Όταν ξεκίνησε τη ζωή της ως μία ανεξάρτητη, ξεχωριστή χώρα το 1965, οι προοπτικές της Σιγκαπούρης δε φαίνονταν και τόσο καλές.
Μικρή και υπανάπτυκτη, δεν είχε ούτε φυσικούς πόρους, αλλά ούτε τον πληθυσμό, που αποτελούνταν κυρίως από μετανάστες χωρίς κοινή ιστορία, για να αναπτυχθεί.
Ο πρώτος πρωθυπουργός της χώρας, ο αποθανών Λι Καν Γιου, είναι αυτός που θεωρείται ότι μεταμόρφωσε κυριολεκτικά αυτήν τη μικρή χώρα.
Μάλιστα, ένας τόμος των απομνημονευμάτων του έχει τον τίτλο «από τον Τρίτο Κόσμο στον Πρώτο».
Γιατί η Σιγκαπούρη πέτυχε οικονομικά;
Πρώτο, η στρατηγική της θέση και το φυσικό της λιμάνι βοήθησαν πολύ. Από αυτό περνά σχεδόν το 40% της παγκόσμιας ναυσιπλοΐας. Ήταν ήδη πολύ σημαντικό πέρασμα από το 14ο αιώνα και ξανά μετά το 19ο αιώνα, όταν ένας Ρώσος διπλωμάτης ίδρυσε τη νέα πόλη.
Τώρα βρίσκεται στην καρδιά μίας από τις πιο δυναμικές περιοχές του πλανήτη. Ο πρώην πρωθυπουργός, Λι, εκμεταλλεύτηκε όλα τα πλεονεκτήματα της Σιγκαπούρης.
Δεύτερον, υπό το Λι, η Σιγκαπούρη καλωσόρισε το παγκόσμιο εμπόριο και τις επενδύσεις. Οι πολυεθνικές βρήκαν στη Σιγκαπούρη ένα φυσικό κόμβο και την ενθάρρυνση να επεκταθούν και να αναπτυχθούν.
Τρίτο, η κυβέρνηση ήταν μικρή, αποτελεσματική και ειλικρινής με όλους τους γείτονες της Σιγκαπούρης. Βρίσκεται στην κορυφή όλων των ερευνών για τις πιο αποτελεσματικές κυβερνήσεις στον τομέα της επιχειρηματικότητας.
Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι η χώρα-νησί είναι ιδανική. Παρότι είναι καθαρή και πολύ οργανωμένη, έχει πολύ αυστηρό δικαστικό σύστημα, εξημερωμένο Τύπο και ανελεύθερες κοινωνικές πολιτικές. Για παράδειγμα, η ομοφυλοφιλία είναι παράνομη, ενώ οι διαμαρτυρίες σπανίως επιτρέπονται.
Ο κ. Λι θεωρεί τον απολυταρχικό τρόπο διακυβέρνησης ως ένα βασικό συστατικό στην επιτυχία της Σιγκαπούρης, δίνοντας έμφαση στο πόσο εκτεθειμένη είναι η Σιγκαπούρη σε ενδεχόμενες επιθετικές ενέργειες από τους γείτονες.
Όπως υποστηρίζει ο Economist, οι νέοι άνθρωποι όμως αμφισβητούν πλέον το αν η Σιγκαπούρη είναι όντως εύθραυστη και αν πρέπει να σταματήσουν οι περιορισμοί της ελευθερίας τους.