Πολύτιμες ενδείξεις για τη θερμοκρασία των δεινοσαύρων εντόπισαν οι ερευνητές σε έντεκα απολιθωμένα δόντια, μέθοδος που τους επέτρεψε για πρώτη φορά να υπολογίσουν αν ήταν θερμόαιμοι ή ψυχρόαιμοι όπως τα σημερινά ερπετά.
Οι νέες εκτιμήσεις δείχνουν ότι οι δεινόσαυροι είχαν σχεδόν την ίδια θερμοκρασία με τους σημερινούς ανθρώπους και τα άλλα θηλαστικά.
Οι ειδικοί χρησιμοποίησαν στην ανάλυσή τους νέες τεχνικές που πρώτοι χρησιμοποίησαν οι παλαιοκλιματολόγοι και οι γεωχημικοί. Ανάλογα με το επίπεδο θερμοκρασίας ενός σώματος, συμβαίνουν διαφορετικές βιοχημικές αντιδράσεις μέσα στον οργανισμό και συνεπώς υπάρχει διαφορετική αναλογία στα χημικά ισότοπα του άνθρακα-13 και του οξυγόνου-18 στον βιοαπατίτη, το βιο-ορυκτό που υπάρχει στην αδαμαντίνη των δοντιών.
Έτσι, οι επιστήμονες συμπέραναν ότι ο γιγάντιος μακρύλαιμος Βραχιόσαυρος είχε θερμοκρασία περίπου 38,2 βαθμών Κελσίου και ο Καμαράσαυρος είχε θερμοκρασία 35,7 βαθμών, δηλαδή και οι δύο υψηλότερη από τους κροκόδειλους, αλλά χαμηλότερη από τα πουλιά. Οι μετρήσεις θεωρείται ότι έχουν ακρίβεια με βαθμό απόκλισης ενός ή δύο βαθμών.
Από τα μέσα του 19ου αιώνα, όταν ανακαλύφθηκαν τα πρώτα απολιθώματα δεινοσαύρων, οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι ήταν, όπως τα ερπετά, ψυχρόαιμοι και συνεπώς είχαν ανάγκη από εξωτερικές πηγές θερμότητας όπως ο ήλιος, για να ζεσταθούν. Όμως, όσο περνάνε τα χρόνια, δημιουργείται πλέον μια νέα επιστημονική συναίνεση -αν και όχι ομοφωνία- ότι ήσαν θερμόαιμοι, κάτι που θα τους έκανε πιο αυτόνομους, γρήγορους και ενεργητικούς και όχι αργούς, παθητικούς και εξαρτώμενους από τις θερμοκρασιακές αλλαγές του εξωτερικού περιβάλλοντος.
Η εικόνα πάντως είναι ακόμα πολύπλοκη και ασαφής. Το ερώτημα παραμένει για το αν οι δεινόσαυροι είχαν υψηλό μεταβολισμό, δηλαδή αυξημένο ρυθμό που τα κύτταρά τους παρήγαγαν ενέργεια για τις ανάγκες του οργανισμού τους, όπως τα σημερινά θηλαστικά και τα πουλιά.
