Από τη Θεσσαλονίκη ξεκινά η νέα «μάχη» για τον έλεγχο της αλιευτικής ικανότητας παγκοσμίως, καθώς 33 χώρες -μεταξύ των οποίων και οι μεγάλες αλιευτικές δυνάμεις ΗΠΑ και η Ιαπωνία- υπέγραψαν σήμερα την Κοινή Δήλωση για την αειφορική αλιεία.

Συγκεκριμένα, η Κοινή Δήλωση της Θεσσαλονίκης φέρει τις υπογραφές των εκπροσώπων των 28 κρατών-μελών της ΕΕ, των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας, της Ινδονησίας, των Φιλιππίνων και της Κολομβίας, οι οποίες δεσμεύονται πλέον να εφαρμόσουν σχετικές πολιτικές.

Η δήλωση υπεγράφη με τη λήξη της διεθνούς διάσκεψης για την αλιεία, που πραγματοποιήθηκε χθες και σήμερα στη Θεσσαλονίκη, υπό την αιγίδα της ελληνικής προεδρίας του συμβουλίου της ΕΕ.

«Η υπογραφή της δήλωσης είναι η αρχή μιας μάχης για τη μείωση της αλιευτικής ικανότητας παγκοσμίως. Ξεκινάμε την προσπάθεια να σώσουμε τους ωκεανούς μας και θα τους σώσουμε. Η διεθνής συνεργασία είναι νούμερο ένα προτεραιότητα, καθώς κανένας δεν μπορεί να πετύχει από μόνος του -ούτε καν τα μεγαλύτερα έθνη. Χρειαζόμαστε δράση και στέρεες λύσεις […] Θα συνεχίσουμε την προσπάθεια και σε διμερές, πολυμερές και παγκόσμιο επίπεδο και ελπίζω ότι οι διεθνείς οργανισμοί θα αντιληφθούν τη σημασία της θάλασσας και θα δώσουν στη δήλωση της Θεσσαλονίκης τον ρόλο της νέας αρχής», σημείωσε η Ευρωπαία Επίτροπος Θαλάσσιας Πολιτικής και Αλιείας, Μαρία Δαμανάκη, μετά την υπογραφή της κοινής δήλωσης.

Προς ένα παγκόσμιο σύστημα διακυβέρνησης της αλιείας προς όφελος των ωκεανών;

Στο μεταξύ, απαντώντας σε ερώτημα του ΑΠΕ-ΜΠΕ, σε σχέση με το τι κάνει την Κοινή Δήλωση της Θεσσαλονίκης τόσο σημαντική στην πράξη, η κα Δαμανάκη δήλωσε: «Πρώτα από όλα την υπογράφουν ομόφωνα όλα τα κράτη της ΕΕ, ενώ την υπέγραψαν επίσης πολύ μεγάλες χώρες, όπως οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία, αλλά και η Ινδονησία, που εκπροσωπεί τις ανερχόμενες δυνάμεις στον χώρο της αλιείας. Μόνο οι χώρες της ΕΕ, οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία έχουν το μεγαλύτερο μέρος της κατανάλωσης ψαριών στον κόσμο, ένα ποσοστό πάνω από 60%. Συγχρόνως, μεταξύ των χωρών που υπέγραψαν, έχουμε και μεγάλος μέρος της παραγωγής. Αυτή η διακήρυξη μας δεσμεύει όλους να προσαρμόσουμε την αλιευτική δύναμη των χωρών μας, ώστε να αφήσουμε χώρο στα είδη της θάλασσας να αναπαραχθούν. […]Φυσικά δεν σταματάει εδώ η προσπάθεια. Είμαστε ακόμη στην αρχή […] Είμαστε έτοιμοι να εξαντλήσουμε τα περιθώρια για να έχουμε και άλλες υπογραφές […] Στόχος είναι ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών ν’ αναλάβει τελικά μια πρωτοβουλία για τον έλεγχο της αλιείας παγκοσμίως. Να έχουμε δηλαδή παγκόσμιο σύστημα διακυβέρνησης, που θα εξασφαλίσει ότι η αλιεία θα είναι συνυφασμένη με την αειφορία, την προστασία των ειδών και τη νομιμότητα».