Το όνειρο ενός γελοίου ανθρώπου είναι το πιο ελπιδοφόρο και αισιόδοξο έργο του σπουδαίου Ρώσου κλασσικού, Φιόντoρ Ντοστογιέφσκι. Από την παγωμένη Πετρούπολη της εποχής του τυλιγμένη στο χιόνι, στην ομίχλη και το σκοτάδι,μεταφέρει τον ήρωά του σ’ ένα ηλιόλουστο ελληνικό νησί.
Γράφει η Χαρά Κιούση
Ο προβληματισμένος αυτός γελοίος άνθρωπος σ’ ένα όνειρο που τον προφυλάσσει από μια πράξη απελπισίας, βρίσκει το εσωτερικό του φως. Στο ειδυλλιακό νησιώτικο τόπο του μακρινού παρελθόντος και συνάμα του απώτερου μέλλοντος θα φανερωθεί η αλήθεια στον μελαγχολικό και απελπισμένο αυτό ανώνυμο άνδρα, σε μια ονειρική ενδοσκόπηση.
Ο Φιόντορ Ντοστογιέφσκι έγραψε το έργο το 1877, σε μια εποχή που ο ίδιος κατηγορήθηκε για συντηρητισμό, απέναντι στις αντιφάσεις των νέων επιστημονικών ιδεών και των φιλοσοφικών ρευμάτων του 19ου αιώνα. Το έργο που το διατρέχει ο σαρκασμός είναι σαν προσωπική του ομολογία, συνάμα όμως και του κάθε ανθρώπου που αντιστέκεται στον μηδενισμό και δεν επαναπαύεται αδιαφορώντας για όλα. Ταυτόχρονα, το έργο είναι δοξολογία της ζωής, όπου κι ένα αστεράκι να λάμψει θα ξυπνήσει μέσα μας μια ιδέα«.
Ο Θωμάς Κινδύνης στον εκπληκτικό του μονόλογο ερμηνεύει δεξιοτεχνικά την γελοιοποίηση του σκεπτόμενου ανθρώπου. Εκείνου που δεν γίνεται αποδεκτός και κατανοητός, επειδή μιλά σε άλλη συναισθηματική και νοητική γλώσσα. Εξωτερικεύει με θέρμη υποκριτική την αγωνιώδη του αναζήτηση για το νόημα της ζωής, την ερεθιστικότητά του από τη στάση της κοινωνίας, την μελαγχολία, τη μοναξιά, την απομόνωσή του τις θεοσκότεινες νύχτες.
Αυστηρός στον αυτοέλεγχό του, ντροπιασμένος και εξομολογητικός στην αναλγησία του για το φτωχό παιδάκι, που η σκέψη του τον απέτρεψε από το να γίνει αυτόχειρας. Αυτοταπεινωμένος, γιατί ένα παιδί οδηγεί στην αναβάθμιση της ζωής και προσδιορίζει την ομορφιά της. Ταλανίζεται παγιδευμένος, ανεπιθύμητος, περιθωριοποιημένος, εξευτελισμένος και ολοκληρωτικά αποθαρρυμένος.
Δραματικός στην απόγνωση της γελοιότητάς του, τραγικός στην καταφυγή του θανάτου, ως λύτρωση από τα δεινά του. Αξιοπρεπής, όπως τον θέλει και η επιμελημένη σκηνοθεσία της Άννας Σεβαστής Τζίμα, όταν ξυπνά από τον σωτήριο ύπνο με καρδιά παλλόμενη και φλεγόμενη από πανανθρώπινη αγάπη.
Το λιτό σκηνικό, ο ζεστός φωτισμός, η ροή των αστεριών σε video προβολή, ο απαλός ήχος της φυσαρμόνικας και των μουσικών οργάνων, χαλαρώνουν τον θεατή από την αγωνιώδη αναζήτηση στην ονειρική αναγέννηση της ελπίδας. Στην εποχή μας που έχει χαθεί κάθε ηθική και φιλοσοφική έννοια, η παράσταση είναι ένα παράθυρο στον ανθρωπισμό και μας προτρέπει να έχουμε όνειρα, να ζούμε με όνειρα. Διότι στο όνειρο ζούμε ό,τι φοβόμαστε, αλλά κι ό,τι επιθυμούμε.
Πληροφορίες παράστασης
Συντελεστές
Μετάφραση: Ομάδα Μορφές Έκφρασης
Σκηνοθεσία: Άννα Σεβαστή Τζίμα
Σκηνογράφος: Κωνσταντίνα Μαρδίκη
Διασκευή κειμένου: Θωμάς Κινδύνης
Μουσική: Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης
Ερμηνεύει ο Θωμάς Κινδύνης
Video Trailer Credits
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Ρήγα
Διεύθυνση φωτογραφίας: Γιάννης Λάσκαρης
Ηχοληψία: Αντώνης Κουτελιάς
Photo Credits
Μυρτώ Αποστολίδου
Motion designer: Ευδόκιμος Φρέγκογλου
Μακιγιάζ: Διονυσία Κωνσταντίνου
Διάρκεια: 70 λεπτά
Ημερομηνίες παραστάσεων: Κάθε Παρασκευή 21.00, Σάββατο 21.30 & Κυριακή 19.30
Τιμές εισιτηρίων
Κανονικό: 12 ευρώ
Προπώληση και ομαδικά (6 άτομα και άνω): 10 ευρώ
Άνεργοι με κάρτα ΟΑΕΔ, Μέλη των Μορφών Έκφρασης: 7 ευρώ
Θέατρο Μορφές Έκφρασης
Αλκμήνης 13, Κ. Πετράλωνα (Εργοστάσιο Παυλίδη – Πειραιώς)
Τηλ.: 210 3464903, 210 3464002
