Η Lola Arias, μια νέα γυναίκα που διακρίνεται όχι μόνο στη χώρα της, αλλά και στις συνεργασίες της με μεγάλα ευρωπαϊκά θέατρα και διεθνή φεστιβάλ, συγκίνησε το κοινό με την παράσταση Minefield.
Γράφει η Χαρά Κιούση
Η «εναλλακτική super star» της Αργεντινής παρουσιάζει ένα αντιπολεμικό θέατρο – ντοκουμέντο, τολμώντας να ανεβάσει στη σκηνή βετεράνους από τον πόλεμο στα νησιά Φώκλαντ για τους Βρετανούς και Μαλβίνες για τους Αργεντίνους.
Κάποιοι απόμαχοι του πολέμου του 1982, 34 χρόνια αργότερα επικοινωνούν με το κοινό, ως αυτόπτες μάρτυρες ενός χρονικού που άφησε μέσα τους ανεξίτηλα συναισθήματα και αναμνήσεις. Με την εμπειρική τους ομολογία και αρκετά ανακουφισμένοι, απαλλαγμένοι θα μπορούσε και να πει κανείς από δεσποτικές αντιλήψεις, οι βετεράνοι και των δυο πλευρών αναψηλαφούν τις πληγές του πολέμου και αυτοστοχάζονται με οδηγό την αναγκαία χρονική απόσταση.
Όταν ήταν αντίπαλοι στα «παγωμένα βράχια» των νησιών, ο Λου Άρμορ φιγουράριζε στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, όταν τον συνέλαβαν οι Αργεντίνοι στις 2 Απρίλη του 1982. Σήμερα είναι δάσκαλος σε παιδιά με ειδικές ανάγκες. Όταν βυθίστηκε το καταδρομικό ARA General Belgrano, ο Ρομπέν Οτέρο επέζησε. Σήμερα έχει ένα μουσικό συγκρότημα και παίζει τραγούδια των Beatles που ανέκαθεν λάτρευε. Ο Ντέιβιντ Κάνισον που αποκωδικοποιούσε μηνύματα από τον ασύρματο, σήμερα είναι ψυχολόγος και παρέχει στήριξη σε βετεράνους. Ο Γκάμπριελ Σάγκαστουμ, απλός στρατιώτης που αρνιόταν να πυροβολήσει, σήμερα ασκεί το επάγγελμα του ποινικολόγου. Ο Σουκρίμ Ράι, μισθοφόρος πολεμιστής Γκούρκα από το Νεπάλ, σήμερα εργάζεται ως ειδικός φρουρός. Ο Μαρσέλο Μπαγέχο πρωταθλητής του τριάθλου, τότε ήταν σκοπευτής βομβαρδιστικού. Όλοι τους είναι βετεράνοι, άντρες που έμαθαν πως γίνεσαι στρατιώτης μέσα σε κλιμακούμενη συναισθηματική ένταση και σύγχυση.
Οι έξι άντρες μετά από πολλές πρόβες και σκηνοθετικές καθοδηγήσεις, βρίσκουν προσωπικούς τρόπους και δρόμους έκφρασης. Αφηγούνται την εμπειρία τους, την ιστορία τους, αναπαριστούν ότι αναπαρίσταται και τραγουδούν για τα υπόλοιπα πράγματα.
Η παράσταση έχει προσωπικό χαρακτήρα, κάτι από ντοκιμαντέρ που το δημιουργούν έντυπα της εποχής του 1982 φωτογραφίες, γράμματα κι άλλα αντικείμενα. Οι θεατές πιστεύω πως άνοιξαν την καρδιά τους στο μήνυμα της συναδέλφωσης και της ειρήνης, καθώς άκουσαν από πρώτο χέρι ιστορικά γεγονότα, των οποίων οι ανταγωνιστικές αξιώσεις έχουν εκλείψει. Ένας πόλεμος κυριαρχίας που που έκανε «γνωστή την Αργεντινή περισσότερο και από το tango».
Το Minefield -ο τίτλος προφανώς προκύπτει από το πολεμικό βυθισμένο πλοίο «Sheffield»- εξετάζει τα σημάδια που άφησε ο πόλεμος, τη σχέση μεταξύ εμπειρίας και φανταστικού, καθώς και τους χίλιους τρόπους να αναπαραστήσει κανείς τη μνήμη. Κάτι που με τρόπο επαινετό κατάφερε η Lola Arias.
Πληροφορίες παράστασης
Kείμενο-σκηνοθεσία: Lola Arias
Με τους: Lou Armour, David Jackson, Gabriel Sagastume, Ruben Otero, Sukrim Rai, Marcelo Vallejo
Έρευνα & Παραγωγή: Sofia Medici, Luz Algranti
Σκηνικά: Mariana Tirantte
Μουσική: Ulises Conti
Φωτισμός: David Seldes
Βίντεο: Martin Borini
Ήχος: Roberto Pellegrino
Κοστούμια: Andrea Piffer
Βοηθός κοστουμιών: Federico Castellón Arrieta
Βοηθός: Erika Teichert
Βοηθός τεχνικής υποστήριξης: Imanol López
Βοηθός παραγωγής: Lucila Piffer
Μετάφραση στα ελληνικά: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
