«Την Τετάρτη 17/11 το βράδυ πετούσαμε από Ζυρίχη για Θεσσαλονίκη με πτήση της Swiss Air. Η πτήση αναχώρησε κανονικά στις 23:35 ώρα Ελλάδος και στη 01:45 φτάσαμε στον προορισμό μας σύμφωνα με το πρόγραμμα.
Στο αεροδρόμιο επικρατούσε ομίχλη και ο πιλότος αφού έκανε δύο γύρους πάνω από την πόλη ενημερώνοντας μας για το πρόβλημα προσπάθησε να προσεγγίσει το αεροδρόμιο. Τελικά μετά από λίγο πήρε ύψος και μας ανακοίνωσε ότι θα κατευθυνόμασταν στην Αθήνα για ανεφοδιασμό καυσίμων και στη συνέχεια θα γυρνούσαμε Θεσ/νίκη. Όταν όμως προσγειωθήκαμε στις 02:30 είδαμε έκπληκτοι τους υπαλλήλους του αεροδρομίου να ξεφορτώνουν τις αποσκευές μας και ελάχιστα λεπτά αργότερα ο πιλότος μας ενημέρωνε ότι τελικά θα αποβιβαζόμασταν και θα φεύγαμε για τον προορισμό μας με λεωφορεία.
Από εκείνη την ώρα και για 3 ώρες άρχισε η ταλαιπωρία μας αφού κανένας υπεύθυνος της εταιρείας δεν έμπαινε στον κόπο να ασχοληθεί μαζί μας παρά δύο υπάλληλοι που ανά 5′ μας έλεγαν και διαφορετικά πράγματα.Τελικά στις 04:30 εμφανίσθηκε η προϊσταμένη της εταιρείας για το αεροδρόμιο και με απαράδεκτο, εριστικό και ανάγωγο ύφος μας ανακοίνωσε ότι η εταιρεία θα μας έστελνε σπίτια μας με λεωφορεία και ότι δεν υπήρχε άλλη υποχρέωση από την μεριά τους (επιστροφή της αξίας του ναύλου, διανυκτέρευση σε ξενοδοχείο και πραγματοποίηση του δρομολογίου με άλλη πτήση) πρόταση την οποία δεν αποδεχθήκαμε μιας και το ταξίδι για το οποίο είχαμε πληρώσει ήταν αεροπορικό και όχι οδικό και μάλιστα διάρκειας 6,5 ωρών!
Μας είπε δε ότι η ομίχλη στη Θεσ/νίκη -όπως και σε όλα τα αεροδρόμια της βορείου Ελλάδας τα οποία είχαν το ίδιο πρόβλημα (!)- θα διαλυόταν στις 10 το πρωί οπότε μας έκαναν και χάρη βάζοντας έγκαιρα τα λεωφορεία. Όταν κάποιος από τους επιβάτες τράβηξε την συζήτηση σε βίντεο μιας και δεν μας έδιναν τίποτα σε γραπτή εξήγηση τον απείλησε να φωνάξει security όπως και έκανε!
Η λύση να πετάξουμε αργότερα με άλλη διαθέσιμη πτήση είτε της δικής τους εταιρείας είτε κάποιας εκ των συνεργαζομένων δεν ήταν επουδενί πραγματοποιήσιμη. Μια ώρα αργότερα πάντως μας ενημέρωσε ότι βρέθηκαν 35 θέσεις σε πτήσεις που θα ξεκινούσαν από τις 12 το μεσημέρι και μετά αν και οι επιβάτες ήμασταν 89 και θα έπρεπε μόνοι μας να ορίσουμε ποιοι θα ήταν οι “τυχεροί” και μας έδωσαν και από ένα κουπόνι για σάντουιτς και νερό!
Να σημειώσω ότι:
1) οι συγγενείς μας που μας περίμεναν στο Μακεδονία να μας παραλάβουν και μετά την ακύρωση της προσγείωσής μας εκεί μας ενημέρωναν ότι η ομίχλη 30′ αργότερα είχε διαλυθεί αλλά δεν απαντούσε κανείς στο αεροδρόμιο για να τους ενημερώσει αν τελικά θα επιστρέφαμε.
2) Οι οδηγοί των λεωφορείων είχαν ειδοποιηθεί από τις 01:30 ώρα που εμείς ακόμα δεν είχαμε φτάσει καν στη Θεσ/νίκη, άρα η αναχώρησή μας για Αθήνα ήταν αποφασισμένη.
3) το αεροπλάνο που μας κατέβασε στην Αθήνα ανέβηκε άδειο στη Θεσσαλονίκη για να κάνει το δρομολόγιο των 04:45 για Ζυρίχη.
4) Αν όπως μας είπαν όλα αεροδρόμια της βόρειας Ελλάδας είχαν κλείσει λόγω της ομίχλης ήμασταν και τυχεροί που πήγαμε Αθήνα και όχι πχ Ηράκλειο!
Εμείς φτάσαμε στα σπίτια μας στις 12:30 το μεσημέρι μετά από 15 ώρες ταλαιπωρίας και οι περισσότεροι θα κινηθούμε και νομικά. Σκεφτείτε όμως αν αυτό είχε συμβεί σε πτήση ελληνικής εταιρείας στο εξωτερικό τι θα είχαμε ακούσει σαν λαός, οι Ελβετοί όμως είναι οκ αφού βρήκαν τη λύση του να μας φορτώσουν σαν τα πρόβατα στα λεωφορεία και να μας ξαποστείλουν!
Τελειώνοντας για αποφυγή παρεξηγήσεων ξεκαθαρίζω ότι αυτό που ζητούσαμε μόνο ήταν αφού ο πιλότος έκρινε ότι δεν μπορούσε να προσγειωθεί – και καλά έκανε στην τελική αν θα ήταν επικίνδυνο- να μας έβρισκαν μια πτήση για να πάμε σπίτια μας. Γιατί για αυτό είχαμε πληρώσει, να πάμε αεροπορικά στη Θεσσαλονίκη και όχι να μας κοροϊδεύουν ότι πάμε για ανεφοδιασμό, ότι έκλεισε το αεροδρόμιο, ότι άνοιξε αλλά δεν έχει πτήσεις, ότι έχει πτήσεις αλλά είναι γεμάτες, κλπ,κλπ. ».
