Για ένα όλο και μεγαλύτερο τμήμα της Ευρωζώνης που κυβερνιέται ή συγκυβερνιέται από ένα τρίο που αποκαλείται τρόικα και είναι παιδί της κρίσης χρέους στην Ελλάδα κάνει λόγο η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Zeitung.
Μέσω της τρόικας, όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα που μεταφέρει η Ημερησία, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο συμβάλει στην αμερικανοποίηση της οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπη.
Τρία χρόνια μετά την αρχή της κρίσης η τρόικα έχει εισβάλει εκτός από την Ελλάδα και σε άλλες χώρες, όπως Πορτογαλία, Ιρλανδία και Κύπρος, ενώ το ΔΝΤ αναμιγνύεται και στην Ισπανία.
Με τη συμμετοχή των ταμείων στην τρόικα, για πρώτη φορά τρίτες χώρες άρχισαν να έχουν άμεση επιρροή στην πολιτική σε τμήματα της ευρωζώνης.
Μπορεί μεν η ανάμιξη του ΔΝΤ σε οικονομικές κρίσης να είναι αναπόφευκτη, ωστόσο θα επισφραγίσει για πολλά χρόνια το σύνολο της Νομισματικής Ένωσης.
Ως μέτοχος της τρόικας το ΔΝΤ εξάγει το σκεπτικό του στην Ευρώπη, το οποίο προσανατολίζεται στη ζήτηση. Άλλα είχαν υποσχεθεί στους Γερμανούς όμως όταν σπρώχθηκαν να ενταχθούν στο ευρώ.
Εξ αρχής η τρόικα ήταν ένα «ελαττωματικό κατασκεύασμα». Η ΕΚΤ δεν έχει τίποτα κοινό με την τρόικα, δεδομένου ότι είναι υπεύθυνη για την πολιτική κυκλοφορίας του χρήματος.
Για την ανάμιξή της στην οικονομική πολιτική δεν έχει νομιμοποίηση και κάθε ανάμιξή της έρχεται σε αντίθεση με την ανεξαρτησία της ΕΚΤ.
Στην περίπτωση της Κύπρου ο δανεισμός της χώρας συνδυάστηκε με την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων. Η πολιτική κυκλοφορίας του χρήματος γίνεται μοχλός για να αναγκαστούν κάποιες χώρες να προβούν σε μεταρρυθμίσεις. Με αυτή την ενέργεια η πολιτική αυτή απώλεσε την αθωότητά της.
Από την άλλη πλευρά το ΔΝΤ με τη συμμετοχή του στην τρόικα εισήλθε σε έναν άγνωστο για αυτό χώρο. Όταν ένα
κράτος ταλανίζεται από οικονομική κρίση, τότε το ΔΝΤ έχει απέναντί του στην διαπραγμάτευση την κυβέρνηση και την Κεντρική Τράπεζα της χώρας.
Στην Ευρωζώνη όμως το ΔΝΤ δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο τις χώρες κρίσης, αλλά και τους συντρόφους από την τρόικα.
Ακόμα και εάν το ήθελε, δεν μπορεί να συστήσει σκληρή γραμμή, όπως έξοδο μιας χώρας από την Ευρωζώνη, επειδή πρέπει να έχει μια γραμμή σύμπλευσης με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την ΕΚΤ.
Μετά από πολλά χρόνια θα αποδειχθεί, εάν η συμμετοχή του ΔΝΤ στην κρίση της Ευρωζώνης έχει βοηθήσει πραγματικά.
Πρώτα πρέπει να λήξει η κρίση χρέους. Κατά τα πρώτα χρόνια της κρίσης υπήρξαν προβλήματα στους κόλπους της τρόικας, δεδομένου ότι το ΔΝΤ πέρασε τη δική του γραμμή, δηλαδή το κεϋνσιανό μοντέλο σκέψης, το οποίο έρχεται σε αντίθεση με τον προσανατολισμό της Γερμανίας για σταθεροποίηση της οικονομίας.
Έτσι το ΔΝΤ συμβάλλει στην αμερικανοποίηση της οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπη.
Στις διαπραγματεύσεις για το δεύτερο πρόγραμμα στήριξης της Ελλάδας και για την Κύπρο υπήρξε μεγάλη διχογνωμία στην τρόικα, επειδή το ΔΝΤ επεδίωκε περισσότερο ρεαλισμό όσον αφορά την ανάπτυξη και τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους απ’ ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Το ΔΝΤ πιέζει ακόμα πιο πολύ επειδή στο Διευθυντήριο αυξάνεται η δυσαρέσκεια όσον αφορά τη διάσωση του Ευρώ. Οι χώρες που βρίσκονται σήμερα στο μεταίχμιο της οικονομικής ανάπτυξης υποπτεύονται μια ειδική μεταχείριση της Ευρώπης.
«Όσο λοιπόν συνεχίζει η κρίση του Ευρώ, άλλο τόσο το ΔΝΤ παίζει με την υστεροφημία του. Κατά ειρωνικό τρόπο έδεσε τα χέρια του με τη συμμετοχή του στην Τρόικα, από την άλλη πλευρά όμως απέκτησε επιρροή μεγαλύτερη από τις δυνατότητές του», καταλήγει το δημοσίευμα.
