Το σώμα των θηλαστικών σμίκρυνε σημαντικά τουλάχιστον δύο φορές στο παρελθόν, στη διάρκεια περιόδων υπερθέρμανσης του πλανήτη, γεγονός που, κατά τους επιστήμονες, σημαίνει ότι δεν αποκλείεται να ξαναγίνει κάτι παρόμοιο και στο μέλλον εξαιτίας της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής. Εφόσον μάλιστα ο άνθρωπος είναι θηλαστικό, θα μπορούσε και αυτός να ακολουθήσει την ίδια μοίρα της…συρρίκνωσης – έστω και πρόσκαιρα.
Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον καθηγητή Φίλιπ Γκίνγκεριτς του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, παρουσίασαν τα νέα ευρήματα και τις εκτιμήσεις τους στο ετήσιο συνέδριο της Εταιρείας Παλαιοντολογίας Σπονδυλωτών στο Λος Άντζελες.
Μέχρι σήμερα, οι παλαιοντολόγοι γνώριζαν ότι οι πρόγονοι θηλαστικών όπως οι πίθηκοι, τα άλογα και τα ελάφια, μίκρυναν πολύ στη διάρκεια της περιόδου που ονομάζεται «Θερμικό Μέγιστο Παλαιοκαίνου – Ηωκαίνου», που συνέβη πριν από περίπου 55 εκατ. χρόνια και διήρκεσε γύρω στα 160.000 χρόνια.
Τώρα, οι Αμερικανοί ερευνητές -που μελέτησαν διαχρονικά το μέγεθος των απολιθωμάτων διαφόρων ζώων – ανακάλυψαν ότι μια ανάλογη σμίκρυνση του σώματος αρκετών ζώων έλαβε χώρα ξανά μετά από δύο εκατ. χρόνια, δηλαδή πριν από 53 εκατ. χρόνια. Τότε στη Γη υπήρξε ένα ξεχωριστό -κάπως μικρότερης έντασης- επεισόδιο ανόδου της θερμοκρασίας, το οποίο κράτησε 80.000 έως 100.000 χρόνια.
Για παράδειγμα, ένα είδος προγόνου του αλόγου σμικρύνθηκε κατά 30% περίπου στο πρώτο επεισόδιο υπερθέρμανσης και κατά σχεδόν 20% ακόμα στο δεύτερο επεισόδιο.
«Το γεγονός ότι κάτι τέτοιο συνέβη δύο φορές, αυξάνει σημαντικά την εμπιστοσύνη μας πως υπάρχει σχέση αιτίου και αποτελέσματος, ότι δηλαδή μια ενδιαφέρουσα συνέπεια της παγκόσμιας υπερθέρμανσης στο παρελθόν υπήρξε η σημαντική μείωση του μεγέθους του σώματος των θηλαστικών», δήλωσε ο Φίλιπ Γκίνγκεριτς.
Οι ερευνητές, όπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, συμπέραναν ότι «η μείωση του μεγέθους του σώματος φαίνεται να συνιστά μια κοινή εξελικτική απάντηση των θηλαστικών απέναντι στα ακραία επεισόδια παγκόσμιας ανόδου της θερμοκρασίας και έτσι μπορεί να αποτελεί μια προβλέψιμη αντίδραση ορισμένων ειδών και σε μελλοντικές περιπτώσεις υπερθέρμανσης».
Είναι πάντως αξιοσημείωτο ότι μετά και από τις δύο περιόδους παγκόσμιας υπερθέρμανσης, πριν από 55 και 53 εκατ. χρόνια (οι οποίες προφανώς προκλήθηκαν από καθαρά φυσικές και γεωλογικές διαδικασίες, αφού τότε δεν υπήρχαν ακόμα άνθρωποι), τα ζώα σταδιακά επανήλθαν στο αρχικό μέγεθός τους, καθώς φαίνεται πως εξέλιπαν οι εξελικτικοί λόγοι που είχαν επιβάλει την μείωση του μεγέθους τους.
Ένας τέτοιος λόγος, κατά τους ερευνητές, είναι ότι σε περιόδους γενικευμένης ανόδου της θερμοκρασίας, τα φυτά μεγαλώνουν μεν πιο γρήγορα, όμως είναι λιγότερο θρεπτικά από ό,τι υπό κανονικές συνθήκες θερμοκρασίας, με αποτέλεσμα τα φυτοφάγα ζώα να οδηγούνται σιγά-σιγά σε νανισμό, προκειμένου να περιορίσουν τις ανάγκες του οργανισμού τους για τροφή.