Προτάσεις βελτίωσης για το νέο νόμο για τα ζώα

Νέα επιστολή στην υφυπουργό ανάπτυξης, Μιλένα Αποστολάκη, απέστειλε η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή 110 φιλοζωικών σωματείων και η Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία, με αναλυτικές παρατηρήσεις και επισημάνσεις προκειμένου να βελτιωθεί στα κρίσιμα σημεία το προτεινόμενο νομοσχέδιο για τα ζώα.

«Κυρία Υφυπουργέ,

Όπως θα έχετε ήδη ενημερωθεί, η συμμετοχή των πολιτών στη διαβούλευση του νομοσχεδίου για τα ζώα συντροφιάς, αδέσποτα ζώα συντροφιάς, ήταν εξαιρετικά υψηλή και πρωτοφανής, γεγονός που αποτελεί απόδειξη του μεγέθους του θέματος, ταυτόχρονα δε καταγράφει την μεγάλη δύναμη των πολιτών που ασχολούνται με την προστασία και τα δικαιώματα των ζώων αλλά και ενδιαφέρονται για την ορθή και δίκαιη αντιμετώπισή των προβλημάτων που αφορούν αυτά. Αντιλαμβάνεστε προφανώς ότι, λόγω της σπουδαιότητας αυτού του νομοσχεδίου που θα πρέπει να δώσει επιτέλους οριστική λύση στο σοβαρό αυτό θέμα, δεν πρέπει ο νομοθέτης να αφήνει οποιαδήποτε κενά και περιθώρια παρερμηνειών σε κανένα σημείο άρθρου ή παραγράφου.

Μετά την ανάρτηση του σχεδίου νόμου για δημόσια διαβούλευση και μελετώντας με προσοχή όλα τα σημεία του, εκφράζουμε την έντονη ανησυχία μας και την δυσαρέσκεια μας, διότι με εξαίρεση ορισμένα θέματα, όπως αυτά των ποινών, τις νέες αρμοδιότητες των εισαγγελικών αρχών και το θέμα της απαγόρευσης θεαμάτων με ζώα, που έχουν κερδοσκοπικό χαρακτήρα, το σχέδιο νόμου αθέλητα ίσως ή πιθανόν λόγω σχετικής ανεπάρκειας των συμβούλων που συντέλεσαν στην σύνταξη του, είναι στα πλείστα όσα σημεία του αντι-φιλοζωικό, αντιμετωπίζει τα ζώα σαν μιάσματα που θα πρέπει να εξοριστούν, κυρίως όμως βάλλει κατά των φιλοζωικών σωματείων και των εθελοντών που έχουν επωμιστεί την προστασία και την φροντίδα τους, λόγω της μέχρι τώρα γνωστής ανεπάρκειας του κράτους.

Αναλογιστήκατε, κυρία Υφυπουργέ, ότι αν το νομοσχέδιο γίνει νόμος του κράτους, o αριθμός των αδέσποτων στους δρόμους της χώρας μας θα διπλασιαστεί ή και θα τριπλασιαστεί ακόμα, αφού κανένα σωματείο και κανένας εθελοντής δεν θα έχει την δυνατότητα να ανταποκριθεί στο δυσβάστακτο κόστος των προστίμων που ορίζονται για την φιλοξενία περισσότερων των 2 ζώων σε κάθε κατοικία, μη εξαιρουμένων των περιπτώσεων των φιλόζωων, που κατά κανόνα φιλοξενούν ζώα μέχρι την στιγμή της αποθεραπείας ή της υιοθεσίας τους και δεν θα τολμούν να φιλοξενήσουν περισσότερα των 2 ζώων πια; Αναρωτηθήκατε πως είναι δυνατόν να προστίθεται στα ήδη μεγάλα οικονομικά βάρη των ομάδων και των ατόμων αυτών και η επιβάρυνση των προστίμων από την πολιτεία, η οποία θα έπρεπε να στηρίζει το έργο τους και ακόμα να τους ενισχύει και οικονομικά; Δεν θέλουμε δυο μέτρα και δυο σταθμά, όπως είπατε σε τηλεοπτική σας εμφάνιση. Ζητάμε αναγνώριση του επίπονου έργου μας και του ξοδέματος του χρόνου και των χρημάτων μας, που μεγάλο μέρος αυτών ξοδεύεται και για την ενημέρωση των φορέων. Η αναγνώριση αυτή δεν φαίνεται πουθενά στο νομοσχέδιο, το οποίο αντί να προβλέπει μέτρα στήριξης του φιλοζωικού κινήματος, το τσεκουρώνει με πρόστιμα και παράλογους περιορισμούς.

Αναλογιστήκατε για ποιους λόγους δεν λειτούργησε ο 3170/2003 ως προς το σκέλος της υποχρεωτικής σήμανσης και καταγραφής ώστε να μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη και με τον νέο νόμο; Το πολύ υψηλό κόστος της διαδικασίας αυτής και ο ανύπαρκτος έλεγχος έπαιξαν τον πρώτο ρόλο. Αν ισχύσουν οι ίδιοι όροι και με το νέο νόμο, δυστυχώς η ιστορία θα επαναληφθεί και καμιά λύση δεν θα προκύψει σχετικά με τον περιορισμό της εγκατάλειψης, που αποτελεί κύριο στόχο. Αναλογιστήκατε γιατί δεν πέτυχε η ανάθεση της αρμοδιότητας για την διαχείριση των αδέσποτων στους Δήμους; Αν δεν οριστούν ποινικές και διοικητικές κυρώσεις για τους Δήμους που δεν εφαρμόζουν το νόμο, η ιστορία θα επαναληφθεί. Αναλογιστήκατε ότι δεν θα μπορούμε να κάνουμε χρήση των δωρεάν εθελοντικών υπηρεσιών των αλλοδαπών κτηνιάτρων, όταν προϋπόθεση μπαίνει η συνεργασία τους με Έλληνα κτηνίατρο, αφού είναι δεδομένη η άρνηση των Ελλήνων κτηνιάτρων για τέτοιου είδους συνεργασία, γιατί θεωρούν ότι με την αποδοχή της προσφοράς των εθελοντών, θίγονται τα ατομικά οικονομικά τους συμφέροντα; Αναλογιστήκατε ότι δεν μπορεί να μιλάει το Υπουργείο για άλλη αντίληψη και πολιτική απέναντι στα ζώα, όταν δεν απαγορεύει την πώληση ζώων από τα καταστήματα πώλησης ζωοτροφών, αξεσουάρ ζώων κλπ;

Αναλογιστήκατε ότι δεν μπορεί να μιλάει το Υπουργείο για νέα φιλοζωική πνοή όταν τα ζώα εξορίζονται ως μιάσματα και ανεπιθύμητα πλάσματα από τους χώρους που κατά παράδοση ζουν; Όταν δεν καταργείτε το αντεπιστημονικό Π.Δ. 400/83 που χαρακτηρίζει εκατοντάδες ζώα επικίνδυνα ως λεϊσμανιακά, χωρίς να είναι και τα καταδικάζει σε θάνατο ; Όταν δεν λαμβάνει ο νομοθέτης υπ’ όψη του ότι η λεϊσμανίαση είναι σήμερα νόσημα που θεραπεύεται, ότι κυκλοφορεί εμβόλιο για τα ζώα και ότι η μετάδοσή της στον άνθρωπο είναι περισσότερο από σπάνια; Αναλογιστήκατε ότι με την διάταξη για την ευθύνη των Δήμων για επίθεση αδέσποτου σε πολίτη, ανοίγετε μια τεράστια κερκόπορτα, ώστε να χαρακτηρίζονται τα ζώα από τους Δήμους συλλήβδην ως επιθετικά και επικίνδυνα και να έχουμε αναβίωση του θεσμού του «μπόγια»; Απουσιάζει επίσης από το νομοσχέδιο οποιαδήποτε διάταξη σχετικά με την αιματηρή βιομηχανία της γούνας σε περιοχές της Β. Ελλάδας. Τέλος σοβαρή επίσης παράλειψη αποτελεί το ότι, σε αντίθεση με τον 3170/2003, δεν αναγνωρίζονται ως κακοποίηση η εγκατάλειψη και η παραβίαση των διατάξεων περί ευζωίας των ζώων, όταν μάλιστα γνωρίζουμε τις άθλιες συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν στη χώρα μας εκατοντάδες χιλιάδες ζώα συντροφιάς.

Διάχυτη είναι στους φιλοζωικούς κόλπους η άποψη ότι το σχέδιο νόμου, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων, χτυπά τους φιλόζωους, ενισχύει τους κτηνίατρους και τους εκτροφείς ζώων ράτσας και κυρίως δεν δίνει λύση στο ζήτημα των ζώων. Θα θέλαμε εκ προοιμίου να τονίσουμε ότι όλες οι παρατηρήσεις μας πάνω στο σχέδιο νόμου δεν πηγάζουν από τα προσωπικά μας συναισθήματα ή την ευαισθησία μας απέναντι στα ζώα, αλλά από την ανάγκη διαχείρισης του προβλήματος και την επί χρόνια έμπρακτη ενασχόλησή μας με τα θέματα αυτά, η οποία πράξη είναι αυτή που καταδεικνύει τα κενά και τις παραλείψεις του νομοθέτη.

Τα σωματεία της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής 110 φιλοζωϊκών σωματείων, αφού μελετήσαμε άρθρο προς άρθρο, λέξη προς λέξη, όλες τις διατάξεις του, προτείνουμε να γίνουν διορθώσεις και συμπληρώσεις, εφόσον βεβαίως υπάρχει στο Υπουργείο πραγματική πολιτική βούληση να υπάρξει στη χώρα μας ένα λειτουργικό και αποτελεσματικό νομοθετικό πλαίσιο για την προστασία των ζώων και των δικαιωμάτων τους, ώστε να επιλυθούν τα προβλήματα που επί χρόνια ταλανίζουν την κοινωνία μας και μας εκθέτουν διεθνώς. Ειδικότερα, όσον αφορά τις κατ΄ άρθρο παρατηρήσεις μας, αυτές είναι οι παρακάτω και ζητάμε την τροποποίησή τους ως ακολούθως.

Άρθρο 1
Παράγραφος β: Ευζωία.
Ζητάμε να προστεθεί «………χωρίς να είναι δεμένα με οποιοδήποτε μέσο ή τρόπο και η διαμονή τους σε χώρο στεγνό……καθώς και σε βαρέλια και άλλες πρόχειρες κατασκευές ».
Παράγραφος γ: Αντικατάσταση του όρου ιδιοκτήτης με τον όρο κηδεμόνας.
Παράγραφος στ: Μικρό ζώο συντροφιάς. Ζητάμε να οριστεί ως μικρό ζώο συντροφιάς αυτό, το βάρος του οποίου δεν ξεπερνά τα 10 κιλά. Κάθε ζώο έως 10 κιλά μπορεί να τοποθετηθεί σε μικρό κλουβί μεταφοράς.
Παράγραφος ε: Επικίνδυνο ζώο συντροφιάς.
Για να χαρακτηριστεί ένα ζώο ως επιθετικό ή επικίνδυνο απαιτείται
Α. Η σωματική ή υλική ζημία που θα προκαλέσει, να μην οφείλεται σε υπαίτια πρόκληση του ζώου από τον παθόντα ή ζημιωθέντα.
Β. Να αποδεικνύεται ο οποιοσδήποτε τραυματισμός του πολίτη με γραπτή γνωμάτευση δημοσίου νοσοκομειακού ιατρού.
Το ζώο να οδηγείται σε καταφύγιο, να απαγορεύεται δε η ευθανασία του, αν δεν υπάρξουν τα εξής: α) υποτροπή, αποδεικνυόμενη με γραπτή γνωμάτευση δημόσιου νοσοκομειακού ιατρού και β) σύμφωνη γραπτή γνώμη του ζωοφιλικού σωματείου, ένωσης ή ζωοφιλικής ομάδας της περιοχής, σε περίπτωση δε δραστηριοποίησης περισσότερων με την σύμφωνη γραπτή γνώμη δύο τουλάχιστον εξ αυτών και γ) άρνηση των φιλοζωικών σωματείων να αναλάβουν την φροντίδα και επίβλεψη του ζώου.
Παράγραφος ιδ: Οι κτηνίατροι των αρμοδίων Διευθύνσεων Κτηνιατρικής της Γενικής Διεύθυνσης Περιφερειακής Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής των Περιφερειακών ενοτήτων της χώρας και των Κτηνιατρικών Υπηρεσιών των Δήμων να υποχρεούνται να υποβάλλουν ηλεκτρονική αίτηση πιστοποίησης (δηλ. να μην αφήνεται αυτό στη διακριτική τους ευχέρεια), η δε προμήθεια και τοποθέτηση των μικροτσίπ να γίνεται μόνο από κρατικούς φορείς, με σκοπό την επίτευξη του χαμηλότερου δυνατού κόστους για την κτηνιατρική αυτή πράξη.
Η σίτιση των αδέσποτων ζώων δεν μπορεί να εξαιρεθεί από την έννοια της ευζωίας αυτών.
Γενικώς στα ια, ιβ, ιγ, υπάρχει μία σύγχυση αρμοδιοτήτων ανάμεσα στις πολλές αρμόδιες αρχές.

Άρθρο 2
Παράγραφος 2: Αποτελεί αντίφαση η Κτηνιατρική Υπηρεσία του Δήμου να ελέγχει το Δήμο, όταν παραβιάζει τους κανόνες προστασίας, ευζωίας και σήμανσης και καταγραφής των ζώων.
Οι Δήμοι να ελέγχονται από την Γενική Διεύθυνση Κτηνιατρικής του ΥΠΑΑΤ.

Άρθρο 3
Παράγραφος 1περ.Αα: Για την εφαρμογή του παρόντος νόμου, οι Αρμόδιες Αρχές Διαχείρισης της Διαδικτυακής Ηλεκτρονικής Βάσης καταγραφής των ζώων συντροφιάς και των ιδιοκτητών τους του άρθρου 3 του παρόντος νόμου, έχουν τις ακόλουθες αρμοδιότητες.
Α. Η Διεύθυνση Κτηνιατρικής Αντίληψης Φαρμάκων και Εφαρμογών (ΚΑΦΕ) του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.
Α) την εισήγηση για την έκδοση των υπουργικών αποφάσεων που προβλέπονται στο νόμο αυτόν. Προς αποφυγή παρερμηνειών ζητάμε να συμπληρωθεί η φράση «……..σε σχέση με την καταγραφή στην Διαδικτυακή Ηλεκτρονική Βάση….».

Άρθρο 4
Παράγραφος 4: Για τον εύκολο έλεγχο της σήμανσης των ζώων συντροφιάς είναι σκόπιμο οι Δήμοι να διαθέτουν ένα τύπο κονκάρδας που θα φέρουν τα ζώα που έχουν σημανθεί. Η κονκάρδα να ανανεώνεται κάθε χρόνο και να είναι κάθε φορά διαφορετικού χρώματος και να αναγράφεται σ’ αυτή το έτος έκδοσης της (όπως το σήμα κυκλοφορίας) .
Η κονκάρδα να χορηγείται με την προσκόμιση του βιβλιαρίου υγείας του ζώου και το αντίγραφο του τρίπτυχου της εμφύτευσης και της καταγραφής της ηλεκτρονικής σήμανσης άνευ των οποίων δεν θα παραδίδεται η κονκάρδα. Η έλλειψη αυτής της κονκάρδας να επισείει την επιβολή προστίμου 300 ευρώ για κάθε ζώο. Το πρόστιμο να επιβάλλεται από την Δημοτική Αστυνομία, την Αστυνομία, την Δασική Υπηρεσία και την Θηροφυλακή.

Άρθρο 5
Παράγραφος 1: Ιδιοκτήτες ζώων που επιτρέπουν την αναπαραγωγή των θηλυκών σκύλων ή γατών τους χωρίς να έχουν εξασφαλίσει την υιοθεσία των κουταβιών και δεν δύνανται να αποδείξουν την αλλαγή ιδιοκτησίας αυτών μέσω της σήμανσης και της καταγραφής, να υπόκεινται στην πληρωμή προστίμου 500 ευρώ ανά ζώο.
Παράγραφος 2: Στοιχειοθέτηση της αντικειμενικής ευθύνης υπό προϋποθέσεις.
Παράγραφος 4: Υποχρεώσεις κυνηγών. Σε περίπτωση που η άδεια (για τα ήδη υπάρχοντα σκυλιά) έχει εκδοθεί πριν την απόκτηση νέου/ων σκύλου/ων και δεν έχει καταγραφεί εντός 10 ημερών η ηλεκτρονική σήμανση στην άδεια, οι παραβάτες να πληρώνουν υψηλό πρόστιμο και τα ζώα να οδηγούνται άμεσα στο πλησιέστερο κτηνιατρείο ή δημόσιο κτηνιατρείο όπου θα τοποθετείται ηλεκτρονική σήμανση. Η δε κυνηγετική άδεια να αφαιρείται για την υπόλοιπη κυνηγετική περίοδο.
Παράγραφος 7: Απαγορεύεται να εισέρχονται στην Ελλάδα ζώα συντροφιάς, που δεν έχουν ηλεκτρονική σήμανση η οποία να συνδέεται με τα στοιχεία του συνοδού του ζώου ή του παραλήπτη του στην Ελλάδα.

Άρθρο 6
Παράγραφος 3: Δεν επιτρέπεται η πώληση ζώων συντροφιάς με ηλικία μικρότερη των 7 εβδομάδων. Σε κάθε περίπτωση ζητάμε να αυξηθεί το όριο στις 8 εβδομάδες γιατί τα κουτάβια ηλικίας μικρότερης των 8 εβδομάδων δεν έχουν εμβολιαστεί και η απομάκρυνση τους από την μητέρα τους τα κάνει ευάλωτα σε επιδημίες. Δεν αναφέρεται περιορισμός στην αναπαραγωγική δραστηριότητα των θηλυκών σκύλων των εκτροφείων. Σύμφωνα με τον 3170/2003 Άρθρο 3 παράγραφος 1 περίπτωση στ και ζ ορίζεται να μην γονιμοποιούνται οι θηλυκοί σκύλοι που χρησιμοποιούνται για αναπαραγωγή πριν από το πρώτο και μετά το ένατο έτος της ηλικίας τους και να μην γονιμοποιούνται οι θηλυκοί σκύλοι αναπαραγωγής πριν από τον δεύτερο οιστρικό κύκλο και πάντως πριν από την παρέλευση εννέα μηνών μετά τον τελευταίο τοκετό. Οι περιορισμοί αυτοί είναι απαραίτητο να περιληφθούν στο νέο νομοσχέδιο.

Άρθρο 7
Παράγραφος 4: Η παράγραφος 4 να παραμείνει ως έχει. Ο ακρωτηριασμός των ζώων για λόγους καλλωπισμού συνιστά κακοποίηση και απαγορεύεται από τον 3170/2003 και από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προστασία των ζώων συντροφιάς.

Άρθρο 8
Παράγραφος 1: Ζητάμε την άρση του ελάχιστου αριθμού ζώων συντροφιάς ανά διαμέρισμα πολυκατοικίας. Μάλιστα στο νομοσχέδιο αλλάξατε προς το αυστηρότερο – ίσως εκ παραδρομής – την διατύπωση του 3170/2003 ο οποίος μιλούσε για δυο σκύλους ή γάτες (κάποιος δηλ. με δύο καναρίνια δεν μπορεί να έχει σκυλί ή γάτα στο διαμέρισμα του).
Εκτός του ότι είναι αντισυνταγματική η διάταξη και παραβιάζει την αρχή της προσωπικής ελευθερίας του κάθε ατόμου, δεν συναντάται σε άλλες χώρες της ΕΕ. Περαιτέρω, στερείται δικαιολογητικής βάσης από την στιγμή που στο ίδιο άρθρο τίθενται οι προϋποθέσεις της μη παραβίασης υγειονομικών διατάξεων και διατάξεων περί κοινής ησυχίας, που αποβλέπουν στην προστασία των δικαιωμάτων των συνοίκων και περιοίκων. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να δοθεί η δυνατότητα σε μέλη φιλοζωικών σωματείων ή σε φιλόζωους εθελοντές πολίτες να φιλοξενούν στην κατοικία τους προσωρινά , αδέσποτα ζώα που χρήζουν άμεσης φροντίδας (άρρωστα, τραυματισμένα, νεογέννητα κλπ.)

Άρθρο 9
Παράγραφος 4: Οι Δήμοι υποχρεούνται να προσλάβουν κτηνίατρο με σύμβαση εργασίας, ο οποίος να βρίσκεται στο χώρο του κυνοκομείου ή σε άλλο χώρο που διαθέτει ο Δήμος καθ’ όλη τη διάρκεια του ωραρίου του ή σε κάθε περίπτωση να επιβλέπει καθημερινά τα διαβιούντα στα καταφύγια των Δήμων ζώα, όπως και να νοσηλεύει έκτακτα περιστατικά αδέσποτων. Εννοείται πως η δυνατότητα σύναψης συμβάσεων των Δήμων με ιδιώτες κτηνίατρους, όπου δεν υπάρχει κτηνίατρος με σύμβαση εργασίας ή όπου ο τελευταίος δεν μπορεί να κάνει στειρώσεις ή άλλες σοβαρές χειρουργικές επεμβάσεις, θα πρέπει να συνεχίσουν να ισχύουν.
Παράγραφος 8: Επιτρέπεται η προσωρινή φιλοξενία ζώων που έχουν υιοθετηθεί από οικογένειες σε χώρες της ΕΕ, σε επίσημα φιλοζωικά καταφύγια των χωρών αυτών.
Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε πως τις περισσότερες φορές τα ζώα αυτά είναι ζώα που έχουν ζήσει μεγάλο χρονικό διάστημα στο δρόμο και έχουν τα περισσότερα κατά κάποιο τρόπο κακοποιηθεί. Χρειάζονται ένα χρόνο προσαρμογής πριν να πάνε στη νέα τους οικογένεια, μέλη της οποίας επισκέπτονται το ζώο που έχουν υιοθετήσει στο καταφύγιο προσωρινής φιλοξενίας και δημιουργούν μια σχέση μαζί του, πριν να το πάρουν στο σπίτι τους. Να επισημάνουμε επίσης πως ζώα με σωματικά προβλήματα (δυσπλασίες και αναπηρίες) ή ζώα με σοβαρά προβλήματα συμπεριφοράς (φοβικά) ή και κουτάβια, τα οποία είναι δύσκολο να επανενταχθούν ή δεν έχουν ελπίδα να υιοθετηθούν στη χώρα μας, μετά από σύντομη παραμονή στα καταφύγια αυτά υιοθετούνται.
Παράγραφος 9: H τοποθέτηση ζώων μικρής ηλικίας στο δρόμο αποτελεί θανατική καταδίκη γι’ αυτά. Ζητάμε να απαγορευτεί η υποχρεωτική επανένταξη κουταβιών ηλικίας μικρότερης των έξη μηνών και η επανένταξη τους να γίνει σε σημεία όπου τα ζώα θα έχουν την φροντίδα φιλοζωικών σωματείων ή φιλόζωων πολιτών.
Παράγραφος 10: Η απαγόρευση της επανατοποθέτησης των αδέσποτων ζώων σε σημεία από τα οποία έχει γίνει η περισυλλογή τους, συνιστά δεύτερη εγκατάλειψη γι’ αυτά.
Εξ άλλου αν τα ζώα αυτά απομακρυνθούν από τους χώρους που βρίσκουν τροφή, είναι μαθηματικά βέβαιο πως κάποια άλλα θα πάρουν τη θέση τους. Αν τα ζώα αυτά είναι φροντισμένα, δεν αποτελούν κίνδυνο για κανέναν και θα μπορούσαν μάλιστα να υιοθετηθούν, κατά κάποιο τρόπο, από τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τις δημόσιες υπηρεσίες, κατά τα πρότυπα των Υπουργείων Παιδείας και Προστασίας του Πολίτη αλλά και άλλων υπηρεσιών που οι υπάλληλοι τους έχουν υιοθετήσει αδέσποτα ζώα. Όσο για τους χώρους τουριστικής κίνησης, όλοι γνωρίζουμε πως οι ξένοι επισκέπτες μας χαίρονται την παρουσία υγειών και σε καλή κατάσταση ζώων. Αυτό που εκθέτει την χώρα μας σε σχέση με τα αδέσποτα της, είναι τα άρρωστα και αποστεωμένα ζώα που κυκλοφορούν στις τουριστικές περιοχές της περιφέρειας και οι κακοποιήσεις οι οποίες πέφτουν στην αντίληψη των αλλοδαπών επισκεπτών. Τα βαρελόσκυλα της Κρήτης και της Ικαρίας και τα απολύτως αφρόντιστα ζώα των βοσκών σε όλες τις περιοχές της χώρας μας, όπως και οι αγέλες πεινασμένων αδέσποτων που κυκλοφορούν παντού στην Ελληνική ύπαιθρο, είναι αυτά που αποτελούν τη ντροπή μας. Η αρμονική συμβίωση με τα ζώα πρέπει, επί τέλους, να περάσει στην κουλτούρα των Ελλήνων. Επομένως το φιλοζωικό κίνημα στην συντριπτική του πλειοψηφία είναι αντίθετο με την απαγόρευση ζώων σε αρχαιολογικούς χώρους, σε χώρους μεγάλης επισκεψημότητας, σε σχολεία και σε λιμάνια.
Παράγραφος 11: Αναφορικά με την προσωρινή παροχή υπηρεσιών των αλλοδαπών κτηνιάτρων, των οποίων η άδεια εκδίδεται από το ΓΕΩΤΕΕ, χρειάζεται να εκδοθεί έγγραφο με το οποίο να διευκρινίζεται πως πρόκειται για εθελοντές. Δεν γίνεται τέτοια αναφορά στην δημοσιευμένη στο φύλλο της Κυβερνήσεως της 31/12/2010 (αριθμός φύλλου 2157) διυπουργικής απόφασης και η παράληψη αυτή ενδέχεται να δημιουργήσει προβλήματα και καθυστερήσεις στην έκδοση της άδειας τους, όπως μας ενημέρωσαν από το ΓΕΩΤΕΕ.
Ο πιστοποιημένος κτηνίατρος που, κατά το νομοσχέδιο, επιβάλλεται να συνεργαστεί μαζί τους, να είναι ο κτηνίατρος που με σύμβαση εργασίας απασχολείται στο Δήμο ή ο κτηνίατρος της Περιφερειακής Ενότητας ή της Κτηνιατρικής Υπηρεσίας του Δήμου. Στην διάταξη «Οι εγκαταστάσεις αυτές παραχωρούνται για ορισμένο χρονικό διάστημα , αφού προηγηθεί τρίμηνη ειδοποίηση και έγκριση των προϊσταμένων των αντίστοιχων υπηρεσιών» ζητάμε να απαλειφθεί η τρίμηνη ειδοποίηση, καθόσον οι εθελοντές κτηνίατροι στειρώνουν μεγάλο αριθμό ζώων σε μικρό χρονικό διάστημα και η μετακίνηση τους από τον ένα Δήμο στον άλλο γίνεται σύντομα. ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Σε κάθε περίπτωση τα αδέσποτα ζώα που φιλοξενούνται προσωρινά από φιλοζωικά σωματεία ή μέλη φιλοζωικών σωματείων σε καταφύγια ή στα σπίτια τους, να σημαίνονται ηλεκτρονικά από τους Δήμους.
Παράγραφος 12: Πενταμελής συμβουλευτική επιτροπή. Οι συμβουλευτικές επιτροπές των Δήμων είναι γνωστό ότι έχουν ρόλο καθαρά διακοσμητικό. Ζητάμε η επιτροπή εκτός από συμβουλευτικό να έχει και ρόλο ελεγκτικό της εφαρμογής του Προγράμματος αντιμετώπισης των αδέσποτων.

Άρθρο 10
Παράγραφος 1 & 2: Να οριστεί επακριβώς σε ποιες μετακινήσεις ζώων αναφέρεται ο νόμος. Οι διατύπωση, όπως εκφράζεται, αφήνει να εννοηθεί πως αφορά και τις μετακινήσεις εντός της χώρας, ακόμα και εντός πόλης.
Παράγραφος 3: Μετακίνηση ζώων με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ζητάμε να επιτραπεί σε ώρες μη κυκλοφοριακής αιχμής η μετακίνηση και μεγαλύτερων ζώων (σκύλων) με χρήση φίμωτρου, με τις αστικές συγκοινωνίες, τραμ, τρόλεϊ κλπ. Να απαγορευθεί ρητά η τοποθέτηση ζώων στους χώρους αποσκευών των υπεραστικών λεωφορείων του ΚΤΕΛ. Να επιτραπεί η μετακίνηση μεγαλύτερων ζώων συντροφιάς (σκύλοι) με το τρένο μέσα σε κλουβί μεταφοράς, το οποίο θα τοποθετείται στους ειδικούς χώρους αποσκευών που υπάρχουν στα βαγόνια.
Παράγραφος 4: Επιβατηγά πλοία. Στα επιβατηγά πλοία να επιτραπούν σε όλους τους χώρους τα μικρά ζώα που είναι τοποθετημένα στα ειδικά κλουβιά, τα δε μεγάλα με φίμωτρο στους χώρους του καταστρώματος. Να επιτραπεί η παρουσία ζώων συντροφιάς σε καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, καφετερίες, εστιατόρια κλπ ειδικά στους υπαίθριους χώρους αυτών. Να επιτραπεί η παρουσία ζώων συντροφιάς σε εμπορικά καταστήματα εφόσον δεν έχει αντίρρηση ο ιδιοκτήτης. Τα κουτιά των κυνηγών: Η μετακίνηση των κυνηγετικών σκύλων, ενίοτε στιβαγμένων 2 και 3, στα ξύλινα, πρόχειρα κατασκευασμένα, κακώς αεριζόμενα και φωτιζόμενα κουτιά, που κρέμονται στο πίσω μέρος των αυτοκινήτων των κυνηγών, συνιστά κακοποίηση των ζώων αυτών και αποτελεί παράβαση του ΚΟΚ Άρθρο 32 παράγραφος 4. Τα κουτιά αυτά πρέπει να καταργηθούν.

Άρθρο 16
Ζητάμε να προστεθούν στην έννοια της κακοποίησης η εγκατάλειψη και η παραβίαση των κανόνων ευζωίας των ζώων.

Άρθρο 17
Ζητάμε να καταργηθεί το ΠΔ 400/83 που επιβάλλει την ευθανασία σε λεισμανιακά ζώα. Η λεϊσμανίαση είναι νόσος που σήμερα θεραπεύεται και η μεταδοτικότητά της από τον σκύλο στον άνθρωπο είναι μηδαμινή ήδη δε κυκλοφορεί στην αγορά το σχετικό εμβόλιο για την πρόληψή της.

Άρθρο 19
Παράγραφος 3: Ζητάμε να επιτρέπεται και σε ιδιώτες ή σε ομάδες πολιτών η δυνατότητα προσφυγής στα δικαστήρια, κατά των Δήμων για την λήψη ασφαλιστικών μέτρων, καθόσον υπάρχουν περιοχές όπου δεν δραστηριοποιούνται φιλοζωικά σωματεία.

Άρθρο 20
Στις ποινικές κυρώσεις θα πρέπει να αλλαχθεί ο όρος εξαγοράσιμη ποινή από τον ορθό νομικά όρο μη μετατρέψιμη ποινή. Επίσης ζητάμε να θεσπιστεί κατώτερο όριο ποινής για τις ιδιαίτερα σοβαρές κακοποιήσεις ζώων όπως ιδίως η δηλητηρίαση, το κρέμασμα, ο πνιγμός, το κάψιμο που αναφέρονται στο άρθρο 16. Παράρτημα – Διοικητικές κυρώσεις. Τα προβλεπόμενα διοικητικά πρόστιμα είναι ιδιαίτερα υψηλά για κάποιες περιπτώσεις όπως πχ 300 € πρόστιμο ανά κεφαλή ζώου άνω των 2, το ίδιο πρόστιμο που προβλέπεται για κάποιον που παραβιάζει τους κανόνες ευζωίας του ζώου του. Τι θα γίνει με την ευζωία των ζώων στα δημοτικά κυνοκομεία όπου οι συνθήκες στα περισσότερα είναι άθλιες; Ισχύουν τα ίδια πρόστιμα για παραβίαση των κανόνων ευζωίας;

Οι διευκρινίσεις και τροποποιήσεις που αναφέρονται παραπάνω, όπως και άλλες που προτείνονται από ζωόφιλους στη διαβούλευση, είναι απαραίτητο να γίνουν πράξη, ώστε να προχωρήσουμε μπροστά. Το ζωοφιλικό κίνημα έδειξε τη δύναμη και την αγανάκτηση του και απαιτεί λύσεις και διευκολύνσεις στο έργο του. Η σήμανση και καταγραφή πρέπει να λειτουργήσουν εύκολα και οικονομικά. Οι εθελοντές κτηνίατροι πρέπει να διευκολυνθούν στο έργο τους, ώστε το αποτέλεσμα της προσφοράς τους να είναι άμεσο και ουσιαστικό. Τα ζωοφιλικά σωματεία πρέπει να έχουν την στήριξη της πολιτείας, την οποία για χρόνια υποκαθιστούν και που με το νέο νομοσχέδιο για μια φορά ακόμα αδικούνται. Στους Δήμους, που για χρόνια μένουν αδιάφοροι για την εικόνα της περιοχής τους και της χώρας ολόκληρης, πρέπει να επιβληθούν κυρώσεις ώστε να αναγκαστούν να κάνουν το καθήκον τους και να πάψουν να ξεφορτώνονται τ’ αδέσποτα σε άθλια καταφύγια ή μοιράζοντας φόλες. Και τέλος το Υπουργείο πρέπει να συνειδητοποιήσει πως οι ζωόφιλοι είναι άνθρωποι με ευαισθησίες αλλά και αγωνιστικότητα, που σώζουν ζώα αλλά βελτιώνουν και την εικόνα της πολύπαθης χώρας μας, για την οποία η Ελληνική πολιτεία έδειξε μέχρι τώρα πλήρη αδιαφορία. Ας δούμε λοιπόν την ουσία και ας μη στεκόμαστε στο πόσα ζώα θα μεταφέρει κάποιος με το όχημα που διαθέτει ή στο πόσα ζώα φιλοξενεί κανείς στο σπίτι του, γιατί αν η πολιτεία είχε νομοθετήσει σωστά και οι αρμόδιοι Δήμοι είχαν εφαρμόσει τον νόμο, κανένας ευαίσθητος πολίτης δεν θα ήταν αναγκασμένος να μαζεύει από τον δρόμο αδέσποτα ζώα, προκειμένου να σώσει τη ζωή τους. Ούτε θα είχε λόγο να ψάχνει να βρει οικογένειες να υιοθετήσουν τα Ελληνικά αδέσποτα σε όλες τις γωνιές του κόσμου και να πανηγυρίζει κάθε φορά που θα αδειάσει το πορτοφόλι του, για να στείλει ένα ζωάκι στην αγκαλιά μιας οικογένειας όπου κι αν ζει αυτή. Ας αφήσουμε λοιπόν την υποκρισία κατά μέρος κι ας δείξουμε επί τέλους εκτίμηση στην όποιας μορφής ζωή, στον τόπο μας και στον πολιτισμό μας.

Για την Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή 110 φιλοζωϊκών σωματείων
Ελένη Γερνά, Αναστασία Μπομπολάκη»