Ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τζακ Λου προειδοποίησε σήμερα το Κογκρέσο ότι η αύξηση του νομίμου ορίου του χρέους της χώρας την τελευταία στιγμή μπορεί να αποδειχθεί μια «πολύ επικίνδυνη» ενέργεια, καθώς απομένει μόνο μία εβδομάδα μέχρι την καταληκτική ημερομηνία της 17ης Οκτωβρίου που έχει θέσει η κυβέρνηση.
«Η προσπάθεια να προγραμματιστεί η αύξηση του ορίου του χρέους την τελευταία στιγμή θα μπορούσε να είναι πολύ επικίνδυνη. Εάν το Κογκρέσο δεν δράσει και οι ΗΠΑ βρεθούν ξαφνικά σε θέση να μην μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους, οι συνέπειες θα είναι πολύ σοβαρές», είπε ο Λου σε μια ακρόαση της Γερουσίας.
«Εάν το Κογκρέσο δεν αναλάβει τις ευθύνες του θα μπορούσαν να επηρεαστούν σοβαρά οι χρηματαγορές, η οικονομική ανάκαμψη, η απασχόληση και οι αποταμιεύσεις εκατομμυρίων Αμερικανών», συνέχισε.
Η Γερουσία και η Βουλή των Αντιπροσώπων, τα δύο Σώματα του Κογκρέσου, θα πρέπει να εγκρίνουν μέχρι τις 17 Οκτωβρίου την αύξηση του νομίμου ορίου του χρέους, ώστε να μην κηρύξει στάση πληρωμών η Ουάσινγκτον. Όμως οι Ρεπουμπλικάνοι, που έχουν υπό τον έλεγχο τους τη Βουλή, θέλουν να συνοδευτεί το μέτρο αυτό από μεταρρυθμίσεις στον προϋπολογισμό.
Σύμφωνα με το υπουργείο, στις 17 Οκτωβρίου τα ταμειακά διαθέσιμα που θα έχουν απομείνει στις ΗΠΑ θα ανέρχονται στα 30 δισεκατομμύρια δολάρια. Η δυνατότητα του υπουργείου Οικονομικών να εκπληρώνει τις οικονομικές υποχρεώσεις του θα εξαρτάται πλέον από τον όγκο των φορολογικών εσόδων.
«Εάν δεν υπάρχουν επαρκή ταμειακά διαθέσιμα θα είναι αδύνατον να τηρήσουμε όλες τις υποχρεώσεις μας, όπως είναι η καταβολή των συντάξεων γήρατος, των μισθών στους στρατιωτικούς και τους βετεράνους και οι συμβάσεις με τους ιδιώτες υπεργολάβους, για πρώτη φορά στην ιστορία μας», τόνισε ο Λου.
Ο υπουργός απάντησε επίσης στους Ρεπουμπλικάνους που υποστηρίζουν ότι το κράτος μπορεί να δώσει προτεραιότητα σε ορισμένες υποχρεώσεις του, όπως στην καταβολή των τόκων επί των δανείων, αποτρέποντας έτσι ένα «σοκ» στις αγορές ομολόγων. «Όπως έχουν κρίνει στο παρελθόν κυβερνήσεις που προέρχονταν και από τα δύο κόμματα, οι προτάσεις αυτές, με τις οποίες δημιουργούνται προτεραιότητες, δεν επιλύουν το πρόβλημα. Συνιστούν μια ανεύθυνη άρνηση μιας ουσιώδους αξίας των ΗΠΑ: από το 1789, όποιο και αν ήταν το κόμμα (στην εξουσία), ο πρόεδρος και το Κογκρέσο τιμούσαν πάντα τις δεσμεύσεις τους», κατέληξε.
