«Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να προετοιμασθεί για μια εκ νέου ανάδυση της κρίσης, ενώ στα μέτρα που θα ληφθούν θα πρέπει να περιλαμβάνεται και το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης χρεών, όπως αυτή που εφαρμόσθηκε στην Ελλάδα ως προϋπόθεση για το δεύτερο σχέδιο διάσωσης» υποστηρίζει το think tank Bruegel στις συστάσεις του προς τη νέα ηγεσία της ΕΕ, σύμφωνα με ανταπόκριση από τις Βρυξέλλες στο ειδησεογραφικό πρακτορείο «Μπλούμπεργκ».
Όπως αναφέρεται, στις εισηγήσεις τους προς την ΕΕ, ο Guntram Wolff, διευθυντής του Bruegel και ο Zsolt Darvas, ειδικός ερευνητής, επισημαίνουν, ότι «θα πρέπει ίσως να συνηγορήσετε για ανασχεδιασμό χρέους ή ακόμη για αναδιάρθρωση εάν το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Και καθώς αυτό θα είχε σοβαρές επιπτώσεις στη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, χρειάζεται να καταβληθεί σημαντική προσπάθεια για τη μείωση των επιπτώσεων στον χρηματοπιστωτικό τομέα».
Μεταξύ άλλων, υποστηρίζουν, ότι «οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν τους φόρους και τις δημόσιες δαπάνες στην μάχη για την άνοδο του πληθωρισμού ώστε να ενισχυθεί η ανάπτυξη και να αποφευχθεί μια νέα κρίση», υπογραμμίζοντας ότι «ο πληθωρισμός πρέπει να προσεγγίσει το όριο του 2% και ότι η επίτευξη του στόχου αποκατάστασης των επιπέδων των τιμών δεν πρέπει να επαφίεται μόνο στην ΕΚΤ, αλλά οφείλουν να αναλάβουν δράσεις τόσο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όπως και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο».
Οι ερευνητές σημειώνουν, ότι «θα πρέπει να τεθεί αυτή η αναγκαιότητα με σαφήνεια και να στηριχθεί μια επεκτατική πολιτική» προσθέτοντας, ότι «θα πρέπει επίσης να υπογραμμιστεί στους υπουργούς Οικονομικών, ότι η νομισματική πολιτική από μόνη της θα αργήσει να επαναφέρει τον πληθωρισμό στο 2% και επομένως οι εθνικές πολιτικές για την φορολογία και τα εισοδήματα οφείλουν να διαδραματίσουν πρωτεύοντα ρόλο σε αυτή τη διαδικασία».
Όπως τονίζουν, «η Γερμανία, η Ολλανδία και οι σκανδιναβικές χώρες πρέπει να ενισχύσουν την εσωτερική κατανάλωση και να μειώσουν τα πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών» και ότι «θα πρέπει να αυξηθούν οι μισθοί στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα».
Στη συνέχεια, αναφέρουν, ότι «οι πολιτικές λιτότητας αποτέλεσαν τον ακρογωνιαίο λίθο της ευρωπαϊκής οικονομικής στρατηγικής με τη Γερμανία και τους συμμάχους της να δίνουν έμφαση στη μείωση του χρέους, σε αντίθεση με τη Γαλλία και τη Γερμανία που ζητούν μια πιο επεκτατική προσέγγιση».
