Το ελληνικό οικονομικό μοντέλο ήταν για χρόνια βασισμένο στις υψηλές δημόσιες δαπάνες. Χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό, που συντηρούσαν ολόκληρο το οικοδόμημα της οικονομίας. Με συνεχείς αυξήσεις μισθών και συντάξεων και χορήγηση ουκ ολίγων επιδομάτων και βοηθημάτων, αλλά και με κάθε είδους ενισχύσεις, το Δημόσιο διατηρούσε την κατανάλωση σε πολύ υψηλά επίπεδα. Αποτέλεσμα;
Καταστήματα κάθε είδους άνοιγαν το ένα μετά το άλλο, με τη λογική πως «αφού αυτός πάει καλά, θα ανοίξω κι εγώ ένα ίδιο κατάστημα λίγο πιο κάτω, για να πάρω μερίδιο από την πίτα». Έτσι, η ζήτηση για καταστήματα αυξανόταν διαρκώς, το ίδιο και οι τιμές τους, τόσο για ενοικίαση, όσο και για αγορά. Δημιουργήθηκε, δηλαδή, η φούσκα των υπηρεσιών.
Μόνο, που το πάρτι τελείωσε. Οι κάνουλες των δημόσιων ταμείων κλείνουν όλο και περισσότερο, το ίδιο και το ένα κατάστημα μετά το άλλο. Τι σημαίνει αυτό;
Πως η φούσκα των υπηρεσιών έχει αρχίσει και σκάει. Με πολλά νοικοκυριά να βλέπουν τα εισοδήματά τους να μειώνονται ή και να μηδενίζονται (είτε πρόκειται για μικρομεσαίους, που αναγκάστηκαν να βάλουν λουκέτο, είτε για όσους εργάζονταν σε καταστήματα που έχουν κλείσει), αντιμετωπίζουν ήδη προβλήματα με την εξυπηρέτηση του στεγαστικού τους δανείου. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τις τιμές των ακινήτων;
Εκτιμάται πως το πλήρες σκάσιμο αυτής της φούσκας θα δώσει τη χαριστική βολή στην αγορά και στην οικονομία. Εκφράζονται, δηλαδή, φόβοι ότι πολλοί θα αναγκαστούν να κάνουν ό,τι έπραξαν εκατομμύρια νοικοκυριά στις Ηνωμένες Πολιτείες στην πρόσφατη στεγαστική κρίση: θα πωλούν, δηλαδή, τα σπίτια τους όχι απλώς σε πολύ χαμηλή τιμή, αλλά χαμηλότερα ακόμα και από το υπόλοιπο του στεγαστικού τους δανείου!
Αυτό θα οδηγήσει σε κατακόρυφη πτώση των τιμών στο real estate. Η αγορά ακινήτων θα εκκινήσει, δηλαδή, ξανά σχεδόν από την αρχή, μαζί με πολλές άλλες (ή όλες;) στην ελληνική οικονομία.
Πηγή: 24h.gr
