To Netflix συνηθίζει πλέον να χωρίζει τις δυνατές του σειρές και τις νέες τους σεζόν σε δύο μέρη με τα παραδείγματα να είναι το Ozark, το Better Call Saul και το Stranger Things. Στην προκειμένη περίπτωση, η τελευταία σεζόν του Ozark χωρίστηκε σε δύο τόμους των 7 επεισοδίων, που η αλήθεια είναι ίσως ήταν και πιο πολλά απ’ ότι χρειαζόταν εντέλει. Όπως και να έχει, μετά το 1ο μεταβατικό αλλά πολύ καλό μισό της 4ης σεζόν που είδαμε τον περασμένο Γενάρη, ήρθε το 2ο και τελευταίο για να δώσει ένα τέλος σε μία πραγματικά αξιόλογη σειρά.
Ακολουθεί η κριτική της σειράς από την ομάδα του Lordoftheseries.gr
Όσο ο Marty και η Wendy έχουν βάλει φουλ τις μηχανές για να απεμπλακούν επιτέλους από το καρτέλ και την οικογένεια του Navarro, η Ruth είναι στα χειρότερα της και θέλει μόνο ένα πράγμα: εκδίκηση. Ο θάνατος του Wyatt από τον Xavi την έχει φτάσει σε σημείο μηδέν και η μόνη της έγνοια πλέον θα είναι η δολοφονία του ανιψιού του Navarro.
Μπορεί το τέλος του δρόμου για τους Byrdes να φαντάζει κοντινό, όμως δεν είναι μιας και στο παιχνίδι μπαίνουν νέοι παίκτες αλλά και άτομα του παρελθόντος, που θα τους βάλουν τις απαραίτητες τρικλοποδιές ώστε να τους θέσουν εκτός πορείας. Παράλληλα, τα ίδια τους τα παιδιά θα πάρουν μία αναπάντεχη απόφαση που θα ταράξει τα θεμέλια όλης της οικογένειας.
Η πίεση προς τους Byrdes από την πλευρά του Navarro θα είναι τεράστια έτσι ώστε να αποφυλακιστεί, την ώρα που ο ίδιος δεν θα είναι η μόνη πηγή κινδύνου. Φυσικά, μόνιμο πρόβλημα θα αποτελεί η Ruth. Η Wendy και ο Mardy θα κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα: θα κινήσουν τα πολιτικά νήματα, θα συνεργαστούν υπόγεια με διάφορους συνεργάτες και πάντα θα έχουν ή θα νομίζουν πως έχουν το πάνω χέρι.
Στο τέλος η δικαιοσύνη δεν θα απονεμηθεί στους πάντες. Άλλοι θα είναι οι τυχεροί, άλλοι οι άτυχοι. Όμως, οι “γρατζουνιές” που θα αφήσουν τα Όζαρκς στις ψυχές όλων θα είναι παντοτινές.
Υπήρχαν κομμάτια που ξέραμε πως θα πάρουμε από το Ozark και φυσικά τα πήραμε. Άψογη, μουντή και σκοτεινή μέχρι αηδίας σκηνοθεσία. Οι στιγμές που οι χαρακτήρες χαρούμενοι ή έστω ο τόνος της σειράς είναι ευχάριστος είναι ελάχιστες. Η ερμηνείες “ξεφεύγουν” πλέον καθώς οι παρουσίες των Laura Liney και Julia Garner σε στιγματίζουν. Η μεν Liney μπορεί τη μια στιγμή να ουρλιάζει από θυμό και την άλλη να είναι η απόλυτη επιτυχημένη επιχειρηματίας και σύζυγος.
Από την άλλη, η χαρισματική Garner δίνει τα πάντα στον χαρακτήρα της Ruth, το παρατημένο κορίτσι που πετυχαίνει τα πάντα μόνη της. Για τον Jason Bateman ό’τι και να πούμε θα είναι λίγο. Για την μόνιμη ψυχραιμία που βγάζει ο χαρακτήρας του ενώ απειλείται η ζωή του; Για την απλότητα που βγάζει η ερμηνεία του; Αξέχαστος…
Εκεί που τα χαλάει το τέλος 4ης σεζόν είναι το σενάριο. Η ψυχή του Ozark είναι εδώ, όμως μερικές ατέλειες είναι επίσης εδώ. Σεναριακές ευκολίες, χαρακτήρες χωρίς ανάπτυξη να παίρνουν καίριους ρόλους και θέσεις, ανεξήγητες μεταστροφές συμπεριφορών. Όσο για το τέλος, θα το χαρακτήριζα δίκαιο και άδικο ταυτοχρόνως.
Σίγουρα το τέλος του Ozark είναι όσο στυγερό θα μπορούσε να γίνει, όμως παράλληλα δεν είναι όσο τέλειο θα περίμενε κανείς. Δεν απογοητεύει, όμως σίγουρα η διαδρομή των τελευταίων επεισοδίων κάνει λίγο πικρή τη γενικότερα γλυκιά γεύση της σειράς.
