Τις περίτεχνες φωλιές τους έχουν χτίσει οι πελαργοί στο θεσσαλικό κάμπο, στέλνοντας το μήνυμα πως ήρθε η άνοιξη.
Πρόκειται για τους «ταχυδρόμους» της εποχής, που φέρνουν το νέο με χαρά σε όλο τον κόσμο, καλώντας παράλληλα τους ανθρώπους να γιορτάσουν την έλευσή της.
Μετά τον ερχομό τους το πρώτο που κάνουν οι πελαργοί, αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η Εύα Στετς, συντονίστρια των δακτυλιώσεων των λεύκων πελαργών του Ελληνικού Κέντρου Δακτυλίωσης Πουλιών, μελετητής του Λευκού πελαργού και μέλος του White Stork Research Group, «είναι να ξεκινούν το χτίσιμο-διόρθωση της φωλιάς (για να είναι η φωλιά έτοιμη για την αναπαραγωγή, δηλαδή την γέννηση των αβγών, την επώαση, αργότερα την φροντίδα των νεοσσών). Τόσο με την διόρθωση της φωλιάς όσο και με την επώαση ασχολούνται και οι δυο γονείς. Η επώαση κρατάει πάνω από ένα μηνά και μετά, όταν θα εκκολαφτούν τα μικρά πάλι και οι δυο γονείς εναλλάξ θα τα φροντίζουν, θα τα ταΐζουν».
Επίσης η ίδια δεν παραλείπει να τονίσει πως «οι νεαροί πελαργοί μένουν στη φωλιά (και φροντίζονται από τους γονείς μέχρι που θα φύγουν τον Αύγουστο) αλλά κάνουν τις πρώτες πτήσεις μετά από περίπου δύο μήνες».
Εδώ σημαντικός θα είναι ο ρόλος, προσθέτει, στο που είχαν περάσει το χειμώνα οι πελαργοί και πόσα χιλιόμετρα θα έχουν να κάνουν για να φτάσουν στις φωλιές.
Για παράδειγμα επισημαίνει «ένας πελαργός που πέρασε τον χειμώνα στη Νότια Αφρική θα έρθει πιο αργά από αυτόν που ήταν για παράδειγμα στο Σινά της Αιγύπτου. Πιο νωρίς θα φτάσει όμως στη φωλιά ο πελαργός που πέρασε το χειμώνα στο Ισραήλ. Προσθέτω ότι οι πελαργοί αρχίζουν να φεύγουν από την Ελλάδα στις αρχές Αυγούστου. Οι περισσότεροι φεύγουν στα μέσα ή προς το τέλος του Αυγούστου και κάποιοι ακόμα και το Σεπτέμβρη».
Μιλώντας για τα ζευγάρια των πελαργών η κ. Στετς, σημειώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Δεν είναι κάθε χρόνο τα ίδια. Αυτό που “ενώνει” τα ζευγάρια είναι μια καλή φωλιά και στη φωλιά γυρίζουν, κατά τη μετανάστευση υπάρχουν αρκετοί κίνδυνοι και πολλά άτομα σκοτώνονται, όποτε η φύση τα “κανονίζει” έτσι ώστε οι πελαργοί να μην είναι πάντα μονογαμικοί, κάποιες φορές τα ζευγάρια αλλάζουν τον/την σύντροφο, άλλες φορές -αν η φωλιά προσελκύει άλλο άτομο- οι πελαργοί πολεμούν για τη θέση στη φωλιά και μάχονται τόσο τα αρσενικά όσο και τα θηλυκά)».
Ιδιαίτερη αναφορά κάνει για τα προβλήματα και τους μεγάλους κινδύνους που εγκυμονούν και για το πόσο θα πρέπει να συμβάλλουν οι πολίτες ώστε να αποτραπεί αυτή η αρνητική εικόνα που έχει ως αποτέλεσμα τον θάνατο πολλών πελαργών.
Πιο αναλυτικά αναφέρει: «Τα πιο πολλά προβλήματα και μεγάλοι κίνδυνοι για τους πελαργούς είναι τα καλώδια της ΔΕΗ και σε αυτά σκοτώνονται κάθε χρόνο πολλά άτομα (τόσο τα ενήλικα όσο και οι νεαροί πελαργοί, όταν αρχίζουν να πετάνε)».
«Μεγάλο κίνδυνο, ειδικά για τους νεοσσούς αποτελούν διάφορα επικίνδυνα σκουπίδια, όπως πετάμενοι σπάγκοι, πετονιές, σκοινιά, τσουβάλια, πλαστικές σακούλες κτλ. Οι γονείς -χωρίς να το καταλαβαίνουν- φέρνουν αυτά στις φωλιές (σαν μαλακό υλικό) και οι νεοσσοί μπλέκονται σε αυτά με τραγικά αποτέλεσμα (νεκρώνονται και κόβονται τα πόδια τους γιατί πριν σηκωθούν μπουσουλάνε στην φωλιά)» τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Στετς.
Πρέπει όλοι μαζί από κοινού, να σταματήσουμε αυτόν τον το κίνδυνο και μπορούμε – γιατί είναι εύκολο (!) να το αποτρέψουμε, λέει και εξηγεί: «Μπορούμε να μαζέψουμε όποιον σπάγκο και τσουβάλι θα βρούμε στον δρόμο μας (και ας μην το είχαμε πετάξει εμείς). Στα χεριά μας είναι να το μεταδώσουμε και σε άλλους (ειδικά στους κατοίκους που ζουν οι Πελαργοί). Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αποτρέψουμε αρκετούς φρικτούς θανάτους νεαρών πελαργών! Παντού όπου υπάρχουν πελαργοί – ας μας γίνει συνήθεια, ότι θα μαζεύουμε κάθε σπάγκο που βλέπουμε και θα τον πετάμε στα σκουπίδια. Άλλοι κίνδυνοι είναι και τα φυτοφάρμακα, το παράνομο κυνήγι, οι χημικές ουσίες-δηλητήρια, ο διωγμός των πελαργών και το γκρέμισμα των φωλιών από τους ανθρώπους, η αποξήρανση των βιοτόπων κα».
Όσον αφορά τον αριθμό των πελαργών, ενδεικτικά αυτό που μπορεί να πει, είναι ότι στην επίσημη παγκόσμια απογραφή των πελαργών στο Census του 2004 υπήρχαν στη Θεσσαλία 134 ζευγάρια και σε όλη την Ελλάδα 2.284.
(Οι φωτογραφίες είναι της Εύας Στετς και παραχωρήθηκαν προς χρήση στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων)
