες», συμπληρώνει.
«Η ζωή είναι τόσο σύντομη που πρέπει να αγαπάμε τον πλησίον μας όπως τον εαυτό μας»
«Η ζωή είναι τόσο σύντομη που πρέπει να αγαπάμε τον πλησίον μας όπως τον εαυτό μας», είναι το μήνυμα που στέλνει κλείνοντας μέσω του Newsbeast η Μέρω Κεσεσίογλου και εξηγεί: «Χρειαζόμαστε εθελοντές για να στηρίξουν το έργο μας και να έρθουν στην Αφρική, ώστε να δουν πώς ζουν εκεί οι άνθρωποι. Δεν είναι όλοι ευτυχισμένοι, γιατί κανείς δεν μπορεί να ευτυχεί μόνος του».
