Ζούνε μέσα στο νερό και τα καλάμια και φροντίζουν τόσο πολύ τα μικρά τους και τις φωλιές τους που δεν τα αποχωρίζονται ποτέ, ακόμη και σε περίπτωση φωτιάς, με αποτέλεσμα να καίγονται μαζί τους. Αυτό συνέβη πριν από δύο χρόνια με τους κύκνους, τις πάπιες και τα μικροπούλια που ζούσαν στον υγρότοπο Άγρα – Βρυττών – Νησίου στην περιοχή της Πέλλας και όταν ξέσπασε πυρκαγιά δεν εγκατέλειψαν την περιοχή αλλά τυλίχτηκαν στις φλόγες.
Τα υγρά λιβάδια του βιότοπου σε μια έκταση πάνω από πέντε χιλιόμετρα ερήμωσαν συμπαρασύροντας κάθε είδος πανίδας που ζούσε εκεί.

Έχοντας ιδιαίτερα στο νου τη φροντίδα των ευαίσθητων οικοσυστημάτων που αποτελεί το «σπίτι» πολλών ειδών πανίδας, το Συντονιστικό Όργανο Πολιτικής Προστασίας της αντιπεριφέρειας Πέλλας, προχωρά στο σχεδιασμό του για τη φετινή αντιπυρική περίοδο, τονίζει στο ΑΜΠΕ ο προϊστάμενος του τμήματος Πολιτικής Προστασίας Χρήστος Μπιμπίτσος, με αφορμή τη συνεδρίαση του συντονιστικού οργάνου.

Όπως εξηγεί, η προετοιμασία για τη θερινή περίοδο συνδυάζεται με την ευαισθητοποίηση του κόσμου σε βασικά θέματα που αφορούν τα περιαστικά δασικά οικοσυστήματα και τις προστατευόμενες, περιβαλλοντικά, περιοχές.

«Η Ορνιθολογική Εταιρεία ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την περιοχή της Πέλλας καθώς έχει «υιοθετήσει» εδώ και πέντε χρόνια τον Υγρότοπο Άγρα – Βρυττών – Νησίου. Στο νομό βρίσκονται επίσης η λίμνη Βεγορίτιδα, το όρος Βόρας, όπου κατοικούν πολύ σημαντικά αρπακτικά, όπως ο βασιλαετός, ο χρυσαετός και ο ασπροπάρης, αλλά και τα όρη Τζένα και Πίνοβο, στα σύνορα με την ΠΓΔΜ όπου διαβιούν μερικά είδη από τα πιο απειλούμενα πουλιά στην Ευρώπη» σημειώνει από την πλευρά της η Ειρήνη Σκούλη, Μέλος της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας.

Σε αυτό το σημείο, άλλωστε, δηλαδή στο ορεινό τόξο της Αλμωπίας, στα σύνορα με την ΠΓΔΜ, βρίσκεται ένα εξαιρετικό δάσος μαύρης πεύκης, πενταβέλονης πεύκης και δασικής πεύκης, που παρόμοιό του στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πουθενά αλλού εκτός από την περιοχή της Ροδόπης.

Είναι, εξάλλου, εξαιρετικά ευπαθές στη φωτιά καθώς, σύμφωνα με τον ερευνητή του ΕΘΙΑΓΕ, Νίκο Γρηγοριάδη, δεν έχει αναπτύξει βιολογικούς μηχανισμούς ανανέωσης όπως τα υπόλοιπα μεσογειακά κωνοφόρα δάση. «Τα μεσογειακά δάση είναι προσαρμοσμένα στον παράγοντα φωτιά και αν καούν, ανανεώνονται από μόνα τους. Αυτό δεν ισχύει για τα δάση μαύρης πεύκης που κινδυνεύουν εξαιρετικά από τη φωτιά και αποτελούν σπάνια και πολύ ευαίσθητα οικοσυστήματα» προσθέτει.

Απέναντι στην κατάσταση αυτή ενεργοποιούνται ενόψει του καλοκαιριού οι δασικές υπηρεσίες, η πολιτική προστασία, η πυροσβεστική, η αυτοδιοίκηση, το ΕΘΙΑΓΕ και οι περιβαλλοντικές οργανώσεις. Στο έργο αυτό «επιστρατεύονται» ακόμη και εθελοντές από την Ευρώπη που, μέσω της συμμετοχής τους σε πρόγραμμα της Ορνιθολογικής Εταιρείας, πραγματοποιούν περιπολίες αλλά και εκστρατεία ενημέρωσης στους κατοίκους των αγροτικών, κυρίως, περιοχών για το ενδεχόμενο φωτιάς και την ανάγκη έγκαιρης ειδοποίησης των αρχών.