Είναι θέμα προοπτικής. Για τον Ρολφ Στράουχ, διευθυντικό στέλεχος στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, ισχύει ότι τόσο οι πολιτικοί όσο και η ΕΚΤ απέδειξαν πως μπορούν να πράττουν όταν χρειάζεται. Η ευρωζώνη έχει αφήσει πίσω της την ύφεση, οι χώρες που αντιμετώπισαν την πιο σοβαρή κρίση αύξησαν τις εξαγωγές τους και μείωσαν τα δημοσιονομικά τους ελλείμματα, δήλωσε ο Ρολφ Στράουχ στην 14η συζήτηση στρογγυλής τραπέζης των οικονομικών αγορών στη Φραγκφούρτη. Για τον Ούλριχ Κάτερ, επικεφαλής οικονομολόγο στην Deka Bank και οικοδεσπότη της συζήτηση, η ευρωζώνη βρίσκεται εν μέσω μιας χαμένης δεκαετίας. Το ΑΕΠ στην ευρωζώνη αυξήθηκε από το 2008 μέχρι το 2014 μόνο κατά 0,1%. Το φάντασμα του αποπληθωρισμού πλανάται πάνω από την ευρωζώνη.
«Τα προβλήματα που οδήγησαν στην ευρωκρίση, όπως για παράδειγμα η υπερχρέωση ολόκληρων οικονομιών, δεν έχουν επιλυθεί», συμπληρώνει.
Χώρες όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Ισπανία και η Πορτογαλία μπορεί να βελτίωσαν τη θέση τους σε ζητήματα ανταγωνιστικότητας και να ανήκουν στα κράτη που επιδεικνύουν το μεγαλύτερο μεταρρυθμιστικό ζήλο, ωστόσο δεν το έκαναν οικειοθελώς. Οι μεταρρυθμίσεις ήταν μέρος της συμφωνίας για να πάρουν τις πιστώσεις. 450 δις ευρώ μπορούν να διατεθούν. Αρκετά μεγάλο ποσό για να βοηθηθούν χώρες όπως η Κύπρος, αλλά πολύ μικρό για να βοηθηθούν χώρες όπως η Γαλλία ή η Ιταλία, γράφει σε δημοσίευμά της η Deutsche Welle.
«Καλή ιδέα μια κακή ευρωπαϊκή τράπεζα»
Και ακριβώς οι δύο αυτές χώρες είναι που προκαλούν και τις μεγαλύτερες ανησυχίες στην Ευρωζώνη.
«Η Γαλλία κατά τη γνώμη μου προκαλεί τις μεγαλύτερες ανησυχίες γιατί κοιτάζοντας κανείς τα τελευταία δέκα με δεκαπέντε χρόνια δεν έγιναν πραγματικά αυτά που έπρεπε να γίνουν, δεν ελήφθησαν τα μηνύματα της παγκοσμιοποίησης» όπως διατείνεται ο Μίχαελ Χίτνερ από το Ινστιτούτο για τη Γερμανική Οικονομία στην Κολωνία.
Η Γαλλία και η Ιταλία αντί να πάρουν τις τύχες στα χέρια τους, επισημαίνουν οικονομικοί αναλυτές, ελπίζουν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Και ο Μάριο Ντράγκι δεν θα τους απογοητεύσει. Η ΕΚΤ δεν θα αγοράσει μόνο μετοχές αλλά και κρατικά ομόλογα. Ο Μίχαελ Χίτνερ βλέπει η ΕΚΤ να μετατρέπεται με τον τρόπο αυτό σε μια κακή τράπεζα.
Εντούτοις μια κακή ευρωπαϊκή τράπεζα δεν θα ήταν απαραίτητα και κακή ιδέα, υποστηρίζει ο Ούλριχ Κάτερ. Όλο και μεγαλύτερα ποσά από δάνεια που δεν εξυπηρετούνται καταγράφονται στα βιβλία των τραπεζών. Και εάν μια χώρα δεν είναι σε θέση να εξυγιάνει τον οικονομικό της τομέα τότε θα ήταν πολύ χρήσιμο το ρόλο αυτό να μπορούσε να αναλάβει μια τράπεζα.
