«Παράθυρο» για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής και ευρωπαϊκής οικονομίας «δια της πλαγίας οδού» και όχι μέσα από οριζόντιες περικοπές μισθών βλέπουν οικονομολόγοι.
Όπως αναφέρουν, εάν η υποχώρηση της ισοτιμίας ευρώ δολαρίου εξακολουθήσει τότε η ευρωπαϊκή και ελληνική οικονομία θα γίνουν πιο ανταγωνιστικές , χωρίς να απαιτείται ραγδαία μείωση του μισθολογικού κόστους και λιτότητα.
Την ίδια στιγμή αναγνωρίζουν πως η απόφαση αυτή συνδέεται με τις παγκόσμιες οικονομικές ισορροπίες και τη σιωπηρή μάχη δολαρίου, γιέν και ευρώ.
Οικονομολόγοι θεωρούν πως η εάν η υποτίμηση του ευρώ συνεχισθεί θα μπορέσει να βρεθεί η «μαγική φόρμουλα» στο ερώτημα που απασχολεί σήμερα την Ευρώπη, δηλαδή στο πως θα επιτευχθεί ανάπτυξη παράλληλα με τη δημοσιονομική προσαρμογή (λιτότητα).
Την Παρασκευή 4 Μαΐου 2012 η ισοτιμία ευρώ – δολαρίου ήταν στα 1,31773 δολάρια. Μετά το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ελλάδα και την αναζωπύρωση των σεναρίων για έξοδο της χώρας από το ευρώ η ισοτιμία υποχώρησε ραγδαία και πλέον διαμορφώνεται στα επίπεδα των 1.2605 δολαρίων.
Η ισοτιμία ευρώ – δολαρίου είναι σήμερα κατά 12,4% χαμηλότερη σε σχέση με τον Μάιο 2011 (1,4317 δολάρια στις 27 Μάιου 2011), γεγονός που έχει βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών προϊόντων στις διεθνείς αγορές, χωρίς να απαιτείται αντίστοιχα μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας σε επίπεδο Ευρωζώνης.
Ο Τζέρεμι Σίγκελ, διάσημος καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Γουόρτον, αλλά και ο γνωστός Γάλλος οικονομολόγος Ζαν-Ζακ Ροζά έχουν ξεχωριστά αναφερθεί τις τελευταίες ημέρες στην ανάγκη υποτίμησης του ευρώ ως διεξόδου της Ευρώπης από την κρίση.
Όπως υποστηρίζουν, μια τέτοια υποτίμηση θα συμβάλει σημαντικά στη βελτίωση του ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου στις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας και θα ανακουφίσει πολλαπλώς τις οικονομίες της Ευρωζώνης.
Ο Σίγκελ υποστηρίζει πως μια υποτίμηση του ευρώ θα οδηγούσε σε αύξηση των γερμανικών μισθών και θα βοηθούσε στη γεφύρωση του χάσματος ανάμεσα στο γερμανικό κόστος εργασίας και στο κόστος εργασίας των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών.
Αν και αυτό δεν είναι δεδομένο, σε κάθε περίπτωση θα τροφοδοτούσε τις ήδη εύρωστες γερμανικές εξαγωγές, αλλά και τις πληθωριστικές πιέσεις στις μεγάλες ευρωπαϊκές οικονομίες (κυρίως λόγω του ενεργειακού κόστους) αναζωπυρώνοντας την εγχώρια ζήτηση.
Ο Ζαν-Ζακ Ροζά και ο Σίγκελ θεωρούν πως η διαμόρφωση της ισοτιμίας ευρώ – δολαρίου στο 1 προς 1 θα είναι λιγότερο οδυνηρή από το να διατηρηθεί η αυστηρή λιτότητα ή από το να επιχειρηθεί τεχνηέντως η νομισματική υποτίμηση στις περιφερειακές χώρες της Ευρωζώνης.
