Η επόμενη ημέρα που ξημερώνει για τον ΣΕΒ είναι διαφορετική. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στο τιμόνι του βρίσκεται ένας άνθρωπος που δεν γεννήθηκε βιομήχανος, αλλά έγινε βιομήχανος μέσω μιας σειράς επιτυχημένων επιλογών. Παράλληλα, στη διαδρομή του έχει αποδείξει ότι δεν μασά τα λόγια του απέναντι στην κυβερνητική εξουσία.
Ένα από τα βασικά του πιστεύω είναι ότι πρέπει να επιστρέψουν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων, αλλά διαφωνεί με την παρουσία ρόλου διαμεσολαβητή για το κράτος. Όπως χαρακτηριστικά έχει αναφέρει, «δεν πρέπει οι πολιτικοί να καθορίζουν τους μισθούς, καθώς υπάρχει ο κίνδυνος οι αυξήσεις να γίνονται με βάση πολιτικούς κύκλους και όχι οικονομικές λογικές».
Έχει ταχθεί κατά καιρούς υπέρ των αλλαγών στο υπάρχον πλαίσιο των εργασιακών σχέσεων, εκτιμώντας ότι η νομοθεσία θα πρέπει να απλοποιηθεί. Η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας αποτελεί για τον Σπύρο Θεοδωρόπουλο το μεγάλο ζητούμενο και το μεγάλο στοίχημα της επόμενης ημέρας, αφού εκτιμούν ότι πρέπει να ενισχυθεί και να ανατραπεί ο σημερινός συσχετισμός ανάμεσα σε κατανάλωση και παραγωγή.
Επίσης, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου αναφορικά με την πορεία της Ευρώπης έναντι των ανταγωνιστών της, θεωρώντας ότι χάνονται ευκαιρίες.
Ποιος είναι νέος τιμονιέρης του ΣΕΒ
Ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος γεννιέται στην Αθήνα το 1958. Από πολύ νεαρή ηλικία έδειξε την κλίση του στο επιχειρείν. Ο πατέρας του είχε την εταιρεία γαλακτοκομικών προϊόντων Recor A.E. και ο νεαρός τότε Σπύρος περνούσε στην εταιρεία όλο τον ελεύθερο χρόνο και μάθαινε από πρώτο χέρι τα της δουλειάς.
Στα 16 του χάνει τον πατέρα του και από τότε δουλεύει στην οικογενειακή επιχείρηση, και παράλληλα μελετά για να μπει στο πανεπιστήμιο. Το 1976 περνά τρίτος στην ΑΣΟΕΕ. Παρακολουθεί ανελλιπώς τα μαθήματα της σχολής του, χωρίς να λείψει ούτε μία ημέρα από την εταιρεία που διοικούσαν οι θείοι του.
Το 1981 παραιτείται και αναλαμβάνει χρέη διευθυντή στην εισαγωγική εταιρεία ζαχαρωδών προϊόντων και παγωτών Aligel. Το 1986, μια χρονιά-σταθμός στην καριέρα του, μαζί με τον Άγγελο Ντάβο προχωρούν στη δημιουργία της εταιρείας παραγωγής πραλίνας φουντουκιού Interia. Την ίδια χρονιά, εκμεταλλεύεται την ευκαιρία της κατάργησης του κρατικού μονοπωλίου στα σπίρτα και μπαίνει στην αγορά, εισάγοντας μεγάλες ποσότητες από την Ιταλία. Στο τελωνείο ανακάλυψε πως είχε γίνει λάθος στην παραγγελία, είχαν αποσταλεί σπίρτα πρωτοποριακά για την εποχή, που άναβαν σε κάθε λεία επιφάνεια. Αποφασίζει τελικά να τα εκτελωνίσει με όσα χρήματα διέθετε, και τελικά, για καλή του τύχη, τα σπίρτα γίνονται ανάρπαστα. Τα κοντέινερ έρχονταν και ξανάρχονταν, τα κέρδη εκτοξεύονταν.
Έτσι κατάφερε να συγκεντρώσει το πρώτο σημαντικό του κεφάλαιο και τότε αναζητά το επόμενό του βήμα. Αγοράζει το 50% μιας μικρής βιοτεχνίας που φτιάχνει γαριδάκια με την ονομασία Chipita στο Μοσχάτο. Στα χέρια του Σπύρου Θεοδωρόπουλου η Chipita, από μια μικρή βιοτεχνία που έφτιαχνε γαριδάκια, γίνεται σταδιακά ο πολυεθνικός κολοσσός που γνωρίζουμε όλοι.
Το 1989 το Eurohellenic fund, με τη συμμετοχή της πανίσχυρης σαουδαραβικής οικογένειας Ολαγιάν, του ιταλού επιχειρηματία De Benedetti, της Alpha Finance και της ΤΙΤΑΝ, εξαγόρασαν το 50% της Chipita μέσω αύξησης μετοχικού κεφαλαίου και μέσω αυτού του δόθηκε η ευκαιρία να ανοιχτεί στην παγκόσμια αγορά.
Το 1994 μπήκε στο Χρηματιστήριο, γεγονός που συνετέλεσε σημαντικά στο να αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο, εντός και κυρίως εκτός συνόρων. Παράλληλα, η προϊοντική της γκάμα ενισχύθηκε και δημιουργήθηκαν ισχυρές συμμαχίες που έφεραν νέες επενδύσεις, ώστε να διασφαλιστεί η διείσδυση των προϊόντων στις αγορές του εξωτερικού.
Το 2006 η Chipita συγχωνεύεται με τη ΔΕΛΤΑ, την Goody’s και την Μπάρμπα Στάθης, δημιουργώντας τον όμιλο Vivartia, του οποίου τα ηνία αναλαμβάνει ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος από τον Σεπτέμβριο του 2006 έως τον Οκτώβριο του 2010.
Το 2007, η MIG του Ανδρέα Βγενόπουλου εξαγοράζει τη Vivartia, με τον Σπύρο Θεοδωρόπουλο να παραμένει στο τιμόνι μέχρι τον Οκτώβριο του 2010. Μαζί με τον όμιλο Olayan και άλλους επιχειρηματίες, σταθερούς συμμάχους του, εξαγοράζει εκ νέου την Chipita σε μια συμφωνία άνω των 730 εκατ. ευρώ.
Η Chipita κινείται συνεχώς ανοδικά, αυξάνοντας τους τζίρους της και τη δυναμική της σε διεθνές επίπεδο. Αυτό οδήγησε σε πολλές προτάσεις για την εξαγορά της από τον ανταγωνισμό.
Η πιο αξιόλογη πρόταση έγινε από την κολοσσιαία Mondelez. Αν και στην πρώτη της προσφορά ύψους 1,5 δισ. δολαρίων η απάντηση του Θεοδωρόπουλου και των Ολαγιάν ήταν αρνητική, το 2021 αποδέχτηκαν την προσφορά ύψους 2 δισ. δολαρίων.
Το 2017 εξαγοράζει την ιστορική αλλαντοβιομηχανία ΝΙΚΑΣ, με στόχο την οικονομική εξυγίανση και μέσω μιας σειράς στρατηγικών κινήσεων καταφέρνει να την επαναφέρει στο επιχειρηματικό προσκήνιο.
Το καλοκαίρι του 2021 προχώρησε σε επενδύσεις στον κλάδο των γαλακτοκομικών, αποκτώντας το 21,5% της ΜΕΒΓΑΛ. Τον Μάρτιο του 2022, συστήνει την Bespoke SGA Holdings και, σήμερα, έχει στο χαρτοφυλάκιό του έναν μεγάλο αριθμό σημαντικών εταιρειών, όπως η ΙΟΝ, η ΝΙΚΑΣ, η Wonderplant, η εταιρεία ετοίμων γευμάτων ΑΜΒΡΟΣΙΑ και η εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΧΥΜΟΙ, αλλά και βλέψεις για νέες σημαντικές εξαγορές.
Ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος, μέσω της Bespoke SGA Holdings, προετοιμάζει το έδαφος για έναν νέο και ισχυρό όμιλο τροφίμων με αρχικά έσοδα περίπου 400 εκατ. ευρώ.
