Ανατριχιαστικά αναληθοφανείς σκηνές τρόμου που συμβαίνουν και στον πραγματικό κόσμο!

Είναι γεγονός ότι όλος ο κινηματογραφικός τρόμος στηρίζεται σε μια σύμβαση: οι δημιουργοί χρησιμοποιούν κλισέ απειλητικά γεγονότα που δημιουργούν σασπένς και ανατριχίλα και το κοινό συμφωνεί να τρομάξει πριν καν μπει στη σκοτεινή αίθουσα. Παρά το συμβόλαιο τιμής, υπάρχουν θεατές που φοβούνται στα αλήθεια όσα βλέπουν να εκτυλίσσονται στην οθόνη και αναγκάζονται να επαναλαμβάνουν συχνά πυκνά στον εαυτό τους πως «είναι ταινία, είναι μόνο μια ταινία». Αν και πολλές φορές δεν «είναι ταινία» δυστυχώς, καθώς πρόκειται για κινηματογραφικές εκδοχές πραγματικότατων γεγονότων! Εδώ δεν θα μιλήσουμε για ταινίες τρόμου που βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα, αλλά για κάτι ακόμα χειρότερο: για υπερβολικά κλισέ συνθήκες κινηματογραφικού τρόμου που έλκουν την καταγωγή τους από την ανθρώπινη καθημερινότητα! Διαβάζετε με δική σας ευθύνη…

Γυμνοί λουόμενοι κολυμπούν δίπλα στον τρόμο

Το βραδινό γυμνό μπανάκι είναι μια κλισεδούρα του genre τρόμου τουλάχιστον από το 1957, όταν η ταινία «The Monster That Challenged the World» δημιούργησε δεδικασμένο παρουσιάζοντας έναν ναύτη και το κορίτσι του να πέφτουν στα χέρια του τέρατος. Αλλά και ο Σπίλμπεργκ το χρησιμοποίησε στην εναρκτήρια σκηνή του κλασικού φιλμ του «Τα Σαγόνια του Καρχαρία» (1975), όπως και ο Τζο Ντάντε στο «Πιράνχα» του (1978). Αλλά και το franchise «Παρασκευή και 13» το τίμησε ανελέητα. Οι παραλλαγές της σκηνής πολλές και διάφορες και ο λουόμενος μάλιστα επιζεί σε πολλές, καθώς αυτό που προκαλεί ανατριχίλα είναι το γεγονός ότι ξέρεις πως κολυμπά δίπλα σε τέρας της θάλασσας, απόκοσμη απειλή ή πτώμα σε αποσύνθεση! Όπως στο b-movie «House of Death» (1982), όπου μια γυναίκα κάνει μπάνιο στο ποτάμι γυμνή όταν την ακουμπούν τα πτώματα ενός ανδρόγυνου σε προχωρημένη αποσύνθεση. Το κλασικό κλισέ του τρόμου έγινε πραγματικότητα το 2011, όταν μια κυριακάτικη μέρα του Ιουνίου μια 37 γυναίκα πνίγηκε σε μια πισίνα της Βοστόνης. Ένα παιδί ενημέρωσε τους ναυαγοσώστες, αν και δεν το πίστεψαν. Το πτώμα της άτυχης γυναίκας έμεινε στον πάτο της πισίνας για δυο μέρες, παρά το γεγονός ότι το δημοτικό κολυμβητήριο ήταν ανοιχτό και πολλοί μπήκαν στην ίδια πισίνα που έκρυβε ένα μακάβριο μυστικό στα έγκατά της. Την επόμενη εβδομάδα, μια παρέα εφήβων μπήκαν στα κλεφτά στο κολυμβητήριο για να απολαύσουν το νυχτερινό γυμνό μπανάκι τους, όταν ένιωσαν κάτι να τους ακουμπά στα πόδια…

Το τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Στην αυθεντική εκδοχή της σειράς «Twilight Zone» του 1959 (1959-1964), η γιαγιά δίνει στον μικρό ένα τηλέφωνο-παιχνίδι πριν πεθάνει. Μετά την κηδεία της, ο μικρός άρχισε να μιλά στη γιαγιά στο τηλεφωνάκι του και οι γονείς του κατάλαβαν κάποια στιγμή ότι το πνεύμα της ηλικιωμένης καλούσε τον μικρό να αυτοκτονήσει για να ξαναβρεθούν στον άλλο κόσμο. Αλλά και στον «Εφιάλτη στον Δρόμο με τις Λεύκες» (1984), ο αμίμητος (και εντελώς πεθαμένος) Φρέντι Κρούγκερ τρομοκρατεί ένα από τα θύματά του διά τηλεφώνου. Το κλισέ «τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο» έχει χρησιμοποιηθεί ευρύτατα στον κινηματογραφικό τρόμο. Αναφέρουμε ενδεικτικά τα φιλμ «Ghost in the Machine» (1993), «1408» (2007), «A Dead Calling» (2006), «The Mothman Prophesies» (2002) κ.ά. Το ερώτημα βέβαια που ανακύπτει αβίαστα είναι ένα: πώς είναι δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο στον πραγματικό κόσμο; Κι όμως, σε σοβαρό σιδηροδρομικό δυστύχημα που έγινε στην Καλιφόρνια το 2008, με 25 νεκρούς και 135 τραυματίες, συνέβη και παρασυνέβη! Πέντε ώρες αργότερα, ο γιος, ο αδερφός, η μητέρα, η αδερφή αλλά και 35 ακόμα άτομα λάμβαναν κλήσεις από το κινητό του Τσακ Πεκ, μόνο που όπως έμαθαν αργότερα, ο ίδιος είχε σκοτωθεί ακαριαία! Τα απόκοσμα τηλεφωνήματα συνεχίστηκαν για 6 ώρες, αν και όταν καλούσαν πίσω οι συγγενείς έβγαινε μόνο ο τηλεφωνητής. Το κινητό τηλέφωνο δεν ανασύρθηκε ποτέ από τα συντρίμμια. Αλλά και ο μετρ του τρόμου Ντιν Κουντζ ισχυρίστηκε ότι το 1988 είχε λάβει ένα τηλεφώνημα στο απόρρητο τηλέφωνό του και στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν η μαμά του. Η οποία τον προειδοποίησε να προσέχει και μάλιστα τρεις φορές, πριν κλείσει ξαφνικά η γραμμή. Το μόνο πρόβλημα; Η μητέρα του είχε πεθάνει εδώ και 20 χρόνια…

Όταν ακουμπάς κατά λάθος την απειλή

Ένα 12χρονο κοριτσάκι μένει μόνο στο σπίτι με τον πιστό της σκύλο, ενημερώνοντας τη φίλη της στο chat room για την κατάστασή της. Μόνο που η φίλη ήταν στην πραγματικότητα ένας σχιζοφρενής θύτης, ο οποίος βρισκόταν σύντομα στο σπίτι της. Το κορίτσι ήταν βέβαια ασφαλές, καθώς κάτω από το κρεβάτι της ήταν ο σκυλάκος, ο οποίος της έγλειφε το χέρι δείχνοντάς της ότι είναι εκεί γι’ αυτή. Κάποια στιγμή που το κορίτσι ξαναγύρισε στο κρεβάτι, ένιωσε και πάλι τη γλώσσα του σκύλου να τη γλείφει, αν και όταν το μάτι της έπεσε στον καθρέφτη είδε γραμμένες τις λέξεις «Και οι άνθρωποι γλείφουν επίσης». Και τότε συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν ο σκύλος αυτός που έγλειφε το χέρι της αλλά ο ψυχοπαθής! Αυτή είναι τουλάχιστον η δεύτερη ιστορία της σπονδυλωτής «Campfire Tales» (1997) ή μιας πραγματικής εκδοχής που έλαβε χώρα το 2015! Μια 61χρονη από τη Φλόριντα έψαχνε τα δυο γατάκια της μέσα στο σπίτι, όταν η αναζήτηση την έκανε να ψάξει κάτω από το κρεβάτι. Αντί όμως να αγγίξει τα αιλουροειδή, έπιασε κάτι σαφώς διαφορετικό. Αμέσως ένας άντρας βγήκε κάτω από το κρεβάτι και άρχισε να τρέχει. Ήταν ένας 25χρονος διαρρήκτης…

Πλάσματα πάνω και μέσα μας

Λίγα πράγματα είναι πιο φρικιαστικά στο σινεμά από το να βλέπεις απόκοσμες οντότητες να ξεπηδούν μέσα από το ανθρώπινο σώμα, σκίζοντας τις σάρκες. Όπως στην περίφημη «Μούμια» (1999), όπου ένας σκαραβαίος βολτάρει μέσα στο σώμα ενός άντρα! Αλλά και στο «Infested» (2002) μεταλλαγμένες μύγες επιτίθενται σε πέντε ανθρώπους και κατατρώγοντας τον εγκέφαλό τους προσπαθούν να ελέγξουν τη συνείδηση των θυμάτων τους. Η πραγματικότητα όμως εδώ είναι πολύ πιο ανατριχιαστική, καθώς η Φύση φιλοξενεί όλων των λογιών τα πλάσματα που αρέσκονται να χρησιμοποιούν τα κεφάλια μας ως σπίτια. Οι κατσαρίδες λατρεύουν τα ζεστά και υγρά μέρη και δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο να νοικιάζουν δωμάτιο στις βλεννώδεις μεμβράνες ή τα αυτιά ανθρώπων που έχουν τσακωθεί με την υγιεινή. Ζευγάρι από το Οχάιο των ΗΠΑ φυλακίστηκε για παραμέληση ανηλίκου όταν βρέθηκε μια νεκρή κατσαρίδα στην αναπνευστική οδό του τετράχρονου παιδιού τους. Αλλά και οι μύγες είναι γνωστό ότι χρησιμοποιούν τα ανθρώπινα αυτιά ως μαιευτική κλινική, καθώς τα περιστατικά με γιατρούς που αφαιρούν από ανθρώπινα αυτιά εκατοντάδες προνύμφες, τσιμπούρια, τριζόνια, κοριούς, ακόμα και αράχνες, είναι πολλά και καλά καταγραμμένα. Και βέβαια υπάρχουν και πλάσματα που τρέφονται πράγματι με τον εγκέφαλο, όπως είδος παρασιτικής αμοιβάδας που καραδοκεί στα γλυκά νερά ποταμών και λιμνών και τρυπώνει στον εγκέφαλο, αρχίζοντας το μασούλημα. Η μόλυνση ονομάζεται αμοιβαδική μηνιγγοεγκεφαλίτιδα και αφήνει συνήθως το θύμα νεκρό σε μια περίοδο 3-7 ημερών. Και βέβαια μόνο σπανιότατη δεν είναι, καθώς τουλάχιστον 8 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από αμοιβάδες που τρέφονται με τον εγκέφαλό τους…

Τα ζόμπι, αχ αυτά τα ζόμπι

Οι νεκροζώντανοι είναι λατρεμένο θέμα του σινεμά τρόμου ήδη από παλιά (από το «Λευκό Ζόμπι» του 1932 δηλαδή), αν και τις μεγαλύτερες δόξες τους θα τις γνώρισαν στη «Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών» το 1968 ως αργοκίνητοι ανθρωποφάγοι που έλκονται από την ανθρώπινη σάρκα. Ένα ολόκληρο ρεύμα του τρόμου στηρίζεται πάνω στις περιπέτειες των απέθαντων και αυτό δεν χρειάζεται καμία ανάλυση. Για την ώρα βέβαια δεν διαθέτουμε νεκροζώντανους στον πραγματικό κόσμο, έχουμε όμως μπόλικα ζόμπι και μάλιστα διαφόρων λογιών. Από παρασιτικά έντομα, μύκητες και άλλους εισβολείς που τρυπώνουν στα κεφάλια πλασμάτων ελέγχοντας πια τις συνειδήσεις τους, ο φυσικός μας κόσμος είναι γεμάτος από ζόμπι! Σαλιγκάρια, μυρμήγκια, μέλισσες, αράχνες και άλλα πολλά πέφτουν θύματα ανατριχιαστικών μικροοργανισμών που καταλαμβάνουν τους εγκεφάλους τους και μετατρέπονται σε άβουλα και πειθήνια όργανά τους. Στους ανθρώπους τώρα, υπάρχει μια σπάνια αν και σοβαρή νευρολογική διαταραχή, το Σύνδρομο Κοτάρ, που προκαλεί τη συναισθηματική απομόνωση του ανθρώπου, κάνοντάς τον να νομίζει πως είναι νεκρός, ασώματος ή και αθάνατος. Πιστεύει δηλαδή ότι είναι νεκρός, ότι δεν υπάρχει ή ότι έχει χάσει τα εσωτερικά του όργανα. Όσοι πάσχουν από το σύνδρομο αυτό αρνούνται συνήθως ότι είναι εν ζωή, κάτι που σημαίνει πως δυσκολεύονται ιδιαίτερα να διατηρούν επαφή με την πραγματικότητα. Οι τομογραφίες εκπομπής ποζιτρονίων έχουν δείξει ότι οι εγκέφαλοι των ασθενών βρίσκονται σε μια σχεδόν κωματώδη κατάσταση. Ερευνητές του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ υπολόγισαν μάλιστα πως το να μεταδοθεί ένας ιός ζόμπι στον γενικό ανθρώπινο πληθυσμό δεν είναι καθόλου δύσκολο, αφού το μόνο που χρειάζεται είναι να συνδεθεί κάποια σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια με έναν αερομεταφερόμενο ιό, τύπου γρίπη. Ο ανώµαλος µεταβολισµός της πρωτεϊνης prion (PrP) μπορεί να μετατρέψει τον εγκέφαλο σε έναν σπογγώδη χυλό, κάνοντας τον άνθρωπο ό,τι πιο κοντά υπάρχει στα ζόμπι. Η ίδια πρωτεΐνη είναι που οφείλεται για τη νευροεκφυλιστική νόσο των τρελών αγελάδων, στις εκδηλώσεις της οποίας περιλαμβάνονται συμπτώματα επιθετικής άνοιας. Στους ανθρώπους έχουν περιγραφεί πέντε τέτοιες νόσοι (όπως η αντιπροσωπευτικότερη Creutzfeldt-Jakob) και άλλες έξι στα ζώα…