Η Άννα Βαγενά επέστρεψε στη σκηνή με το είδος που ξέρει καλά · και ξέρει να το κάνει πολύ καλά το αφηγηματικό θέατρο. Αυτή τη φορά ανεβάζει σε μορφή μονολόγου το «Βεραμάν φόρεμα», μεταφέροντας στο «σανίδι» το πρώτο διήγημά της, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «ΌΤΑΝ».
Πρόκειται για μια τρυφερή ερωτική ιστορία για έναν έρωτα, που ήρθε αργά, και θα σας κάνει να γελάσετε αλλά και να συγκινηθείτε. Ένα βαθιά τρυφερό έργο για τις ανθρώπινες σχέσεις, με πρωταγωνιστές δύο ηλικιωμένους ανθρώπους, οι οποίοι γνωρίζονται σε έναν οίκο ευγηρίας και ανακαλύπτουν πώς είναι ο έρωτας όταν η ζωή βαδίζει προς το τέλος της.
Η Άννα Βαγενά μετά την «Αγγέλα» και τη «Λωξάντρα» μάς συστήνεται ως «Ειρήνη», μία ηλικιωμένη γυναίκα της διπλανής πόρτας, την οποία τα παιδιά της βάζουν σε γηροκομείο. Η παράσταση ανεβαίνει στο θέατρο «Μεταξουργείο» κάθε Σάββατο και Κυριακή.
Το Newsbeast.gr μίλησε μαζί της για το νέο της έργο, τον έρωτα στην τρίτη ηλικία, όπου με αφοπλιστική ειλικρίνεια μάς απάντησε αν για την ίδια έχει κλείσει το κεφάλαιο αυτό, ενώ σχολιάζει και όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Μας είπε τη γνώμη της για τον Στέφανο Κασσελάκη και εξομολογήθηκε τον πόλεμο που δέχτηκε «εκ των έσω κι εκ των έξω» την περίοδο που ήταν βουλευτής.
– Το νέο σας έργο, «Το Βεραμάν Φόρεμα», μιλάει για έναν έρωτα, που ήρθε αργά. Πώς είναι ο έρωτας σε αυτή την ηλικία;
Ο έρωτας είναι, όπως σε κάθε ηλικία, ένα θείο δώρο. Και ακόμα πιο πολύτιμος σε αυτή την ηλικία, γιατί τα χρονικά περιθώρια στενεύουν.
– Έχει ο έρωτας ηλικία; Ένα στερεότυπο (από τα πολλά) που υπάρχει μέχρι και σήμερα θέλει τον ηλικιωμένο που ερωτεύεται να «ξεμωράθηκε». Το καταρρίπτει αυτό η ιστορία σας;
Ο έρωτας δεν έχει ηλικία και όταν ένας ηλικιωμένος ερωτεύεται δεν «ξεμωραίνεται». Αντίθετα ξανανιώνει, γιατί ο έρωτας κάνει την ψυχή του να ανθίζει.
– Εσείς σε αυτή τη φάση της ζωής σας είστε ανοιχτή σε μία γνωριμία; Ή αυτό το κεφάλαιο έχει κλείσει για εσάς;
Εγώ, προσωπικά, δεν είμαι ανοιχτή σε μια καινούρια γνωριμία, γιατί η παλιά μου γνωριμία και ο έρωτάς μου με τον Λουκιανό συνεχίζεται ακόμα.
– Γιατί επιλέξατε το φόρεμα να είναι βεραμάν; Συμβολίζει κάτι για εσάς το συγκεκριμένο χρώμα;
Γιατί είχα συνεννοηθεί προηγουμένως με την Έμα Στόουν να φορέσει αυτό το χρώμα στην απονομή των βραβείων Όσκαρ! Αστειεύομαι, βεβαίως. Το χρώμα αυτό είναι παλιομοδίτικο και κυριαρχούσε στη δεκαετία του ’60, που ήμουν εγώ έφηβη και κυρίως στα πλακάκια κουζίνας και μπάνιου.
– Τι ήταν αυτό που σας ενέπνευσε να τοποθετήσετε την ιστορία σας σε έναν Οίκο Ευγηρίας;
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού, με συγκλόνισαν οι χιλιάδες θάνατοι ηλικιωμένων ατόμων σε Οίκους Ευγηρίας στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτό ήταν το έναυσμα, για να γράψω τη συγκεκριμένη ιστορία.
– Η ηρωίδα σας, η Ειρήνη, αν και έχει παιδιά, βρίσκεται σε ένα γηροκομείο. Πώς είναι για έναν γονιό αυτό το συναίσθημα;
Νομίζω πως, ό,τι και να λέμε, είναι πολύ σκληρό το συναίσθημα για έναν γονιό, που έχει γεννήσει και αναθρέψει παιδιά -ποιος ξέρει με πόσους κόπους και βάσανα-, όταν γερνά, αυτά τα παιδιά να μην μπορούν να τον κρατήσουν κοντά τους. Για σκεφτείτε το αντίστροφο… Όταν τα παιδιά είναι μικρά και οι γονείς τα φροντίζουν, με απίστευτες, πολλές φορές, θυσίες, να κουράζονται και να τα πηγαίνουν σε Οικοτροφεία.
– Με την ηρωίδα σας έχετε κοινά στοιχεία;
Έχω. Υπάρχουν, άλλωστε, πολλά βιογραφικά στοιχεία στο έργο. Τα νιάτα μου στη Νεολαία Λαμπράκη και η αρρώστια του συντρόφου μου. Προς το παρόν, δεν έχω κοινό στοιχείο τη διαμονή μου σε Οίκο Ευγηρίας.
– Το «Βεραμάν φόρεμα» αποτελεί το πρώτο σας διήγημα. Να περιμένουμε και το επόμενο; Είναι στα σχέδιά σας ένα νέο βιβλίο;
Νομίζω πως ναι. Μου αρέσει πολύ το γράψιμο. Άλλωστε, έχω κάνει και τις διασκευές σε αρκετά θεατρικά κείμενα. Θα ήθελα να γράψω ένα βιβλίο με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία και με τίτλο «Πάμε σπίτι μας, αγάπη μου».
– Μετά την Αγγέλα και τη Λωξάντρα επιστρέφετε με ακόμα έναν μονόλογο. Δύσκολο είδος. Τι είναι αυτό που σας συναρπάζει σε έναν μονόλογο;
Σίγουρα ο μονόλογος είναι ένα δύσκολο θεατρικό είδος. Απαιτεί από τον ηθοποιό ετοιμότητα των εκφραστικών του μέσων, στοχευμένο και αποτελεσματικό παίξιμο και ικανότητα επικοινωνίας με το κοινό. Αυτό το τελευταίο είναι που με συναρπάζει.
– Έχει μοναξιά πάνω στη σκηνή, όταν παρουσιάζετε έναν μονόλογο;
Συνεχίζοντας την απάντηση στην προηγούμενη ερώτηση, σας λέω ότι δεν αισθάνομαι καμία μοναξιά πάνω στη σκηνή, όταν παρουσιάζω έναν μονόλογο. Το αντίθετο θα έλεγα. Είναι τόσο καλή η προσωπική μου σχέση με το κοινό, που είμαι ευτυχισμένη, που δεν παρεμβάλλονται άλλοι στη σχέση μου αυτή.
– Η ενασχόλησή σας με την πολιτική τι αίσθηση σάς έχει αφήσει; Είχα διαβάσει σε προηγούμενη συνέντευξή σας ότι είχατε δεχτεί πόλεμο, επειδή είστε ηθοποιός.
Θα έλεγα γλυκόπικρη. Είμαι υπερήφανη και ευτυχισμένη για όσα κατάφερα και ήταν σύμφωνα με τα ιδεολογικά μου πιστεύω μέσα στα οκτώ χρόνια που ήμουν βουλευτής. Από την άλλη, πικράθηκα πολλές φορές από έναν πόλεμο εκ των έσω και των έξω.
– Πώς βλέπετε όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ;
Πολύ ενδιαφέροντα. Νομίζω ότι ξαναβρίσκει την επαφή του με τον κόσμο, που τον έχει ανάγκη.
– Η γνώμη σας για τον Στέφανο Κασσελάκη;
Θα ήθελα να σας παραπέμψω στην τελευταία συνέντευξη, που έδωσε σε μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι και σε έγκριτους δημοσιογράφους. Νομίζω ότι ήταν ένα μάθημα εξυπνάδας και τεκμηριωμένων απαντήσεων. Με λίγα λόγια θα έλεγα ότι τους «ρούμπωσε».
– Τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια;
Είναι τόσα πολλά που δεν σας φτάνουν οι σελίδες που έχετε προγραμματίσει, για να τα πούμε. Ευτυχώς, ακόμα σε αυτήν την ηλικία, είμαι 76 χρονών, σχεδιάζω και ονειρεύομαι ακατάπαυστα. Αυτή τη στιγμή είμαι δοσμένη στο «Βεραμάν φόρεμα», που αγαπώ ιδιαίτερα και στις παραστάσεις του, οι οποίες έχουν επιτυχία και μάλλον θα πάρουν παράταση έως τα τέλη Απριλίου. Στη συνέχεια, θα ασχοληθούμε στο «Μεταξουργείο» με την καινούρια μας παραγωγή, το σπουδαίο έργο της Άλκης Ζέη, «Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα», που θα ερμηνεύσει η Γιασεμί Κηλαηδόνη από τις 9 Μαΐου.
Λίγα λόγια για το «Βεραμάν φόρεμα»
Μια ιστορία για δυο μοναχικούς ανθρώπους σ’ έναν οίκο ευγηρίας, την Ειρήνη, που, αν και έχει παιδιά, η μοίρα τη φέρνει σε έναν τέτοιο χώρο, και τον κύριο Φώτη, έναν εκ πεποιθήσεως εργένη.
Τι μπορεί να συμβαίνει στην ψυχή μιας μάνας, όταν τα παιδιά της τη βάζουν σε οίκο ευγηρίας;
Τι μπορεί να συμβαίνει στην ψυχή των παιδιών, όταν καταφεύγουν σε μια τέτοια λύση;
Και ακόμα, πώς είναι ο έρωτας, όταν η ζωή βαδίζει προς το τέλος της; Για όλα αυτά, μιλάει το «Βεραμάν Φόρεμα», με φόντο την εποχή του κορονοϊού.
Ταυτότητα παράστασης
Κείμενο, σκηνοθεσία, ερμηνεία: Άννα Βαγενά
Φωτογραφίες-Video: Γιώργος Σκιτζάκος
Πού: Θέατρο «Μεταξουργείο», Ακαδήμου 14, Μεταξουργείο, τηλ.: 210 5234382
Πότε: κάθε Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 19:30
Διάρκεια: 105’ (χωρίς διάλειμμα)
