Παρά το μικρό και ολοστρόγγυλο σώμα τους και τα σχετικά μικρά φτερά τους, ερευνητές από το Γουαϊόμινγκ των ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι οι μέλισσες μπορούν να πετάξουν σε υψόμετρο μεγαλύτερο και από αυτό της υψηλότερης κορυφής του κόσμου, του Έβερεστ.
Μάλιστα, αυτό τους το χαρακτηριστικό τις κάνει να ξεχωρίζουν στον κόσμο των εντόμων.
Σε μια σειρά πειραμάτων οι επιστήμονες τοποθέτησαν άγριες μέλισσες σε ειδικούς θαλάμους πτήσης. Όλες κατάφεραν να πετάξουν σε «υψόμετρο» 7.500 μέτρων, ενώ δύο από αυτές κατάφεραν να ξεπεράσουν και τα 9.000 μέτρα.
Ο άνθρωπος θεωρείται ότι στο Έβερεστ -με υψόμετρο στα 8.848 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας- θεωρείται ότι φτάνει στα όρια της αντοχής του. Αν η υψηλότερη κορυφή του ήταν 100 μέτρα πιο πάνω… θα ήταν αδύνατο να κατακτηθεί από τους ορειβάτες, σημειώνει η Victoria Woolaston σε άρθρο της στη βρετανική εφημερίδα Daily Mail.
Όσοι ξεπερνούν το όριο των 8.000 μέτρων λέγεται ότι μπαίνουν στη «ζώνη του θανάτου».
Ο Dr. Michael Dillon από το πανεπιστήμιο του Γουαϊόμινγκ εντόπισε έξι αρσενικές μέλισσες (bumblebees) σε μια περιοχή της Κίνας σε υψόμετρο 3.250 μέτρων.
Κινηματογραφώντας τες σε ειδικούς θαλάμους, παρατήρησε ότι για να καταφέρουν να φτάσουν σε αυτά τα ακραία ύψη, οι μέλισσες αύξαναν τη μέγιστη γωνία στην οποία χτυπούσαν τα φτερά τους, διατηρώντας παράλληλα την ίδια συχνότητα στο ρυθμό τους.
Οι δυνάμεις που παράγονται από το χτύπημα των φτερών, είναι ευθέως ανάλογες προς την πυκνότητα του αέρα, με αποτέλεσμα οι οργανισμοί να βιώνουν δραστικές μειώσεις στις δυνάμεις άνωσης σε αυτό το περιβάλλον.
Τα ιπτάμενα έντομα εμφανίζουν επίσης την υψηλότερη ζήτηση για οξυγόνο σε σχέση με τη μάζα τους, καθιστώντας το κατόρθωμα των μελισσών ακόμη πιο αξιόλογο.
Κατά το παρελθόν είχαν εντοπιστεί στο όρος Έβερεστ, σε υψόμετρο μεγαλύτερο των 5.600 μέτρων, ενώ ορισμένες μέλισσες ζούσαν για παρατεταμένο χρονικό διάστημα σε περιοχές πάνω από τα 4.000 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Biology Letters.
