Κατά τα τέλη της Πέρμιας περιόδου, πριν από 252 εκατ. χρόνια, η ζωή εξαφανίστηκε σχεδόν από τους ωκεανούς.
Ως Μεγάλο Θανατικό είναι γνωστό το φαινόμενο και ήταν πράγματι η μαζικότερη εξαφάνιση ειδών που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης μας.
Και πλέον η επιστήμη έχει μια πληρέστερη εικόνα για όλα αυτά. Πώς;
Με τα όστρακα από τα βραχιόποδα, θαλάσσια ασπόνδυλα (που μοιάζουν με τα σημερινά μύδια), που δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας: ήταν τα αέρια από τις ηφαιστειακές εκρήξεις αυτά που ευθύνονταν για το τέλος της ζωής.
Όπως εκτιμούν οι επιστήμονες, το 96% όλων των θαλάσσιων ειδών και τα 2/3 των σπονδυλωτών της στεριάς εξαφανίστηκαν στο τέλος της Πέρμιας. Καμία άλλη μαζική εξαφάνιση δεν μπορεί να συγκριθεί με το Μεγάλο Θανατικό.
Μια νέα μελέτη κοίταξε στα οστρακόδερμα για αποδείξεις, όταν η ζωή έγινε πολύ αφιλόξενη για τα πλάσματα της Γης. Τα επίπεδα του pH της θάλασσας έκαναν τη ζωή αφόρητη για τα μαλάκια.
Όπως μας λένε οι ερευνητές στη μελέτη τους, που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Nature Geoscience», υπολόγισαν πως το διοξείδιο του άνθρακα αυξήθηκε στην ατμόσφαιρα στα 4.400 μέρη ανά εκατομμύριο, κάπου 10 φορές περισσότερο από τα σημερινά επίπεδα, αυξάνοντας τη θερμοκρασία του πλανήτη κατά 10 βαθμούς Κελσίου.
«Αυτή η σαν ντόμινο κατάρρευση των διασυνδεδεμένων κύκλων ζωής και διαδικασιών κατέληξε στην παρατηρούμενη καταστροφή της μαζικής εξαφάνισης της Πέρμιας», καταλήγουν οι ερευνητές.
Οι οποίοι σημειώνουν πως η ποσότητα του διοξειδίου του άνθρακα που απελευθερώθηκε στην ατμόσφαιρα ξεπερνά κατά πολύ αυτό που θα απελευθερωνόταν αν καίγαμε με τη μία όλα τα ορυκτά καύσιμα της Γης.
Το γεγονός συνέβη όμως σε μια πορεία δεκάδων χιλιάδων ετών, σε εποχές που ο ετήσιος ρυθμός ήταν «τουλάχιστον 14 φορές κάτω» από τις σημερινές ανθρώπινες εκπομπές ρύπων…
