Αν και η πρώτη σεζόν σειράς του Perry Mason ξεκίνησε κάπως άκομψα, η πορεία δικαιώνει τους τηλεθεατές. Ήταν μια ιστορία, με τον Μέισον ως ιδιωτικό ντετέκτιβ και έναν καταθλιπτικό βετεράνο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου που του άρεσαν οι χαμένες υποθέσεις. Ένα νεκρό μωρό, μια παράνομη σχέση και συμβάντα σε μια εκκλησία υψηλού κύρους, οδήγησαν σε μια υπόθεση όπου ο Μέισον έπρεπε να γίνει δικηγόρος, καταλήγοντας τελικά να έχει στο πλευρό του τόσο τη γραμματέα του (και νομικό) Ντέλα Στριτ, όσο και τον νέο ιδιωτικό ερευνητή Πολ Ντρέικ.
Δεν ήταν μια κακή πρώτη σεζόν, λόγω των εξαιρετικών ερμηνειών από όλους και φανταστικά κοστούμια και σκηνικά της εποχής του 1930, αλλά η ιστορία έμοιαζε να χάνεται μερικές φορές, πριν από την ικανοποιητική δικαστική μάχη του Mason.
Yπόθεση
Αυτή τη φορά, ο Μέισον ασχολείται με μια υπόθεση δολοφονίας υψηλού κύρους. Ο Brooks McCutcheon, γιος ενός μεγαλοεφοπλιστή πετρελαίου, δολοφονείται, ενώ δύο αδελφοί μεξικανικής καταγωγής κατηγορούνται για το έγκλημα. Και φυσικά υπάρχουν και άλλα πράγματα. Ακριβώς όπως η 1η σεζόν εμπνεύστηκε εν μέρει από την ευαγγελίστρια Amy Semple McPherson, η 2η σεζόν αντλεί στοιχεία από την πραγματική ιστορία του Λος Άντζελες, με κυριότερες την καταστροφή του Chavez Ravine για την κατασκευή του Dodger Stadium και την ποτέ πλήρως ανεξιχνίαστη δολοφονία του πετρελαϊκού κληρονόμου Ned Doheny Jr. που είχε σχέσεις με εθνικά σκάνδαλα διαφθοράς. Ενώ ο Μέισον εργάζεται για να ανακαλύψει την αλήθεια, ο Ντρέικ ψαχουλεύει για στοιχεία και η Ντέλα προσπαθεί να κρατήσει την υπόθεση στην επιφάνεια με την έρευνά της. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια κλασική ιστορία του Perry Mason.
Η άποψη του lordoftheseries.gr
Γενικές Εντυπώσεις: Η δεύτερη σεζόν αξιοποιεί τα καλύτερα στοιχεία της πρώτης, ενώ παράλληλα περιορίζει το πεδίο δράσης. Γνωρίζουμε πλέον τον Perry Mason, ο οποίος εστιάζει στις νομικές υποθέσεις. Η δεύτερη σεζόν, με νέους επικεφαλής, τους Michael Begler και Jack Amiel, καταλήγει να είναι μια από τις πιο συγκροτημένες πρόσφατες σειρές, με προσεγμένη παραγωγή κινηματογραφικής ποιότητας και μια πολυεπίπεδη ιστορία που αντιμετωπίζει τη μεγάλη διαφθορά χωρίς να χάνει την ανθρώπινη αναφορά της. Είναι συναρπαστική και πλούσια και αξίζει την προσοχή σας.
Η νέα περιπέτεια είναι σίγουρα λιγότερο φαντασμαγορική από της πρώτης σεζόν (είναι δύσκολο να ξεπεράσει κανείς την Tatiana Maslany), αλλά είναι βαθύτερη και ίσως πιο προσεκτικά σχεδιασμένη, με σαφέστερη εστίαση στις πτυχές του Λος Άντζελες που αναφέρονται. Είναι εξίσου νουάρ, τόσο οπτικά όσο και στο σεναριακά, συνδυάζοντας το είδος της Δικαιοσύνης που ανάγεται στην εκδοχή του Raymond Burr ως Perry Mason.
Justice is an illusion
Στην αρχή της 2ης σεζόν, ο εισαγγελέας και εχθρός της ομάδας του Μέισον, Χάμιλτον Μπέργκερ, λέει ότι «η δικαιοσύνη είναι μια ψευδαίσθηση», μια φράση την οποία ο Μέισον αξιοποιεί τελικά στο φινάλε. Πράγματι, η δεύτερη σεζόν της σειράς επικεντρώνεται στις ψευδαισθήσεις και τις διπλές ζωές, στο πώς τα μυστικά φανερώνονται και τι επιπτώσεις έχουν. Ο Μέισον δίνει ακόμα τις μάχες του, τόσο στην καθημερινή ζωή ως δικηγόρος όσο και από τις ενοχές για το τι συνέβη στον τελευταίο του πελάτη, μόλις τελείωσε η δίκη. Όλοι οι άλλοι κρύβουν κάτι, αλλά και προσπαθούν να παρουσιάσουν αυτό που νομίζουν ότι είναι η καλύτερη δυνατή εκδοχή του δημόσιου εαυτού τους.
Ερμηνείες- Χαρακτήρες
Επίσης φέτος έχουμε πιο καλογραμμένους χαρακτήρες. Χωρίς το μεγάλο θέαμα της 1ης σεζόν και με την ιστορία προέλευσης του Perry Mason να έχει ολοκληρωθεί, υπάρχει μεγαλύτερη ευκαιρία για τους κύριους χαρακτήρες να αναπτυχθούν, με μεγαλύτερη αίσθηση εσωτερικότητας σε κάθε ερμηνεία. Ο Paul Drake του Chris Chalk έχει να αντιμετωπίσει την απώλεια του ελέγχου και τις ενοχές του, καθώς εξαπατάται από αυτό που θεώρησε ως μια καλή ευκαιρία για δουλειά. Ο Chalk ήταν ένα ιδιαίτερο highlight της σεζόν, εξίσου χαρισματικός και μελαγχολικός, καθώς τα βήματα που πρέπει να κάνει για να λύσει την υπόθεση αρχίζουν να τον επηρεάζουν. Η Della Street (Juliet Rylance), ο νομικός εγκέφαλος της επιχείρησης, ονειρεύεται μεγαλύτερα πράγματα και να παλεύει με το τι είναι ασφαλές και τι συναρπαστικό, φέρνοντας μια ωραία δόση χαράς σε μια σκοτεινή σειρά. Την ισορροπία τους στηρίζει ο Burger, με τη δική του περίπλοκη σχέση με τον Mason και την παρέα του. Ο Mason του Rhys, ένας άνθρωπος που -με όλα του τα ελαττώματα- πραγματικά νοιάζεται για το σωστό και το λάθος και μάχεται για όσους τον χρειάζονται.
Τεχνικά Χαρακτηριστικά
Βοηθά επίσης το γεγονός ότι η σειρά είναι μία από τις πιο όμορφες οπτικά σειρές στην τηλεόραση. Έξυπνες γωνίες λήψης, νουάρ καδράρισμα και έξυπνα τοποθετημένες κάρτες τίτλων κάνουν κάθε επεισόδιο μια οπτική πανδαισία. Η χρήση του φυσικού φωτός σε πολλές σκηνές εμπλουτίζει πολλά από τα πλάνα. Τα σκηνικά και τα κοστούμια εποχής μοιάζουν ρεαλιστικά. Είναι σαφές ότι η σειρά μπορεί να καταγράψει ιστορικά κτίρια μόνο από συγκεκριμένες γωνίες για να αποφύγει τις σύγχρονες τοποθεσίες, περιορίζοντας ορισμένες εξωτερικές σκηνές, αλλά το συνεργείο χρησιμοποιεί χώρους όπως το Δημαρχείο του Λος Άντζελες στο έπακρο, δίνοντας στη σειρά πραγματική υπόσταση. Η τζαζ μουσική επένδυση ντύνει άρτια τη σειρά.
Τι δεν μας άρεσε
Αυτό δεν σημαίνει ότι η σειρά δεν έχει τα ελαττώματά της. Ορισμένοι νέοι χαρακτήρες περισσότερο αποπροσανατολίζουν την ιστορία, ενώ άλλα θέματα μένουν άλυτα. Παρά το γεγονός ότι αυξάνεται σημαντικά ο χρόνος του Μέισον στις δικαστικές αίθουσες, ο Ρις δεν κάνει το μεγάλο δραματικό νομικό κρεσέντο. Δεν πρόκειται για τον Raymond Burr που δίνει μια δραματική αναμέτρηση με τον πραγματικό δολοφόνο, κάτι που είναι κάπως κρίμα, αφού ο Rhys είναι πραγματικά συναρπαστικός σε αυτό το ρόλο.
Η τελική ετυμηγορία του lordoftheseries.gr
Το φινάλε της σεζόν θα διχάσει. Ο Μέισον παίζει με τη δικαιοσύνη, αλλά δεν έχει τη μεγάλη στιγμή του. Είναι χαμηλών τόνων και δουλεύει δεδομένου της ιστορίας. Αλλά αυτό το διακριτικό στοιχείο είναι μέρος της γοητείας της δεύτερης σεζόν του Perry Mason. Είναι οι ήσυχες στιγμές, οι χαρακτήρες και το αργό αλλά σταθερό χτίσιμο της υπόθεσης, όπου η σειρά πραγματικά θριαμβεύει.
Με όλα όσα συμβαίνουν στη πλατφόρμα HΒΟ MAX αυτή τη στιγμή, αυτή η σειρά μπορεί να είναι καταδικασμένη σε δύο μόνο σεζόν. Οι σειρές εποχής είναι κοστοβόρες και δεν είναι τόσο δημοφιλείς όσο το Succession ή το The Last of Us. Αλλά θα ήταν κρίμα να τελειώσει εδώ. Η ομάδα πίσω από το Perry Mason έχει πετύχει την τέλεια ισορροπία μεταξύ χαρακτήρων, μυστηρίου και νομικού δράματος και η σειρά έχει προσεγμένη και ποιοτική παραγωγή της. Επιπλέον, λίγη περισσότερη -χαμηλών τόνων -δικαιοσύνη στη ζωή μας είναι πάντα καλοδεχούμενη.
