Θα μπορούσε να είναι και το σενάριο μιας ταινίας ή κάποιας θεατρικής παράστασης. Είναι δεδομένο άλλωστε πως η ζωή του Παύλου Χαϊκάλη, ξεκινώντας από τα φτωχικά παιδικά του χρόνια στο Κατάκολο μέχρι το σανίδι, τη μικρή οθόνη, μέχρι και την παρουσία του στη κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας, μοιάζει… βγαλμένη από μυθιστόρημα.

Όπως αναφέρει σε εκτενές άρθρο για τη ζωή του δημοφιλούς ηθοποιού και βουλευτή των Ανεξάρτητων Ελλήνων η εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα, έως θλιβερά.

Στα 10 του μόλις χρόνια χάνει τον πατέρα του και η μητέρα του αγωνίζεται να μεγαλώσει μόνη της τον ίδιο και τον μεγαλύτερο αδελφό του. Φεύγουν για την Πάτρα, με το όνειρο μίας καλύτερης ζωής, αλλά μάταια. Ο Παύλος κρυώνει, γιορτάζει το Πάσχα με δύο αυγά τηγανιτά και, σαν φιγούρα βγαλμένη από γνωστό παραμύθι του Άντερσεν, στέκεται συχνά πυκνά έξω από έναν φούρνο, κοιτάζει μια τυρόπιτα και αναρωτιέται: «Θα μπορέσω να την πάρω ποτέ»;

Σύντομα, αρχίζει να δουλεύει, όπως και ο αδελφός του, για να φέρουν λεφτά στο σπίτι. Δουλεύει ως υπάλληλος σε περίπτερο, γκαρσόνι, αποθηκάριος, μέχρι και ντετέκτιβ, παρακολουθώντας τις γυναίκες απατημένων συζύγων.

Όταν όμως λίγα χρόνια αργότερα η οικογένειά του μετακομίζει στην Αθήνα, ο Παύλος Χαϊκάλης, χωρίς να έχει δει θέατρο και κυρίως χωρίς να έχει διαβάσει θέατρο, αποφασίζει να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στην υποκριτική.

Το ταλέντο του κεντρίζει την προσοχή διάφορων γνωστών ηθοποιών, όπως ο Ηλίας Λογοθέτης, που γίνεται μέντοράς του, παρακινώντας τον να δώσει εξετάσεις στη Δραματική Σχολή Θεοδοσιάδη, ενώ παράλληλα τον συστήνει στον κόσμο του θεάτρου ως τον επόμενο μεγάλο κωμικό. Το 1983 παίρνει το πτυχίο του από τη σχολή, παίζοντας μία σκηνή από το «Δεσποινίς Ετών 39».

Στην αρχή της πορείας του, με έναν μικρό ρόλο στο πλάι της Αλίκης Βουγιουκλάκη, ξεχωρίζει στη «Φιλουμένα», τιμάται με βραβείο Κουν για την καλύτερη ερμηνεία Β’ Ανδρικού Ρόλου στο «Ξενοδοχείο ο Παράδεισος» του Φεϊντό, ενώ ο Σταμάτης Φασουλής τον εμπιστεύεται στην Ελεύθερη Σκηνή. Η μεγάλη αναγνώριση για εκείνον ωστόσο έρχεται μέσα από την τηλεόραση, άλλοτε με αδιάφορες ως και δευτεροκλασάτες επιλογές και άλλοτε με ρόλους, όπως του Μίμη στο «Πενήντα-Πενήντα», που τον καθιέρωσαν στην πένα των κριτικών, αλλά και στη συνείδηση του τηλεοπτικού κοινού, ως έναν από τους καλύτερους ηθοποιούς.

Όσο για τη σχέση του με την πολιτική, αυτή ξεκινά το 1993, όταν θέτει υποψηφιότητα για βουλευτής Αχαΐας με την Πολιτική Άνοιξη. Η ενεργή είσοδός του στην πολιτική όμως θα έρθει το 2012, όταν θα εκλεγεί βουλευτής με τους Ανεξάρτητους Έλληνες στην Περιφέρεια Αττικής.

Ο Παύλος Χαϊκάλης επιμένει ότι η παρουσία του στην πολιτική κρύβει μέσα της μια βαθιά αγάπη και μια αληθινή ανησυχία για το καλύτερο αύριο των παιδιών όλου του κόσμου. Όπως υποστηρίζουν άνθρωποι από το περιβάλλον του, ο Παύλος είναι εκρηκτικός όχι από ιδιορρυθμία, αλλά από μια βαθιά ευαισθησία τόσο απέναντι στα πράγματα όσο και απέναντι στους ανθρώπους.