Ιστορική αναδρομή της ευρωπαϊκής πορείας της Ελλάδας, σε πέντε πράξεις, από την ένταξή της στην ΕΕ έως τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, δημοσιεύει με ολοσέλιδο άρθρο της η εφημερίδα «Le Soir». Το άρθρο έχει τίτλο «Χάος, η τελική έκβαση της ελληνικής τραγωδίας;» και στέκεται επικριτικά απέναντι στις εκάστοτε αποφάσεις των ευρωπαϊκών ηγεσιών.
Στην πρώτη πράξη της ιστορικής αναδρομής, υπό τον τίτλο «Πολιτική απόφαση», το άρθρο σχολιάζει πως η Ελλάδα -παρά τις όποιες αντιρρήσεις- κρίθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 πολύ σημαντική πολιτικά για να μείνει εκτός ΕΕ και είκοσι χρόνια αργότερα, εκτός ευρωζώνης.
Αυτή η πολιτική απόφαση, η οποία σήμερα χαρακτηρίζεται λανθασμένη, στηρίζεται τόσο από εκείνους που αντιμετωπίζουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα ως ενιαία αγορά όσο και από εκείνους που οραματίζονται μια πολιτικά ενοποιημένη Ευρώπη και παραδέχονται πως το λάθος δεν ήταν η είσοδος της Ελλάδας στην ΕΕ ή στο ευρώ, αλλά το γεγονός πως οι Ευρωπαίοι δεν πίεσαν ούτε βοήθησαν αρκετά τη χώρα να μεταρρυθμίσει το πολιτικό και φορολογικό της σύστημα, τους δύο πυλώνες ενός σύγχρονου και δημοκρατικού έθνους-κράτους.
«Τα χρόνια της τύφλωσης» είναι ο τίτλος της δεύτερης πράξης. Το άρθρο επισημαίνει πως, παρά τις προειδοποιητικές ενδείξεις και τις αποδείξεις πως η Ελλάδα «μαγείρευε» τα οικονομικά της στοιχεία, παρά τις «Κασσάνδρες» που κατηγορήθηκαν ότι προσπαθούσαν να υπονομεύσουν την ευρωπαϊκή «ευφορία», «οι ευρωπαϊκές ελίτ δεν έβλεπαν κανέναν κίνδυνο». Ήταν η εποχή που όλες οι χώρες χρησιμοποιούσαν τεχνάσματα για να εξωραΐσουν τα δημόσια οικονομικά τους, ενώ οι ευρωπαϊκές αρχές έκλειναν τα μάτια και οι τυφλοί βασίλευαν, παρατηρεί.
Στην τρίτη πράξη, υπό τον τίτλο «Ελληνική κρίση», το άρθρο σχολιάζει ότι, όταν το φθινόπωρο του 2009, ο νέος Έλληνας πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου παραδέχτηκε επισήμως πως η Ελλάδα είχε παραποιήσει συστηματικά τα δημόσια οικονομικά της, η Ευρώπη, οι αγορές και οι οίκοι αξιολόγησης έπαιξαν το ρόλο της έκπληκτης απατημένης συζύγου. Η Ευρώπη όχι μόνο καθυστέρησε στη συνέχεια να λάβει μια κοινή απόφαση αλλά στάθηκε και ανίκανη να διαχειριστεί τα του οίκου της και κατέφυγε στο ΔΝΤ. Οι Έλληνες κατηγορήθηκαν ότι ζούσαν επί δεκαετίες πάνω από τις δυνάμεις τους και τους επιβλήθηκαν δραστικά μέτρα λιτότητας που όλοι γνώριζαν πως θα πλήξουν παρατεταμένα και σχεδόν αποκλειστικά τους οικονομικά ασθενέστερους. Η χώρα βυθίστηκε στην ύφεση και η εξυγίανση των δημοσιονομικών της κατέστη ακόμη πιο δύσκολη. Η υπέροχη ευκαιρία για μεταρρυθμίσεις χάθηκε. Η Ευρώπη επέλεξε την τιμωρία της χώρας, σχολιάζει το άρθρο.
«Τιμωρία, δεύτερη…», είναι ο τίτλος της τέταρτης πράξης. Κατά το πρώτο εξάμηνο του 2011, τα νούμερα έδειχναν πως το πρόγραμμα είχε αποτύχει. Η Αθήνα συνέχισε να αποτελεί τον ιδανικό ένοχο. Η ελληνική κυβέρνηση κατηγορήθηκε πως δεν εφάρμοσε τα μέτρα λιτότητας με αρκετή αποφασιστικότητα. Και έτσι ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις για το δεύτερο πακέτο διάσωσης το οποίο ακολουθούσε την ίδια συνταγή (λιτότητα και ιδιωτικοποιήσεις) προσθέτοντας τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα. Εγκρίθηκαν άλλα 130 δισ. ευρώ ενώ οι ιδιώτες αποδέχτηκαν το «κούρεμα» του χρέους. Επισήμως, η Ελλάδα είχε σωθεί. Οι υποθέσεις όμως ήταν πολύ αισιόδοξες για μια χώρα που βρίσκεται σε ύφεση, ιδίως εν μέσω μιας εξαιρετικά δύσκολης συγκυρίας για όλη την Ευρώπη.
«Οι Έλληνες λένε “όχι”» έχει τίτλο η πέμπτη πράξη της ιστορικής αναδρομής, όπου γίνεται αναφορά στο «όχι» των Ελλήνων ψηφοφόρων στο μνημόνιο στις εκλογές της 6ης Μαΐου. Έχοντας υποστεί στωικά μειώσεις μισθών και συντάξεων, περικοπές στον τομέα της υγείας, εκτόξευση της ανεργίας και τη χρεοκοπία χιλιάδων επιχειρήσεων, τιμώρησαν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και ψήφισαν μαζικά τα αντιμνημονιακά κόμματα. Η Ευρώπη αντέδρασε και αντιδρά προειδοποιώντας πως, αν η Ελλάδα δεν σεβαστεί το μνημόνιο, δεν θα πάρει σεντ. Θα καταδικαστεί σε χρεοκοπία και σε έξοδο από την ευρωζώνη, ενώ η ΕΕ δηλώνει πως μπορεί να αντέξει ένα τέτοιο σοκ. Επισήμως, η μπάλα βρίσκεται στα χέρια των ίδιων των Ελλήνων.
Καταλήγοντας, το άρθρο σημειώνει πως η στρατηγική της Ευρώπης έγκειται στο να αποκτήσουν οι εκλογές της 17ης Ιουνίου δημοψηφισματικό χαρακτήρα σχετικά με την παραμονή ή μη της Ελλάδας στο ευρώ. Οι περισσότεροι Έλληνες επιθυμούν την παραμονή της χώρας στο ευρώ. Θα αποδεχτούν όμως τη συνέχιση της πολιτικής της υπερβολικής λιτότητας που πλήττει περισσότερο τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τους οικονομικά ασθενείς, ενώ ταυτόχρονα οι πλούσιοι, οι «πρωταθλητές της φοροδιαφυγής συνεχώς γλιτώνουν;», διερωτάται ο αρθρογράφος. Η ελληνική τραγωδία θα συνεχιστεί: είτε ακολουθώντας ένα ευρωπαϊκό «σχέδιο στήριξης» το οποίο δεν δίνει καμιά προοπτική για οικονομική επανεκκίνηση και το οποίο θα μεταφραστεί σε οπισθοδρόμηση πολιτική, κοινωνική και οικονομική, είτε εγκαταλείποντας την ευρωζώνη, γεγονός που θα βυθίσει την Ελλάδα και την Ευρώπη στο χάος, καταλήγει.
