Μετά το 42°C της Cosmote TV, οφείλω να ομολογήσω πως μου άνοιξε η όρεξη για περισσότερες Ελληνικές σειρές.
Η επιλογή που είχα ήταν ο Σιωπηλός Δρόμος, που έκανε πρεμιέρα τον περασμένο Απρίλιο στο Mega, και ολοκληρώθηκε (μιας και μιλάμε για mini σειρά) μετά από 13 επεισόδια 50-60 λεπτών.
Το σενάριο έχουν επιμεληθεί η Μελίνα Τσαμπάνη και ο Πέτρος Καλκόβαλη, οι οποίοι μάλιστα βρίσκονται πίσω από την επιτυχία των Άγριων Μελισσών, ενώ τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Βαρδής Μαρινάκης.
Η υπόθεση ακολουθεί μία απαγωγή μαθητών ενός ιδιωτικού δημοτικού, που βρίσκονται μέσα στο σχολικό λεωφορείο τους μαζί φυσικά με τον οδηγό και τη συνοδό τους. Οι απαγωγείς γίνονται γρήγορα γνωστοί, οπότε αυτό δεν είναι κάτι που μας απασχολεί. Το μεγάλο ερωτηματικό είναι το κίνητρο πίσω από αυτή την ομηρία αλλά και το μεγάλο «κεφάλι», που τα έχει οργανώσει όλα.
Τα παιδιά αυτά ανήκουν σε οικογένειες ιδιαίτερα εύπορες και εύρωστες οικονομικά, οπότε γρήγορα εγείρονται πολλά ερωτηματικά γύρω από το τι μπορεί να οδήγησε τους απαγωγείς στη συγκεκριμένη πράξη.
Η οικογένεια των Καρούζων
Η οικογένεια που κεντρίζει την προσοχή είναι αυτή των Καρούζων. Πατήρ φαμίλιας είναι ο Σπύρος (Αντώνης Καφετζόπουλος), ένας ιδιοκτήτης λατομείου με μεγάλη ισχύ στην τοπική και όχι μόνο κοινωνία και συχνά σκληρός με τους γύρω του.
Οι δύο κόρες του, η δημοσιογράφος Θάλεια (Πηνελόπη Τσιλίκα) και η δερματολόγος Αθηνά (Ανθή Ευστρατιάδου) δεν είναι ιδιαίτερα αγαπημένες μεταξύ τους, καθώς ένα λάθος που είχε κάνει στο παρελθόν η πρώτη, παραλίγο να στοιχήσει τη ζωή στην κόρη της Αριστέας. Ούσα ουσιαστικά το «μαύρο πρόβατο» της οικογένειας, η Θάλεια περιθωριοποιείται και φεύγει μακριά από αυτήν.
Από την άλλη, ο Βασίλης (Χρήστος Λούλης), είναι ο σύζυγος της Αριστέας, ο οποίος μπαίνει στη ζωή της ξαφνικά αλλά της στέκεται σε μία φάση δύσκολη για εκείνη, μετά το χωρισμό της με τον άντρα και πατέρα του παιδιού της. Εκτός από την κόρη της Αριστέας, όμηρος είναι και ο γιος της ξαδέρφης της, της Μαντώς (Βίκυ Παπαδοπούλου) και του συζύγου της και δημάρχου της περιοχής, Νικήτα (Γιάννος Περλέγκας).
Οι αστυνομικές έρευνες
Τις αστυνομικές έρευνες συντονίζει ο Νάσος Οικονομίδης (Δημήτρης Λάλος), ένας ιδιαίτερα έμπειρος σε υποθέσεις ομηρίας αστυνομικός. Η ομηρία όμως των παιδιών και των συνοδών τους «τρέχει» καθημερινά, οπότε το έργο εκείνου και της αστυνομίας είναι πάρα πολύ δύσκολο.
Τα στοιχεία που έχουν είναι ελάχιστα, οι ενδείξεις υπάρχουν όμως δεν αρκούν και τα ερωτήματα είναι πάρα πολλά. Φυσικά, σιγά-σιγά και όσο περνάνε τα επεισόδια, τα στοιχεία θα πληθαίνουν, οι ύποπτοι θα περιορίζονται αριθμητικά και το έργο της αστυνομίας θα γίνεται κάπως ευκολότερο.
Οι ανατροπές και τα αλλεπάληλα «σοκ» που θα έχει αυτή η υπόθεση δεν θα έχουν προηγούμενο, όμως η εύρεση της τοποθεσίας των αιχμάλωτων παιδιών και των υπεύθυνων για την ομηρία αυτή θα είναι μία τεράστια δοκιμασία για όλους. Οι πιέσεις όμως θα είναι πολλές, οπότε το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να βιαστούν.
Η άποψη του lordoftheseries.gr
Αναμφίβολα, η τηλεοπτική παραγωγή του Mega είναι υψηλού επιπέδου και μιάς και είναι της μόδας οι εξαγορές ξένων παραγωγών από το Netflix, θεωρώ πως ο Σιωπηλός Δρόμος θα μπορούσε άνετα να σταθεί μπροστά σε αντίστοιχες καλές σειρές του είδους (δεν μιλάω φυσικά για ασυναγώνιστες σειρές όπως το Broadchurch ή το Sherlock).
Οι παραγωγοί μας χάρισαν ένα ενδιαφέρον (όχι όμως ριζικά προτότυπο) σενάριο, το οποίο κεντρίζει πιο πολύ την προσοχή για το ευρύτερο πλαίσιο στο οποίο συμβαίνει. Δηλαδή, δεν είναι τόσο «ουάου» η υπόθεση ομηρίας, αλλά έχει ενδιαφέρον το κίνητρο πίσω από αυτό. Ίσως αν υπήρχε λίγο περισσότερο βάθος στην ιστορία αυτή, με περισσότερα flashbacks ή κάτι άλλο, τότε να μιλούσαμε για ακόμη καλύτερο.
Οι χαρακτήρες έχουν ανάπτυξη, άλλοι επαρκή, άλλοι όχι τόσο, η «απογείωση» της ιστορίας κάπου στα μισά στης διαδρομής είναι εξαιρετική, η κλιμάκωση όμως κάπου «πονάει». Επίσης, κάποιες υπό-ιστορίες, από τις οποίες μερικές κάτι παραπάνω, μένουν υπό-ανάπτυκτες.
Η σκηνοθεσία είναι απλά απολαυστική και δεν απογοητεύει ποτέ. Το ύφος της σειράς είναι μονίμως μουντό, κάτι που συχνά μεταφέρεται μέσα από τα σκοτεινά, μεταφορικά και κυριολεκτικά, πλάνα. Από άποψη ερμηνειών, οι δύο που ξεχωρίζουν εύκολα είναι αυτή του Λάλου και του Λούλη, οι οποίοι δίνουν ο καθένας ξεχωριστά ερμηνείες με πάθος και συναίσθημα.
Τα επεισόδια είναι διαθέσιμα στο MEGA TV και αξίζει να τους δώσετε μία ευκαιρία!
Καταλήγοντας, ο Σιωπηλός Δρόμος έχει να διηγηθεί μία σκληρή ιστορία, η οποία όμως έχει υπόβαθρο. Η πολύ καλή σκηνοθεσία και οι αξιόλογες ερμηνείες μέρους του cast μας παρασύρουν σε μία ξέφρενη διαδρομή, ενώ τα όποια σεναριακά «παράπονα» ρίχνουν ένα «κλικ» τον υψηλό πήχη της σειράς.
