Τον κίνδυνο να εξαφανιστούν σχεδόν τα μισά από τα 20.000 λιοντάρια της Αφρικής μέσα στην επόμενη 20ετία, υπογραμμίζει μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Proceedings της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (PNAS).

Η μελέτη αυτή, που κράτησε 20 χρόνια και αφορούσε 47 διαφορετικές αγέλες λιονταριών, σημαίνει συναγερμό: ο αριθμός των αιλουροειδών μειώνεται συνεχώς παντού, εκτός από λιγοστές χώρες στα νότια: την Μποτσουάνα, τη Ναμίμπια, τη Νότια Αφρική και τη Ζιμπάμπουε.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι στα μέσα του 20ού αιώνα ζούσαν δεκαπλάσια λιοντάρια (περίπου 200.000) στην Αφρική. «Σήμερα, βρίσκουμε λιοντάρια μόλις στο 25% των περιοχών όπου υπήρχαν παλαιότερα πληθυσμοί τους», είπε ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, ο Δρ. Φίλιπ Χένσελ της αμερικανικής, μη κυβερνητικής οργάνωσης Panthera που ασχολείται με την προστασία των αιλουροειδών.

Η κατάσταση θεωρείται ιδιαίτερα κρίσιμη στη δυτική και κεντρική Αφρική όπου οι επιστήμονες, βασιζόμενοι σε στοιχεία για τον πληθυσμό των λιονταριών από τη δεκαετία του 1990, εκτιμούν ότι τα μισά από αυτά μπορεί να χαθούν μέσα στα επόμενα 20 χρόνια. Σήμερα, απομένουν μόνο δύο μεγάλες «κοινότητες» λιονταριών στις περιοχές αυτές: μία από 350 ζώα στην προστατευόμενη περιοχή Ου-Αρλί-Πεντζάρι, στα σύνορα μεταξύ Μπενίν, Νίγηρα και Μπουρκίνα Φάσο και η άλλη, από 250 ζώα, στο Μπενουέ του Καμερούν.

Στη δυτική Αφρική η Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης και των Φυσικών Πόρων θεωρεί ότι τα λιοντάρια είναι «σε κρίσιμο κίνδυνο εξαφάνισης».

Η εξαφάνιση των λιονταριών οφείλεται κατά κύριο λόγο στο γεγονός ότι ο άνθρωπος τα ανταγωνίζεται: οι περιοχές όπου κυνηγούν τα αιλουροειδή μετατρέπονται σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις ή σε βοσκοτόπια, τα θηράματα με τα οποία τρέφονται (αντιλόπτες, βούβαλοι) σκοτώνονται από κυνηγούς ενώ οι αγρότες κυνηγούν τα ίδια τα λιοντάρια για να προστατεύσουν τα ζώα τους. Άλλες φορές –όμως όχι συχνά πλέον– τα σκοτώνουν για το δέρμα ή για τα οστά τους, που χρησιμοποιούνται σε ορισμένες ασιατικές πρακτικές παραδοσιακής ιατρικής αντικαθιστώντας τα οστά της τίγρης που έχουν καταστεί πολύ σπάνια.

«Η προστασία των λιονταριών απαιτεί πολλές προσπάθειες και κυρίως πολλά χρήματα», σημείωσε ο Δρ. Χένσελ, φέρνοντας ως παράδειγμα το πάρκο Κρούγκερ της Νότιας Αφρικής το οποίο λαμβάνει σημαντική δημόσια χρηματοδότηση και την επενδύει για την προστασία των ζώων .«Μια πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι θα χρειάζονταν περίπου 2.000 δολάρια ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο κάθε χρόνο για να προστατευθούν αποτελεσματικά τα λιοντάρια, όμως οι περισσότερες από τις προστατευόμενες περιοχές διαθέτουν 100 φορές λιγότερα χρήματα ή δεν τα επενδύουν σωστά», εξήγησε.