Μετά το Φεστιβάλ της Αβινιόν το 2011, ο Boris Charmatz παρουσιάζει μια χορογραφία όπου οι νόμοι της μηχανικής βρίσκουν εφαρμογή σε σκηνικό επίπεδο με την παρουσία ενός γερανού μικρών διαστάσεων.
Γράφει η Χαρά Κιούση
Είχαμε δει στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος «Χορό των Γερανών», στην παράσταση όμως του Boriw Charmatz το άγκιστρο της ανυψωτικής μηχανής ανεβάζει τα σώματα των χορευτών παραδομένα στην αδράνεια.
Σαν σφάγια στο βίντσι τα σώματα ανεβοκατεβαίνουν, βρίσκονται σε ταλάντωση, αφήνονται σε νόμους φυσικούς, μετασχηματίζονται σε μάζα όπου καταργούνται οι αποστάσεις και γίνονται ένα.
Προσπαθούν να ανεβούν στο κυλιόμενο λοξά τοποθετημένο επίπεδο και τελικά αφήνονται στα επίπονα τραντάγματα στη βάση της σκηνικής εγκατάστασης. Δώδεκα παιδιά, ηλικίας πέντε έως δώδεκα χρονών, αποσπούν το ανήσυχο βλέμμα του θεατή σ’ αυτό το θέαμα, όπου οι ενήλικοι χορευτές αιφνιδιάζουν τα εύθραυστα, εύπλαστα, παραδομένα στην αδράνεια εύκαμπτα παιδικά σώματα.
Οι χορευτές τα καταλαμβάνουν, τα αγκαλιάζουν, τα κυλούν, τα ανυψώνουν, τα σέρνουν, τα μεταφέρουν ενώ εκείνα μένουν απαθή και πειθήνια, καθώς εγκαταλείπουν κάθε μυϊκή ενέργεια και κίνηση. Παρακολουθώντας την εξαιρετική αυτή δουλειά των μικρών παιδιών δεν μπορώ παρά να θαυμάσω την ακρίβεια, την ευκαμψία, την πρωτοφανή μοναδικότητά τους.
Ταυτόχρονα όμως, μέσα στο φοβικό αγχωτικό και χαοτικό ηχητικό περιβάλλον του Olivier Renouf νιώθω ένα ψυχικό κραδασμό για την ταλαιπωρία, την αναστάτωση, την μεθοδευμένη και ανεπίτρεπτη μέσω της τέχνης, συναισθηματική τους ταλαιπωρίας. Αναρωτιέμαι πόσο κόστισε στα παιδιά το να καταστούν αδρανή στην πιο ενεργειακά δραστήρια ηλικία τους.
Στη συνέχεια ένας γκαϊτατζής με την μουσική του θα αφυπνίσει την βούληση των μικρών παιδιών, που θα οδηγηθούν από την πλήρη αδράνεια στην ανταπόδοση των ομοίων. Εκείνος θα βρεθεί δεμένος στο βίντσι του γερανού, ενώ εκείνα θα συνεχίσουν αλλόφρονα και ανεμπόδιστα τις ίδιες πρακτικές. Έτσι η πρόσκαιρη λυτρωτική προοπτική χάνεται.
Εξέλαβα την πρωτότυπη χορογραφία ως μια αλληγορία στις σχέσεις εξουσίας, όσον αφορά την ψυχολογική και κοινωνικοπολιτική αδράνεια των ανθρώπων με τελικό αποδέκτη τα παιδιά, που είναι φυτώρια ζωής και αισιοδοξίας.
Η όποια χειραγώγηση , η όποια κατεύθυνση της σκέψης, ο όποιος χειρισμός των παιδιών με την παθητική άμυνα, μια μέρα όταν εκείνα θα στήσουν τη δική τους πολιτική χορογραφία, θα βάλουν πάνω στα βήματα που διδάχτηκαν τα ανταποδοτικά και εκδικητικά τους τέλη.
Το enfant σίγουρα παρουσιάζει κάτι καινούργιο μέσα από τα λεπτεπίλεπτα παιδικά σώματα που η αισθητική τους ανατρέπει το κατεστημένο στην τέχνη.
Συντελεστές
Χορογραφία: Boris Charmatz
Ερμηνευτές: Ashley Chen, Olga Dukhovnaya, Nuno Bizarro, Matthieu Burner, Julien Gallée-Ferré, Peggy Grelat-Dupont, Maud Le Pladec, Thierry Micouin, Solène Wachter, και ομάδα παιδιών από το Βερολίνο
Γκάιντα: Erwan Keravec
Φωτισμοί: Yves Godin
Ήχος: Olivier Renouf
Μηχανές: Artefact, Frédéric Vannieuwenhuyse, Alexandre Diaz
Βοηθοί: Johanna Lemke, Frank Willens
Γενική διεύθυνση σκηνής: Fabrice Le Fur
Διευθυντές σκηνής: Max Potiron, François Aubry
Κοστούμια: Laure Fonvieille
Φροντιστήριο: Stefani Gicquiaud
Φωνή: Dalila Khatir
Ενορχηστρώσεις: Luccio Stiz
Βοηθοί παραγωγής: Musée de la danse, Volksbühne Berlin
Παραγωγή: Μουσείο Χορού / Εθνικό Χορογραφικό Κέντρο της Ρεν και της Βρετάνης – Υπό τη διεύθυνση του Boris Charmatz, με την υποστήριξη του Γαλλικού Υπουργείου Πολιτισμού και Επικοινωνίας – Περιφερειακή Διεύθυνση Πολιτιστικών Υποθέσεων, Δήμος της Rennes, Περιφερειακό Συμβούλιο της Βρετάνης και το Γενικό Συμβούλιο του Ille-et-Vilaine
Συμπαραγωγή: Festival d’Avignon, Théâtre de la Ville-Paris, Festival d’Automne à Paris, Internationales Sommerfestival Hamburg και Siemens Stiftung στα πλαίσια του SCHAUPLÄTZE, Théâtre National de Bretagne (Ρεν), La Bâtie-Festival de Genève, Kunstenfestivaldesarts (Βρυξέλλες)
Με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού, το Περιφερειακό Συμβούλιο της Βρετάνης, τον Δήμο της Ρεν
Με την υποστήριξη του Institut français /και του Δήμου της Ρεν για τη διεθνή περιοδεία
Σε συνεργασία με το la Ligue de l’enseignement d’Ille-et-Vilaine
Ευχαριστίες: Or Avishay, Eleanor Bauer, Julia Cima, Raimund Hoghe, Julien Jeanne, Lénio Kaklea, Pierre Mathiaut, Mani Mungai
