Η μυθιστορηματική ζωή και ο τραγικός έρωτας του Αβελάρδου και της Ελοΐζας, δυο ιστορικών πρόσωπων του 12ου αιώνα, είναι το θέμα της παράστασης της Εταιρείας Θεάτρου Sforaris και του Γιάννη Καλαβριανού που ανοίγει το φετινό Ελληνικό Φεστιβάλ, στην Πειραιώς 260, στις 1 και 2 Ιουνίου.
Μετά τις «Παραλογές» και το «Γιοι και κόρες», ο Γιάννης Καλαβριανός έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών με την Ελένη Κοκκίδου, τον Γιώργο Γλάστρα, τη Χριστίνα Μαξούρη και 13 ερασιτέχνες ηθοποιούς για να παρουσιάσει το άγνωστο στο ελληνικό κοινό ζευγάρι – σύμβολο της αιώνιας αγάπης.
Ο Αβελάρδος και η Ελοΐζα έζησαν 500 περίπου χρόνια πριν γραφτεί ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα και ο έρωτάς τους μέσα στο απολύτως εχθρικό θεοκρατικό κράτος της εποχής αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για ποιητές, ζωγράφους, συγγραφείς αλλά και ιστορικούς, ψυχολόγους και κοινωνιολόγους των επόμενων αιώνων. Ο κοινός τους τάφος βρίσκεται στο Κοιμητήριο του Père Lachaise στο Παρίσι και αποτελεί μέχρι σήμερα τόπο προσκυνήματος για τους ερωτευμένους όλου του κόσμου.
Ο Γιάννης Καλαβριανός μίλησε στο ΑΠΕ- ΜΠΕ γι’ αυτή την ιστορία αγάπης που παραμένει άγνωστη σε γενικές γραμμές στη χώρα μας και για το στίγμα της παράστασης που συνδέει τη θεατρική πράξη με την αφηγηματική φόρμα και τι τον συγκίνησε στην ιστορία του Αβελάρδου και της Ελοΐζας και αποφασίσατε ν’ ασχοληθείτε μαζί τους;
«Δεν την γνώριζα. Την έμαθα εντελώς τυχαία όταν έπεσα πάνω στον τάφο που είχε χαραγμένα τα ονόματά τους στο Κοιμητήριο του Père Lachaise στο Παρίσι. ‘Αρχισα να διαβάζω γι’ αυτούς και ανακάλυψα μία συναρπαστική ιστορία αγάπης. Για τη ζωή τους έχουν γραφτεί πολλά πράγματα, μυθιστορήματα, διατριβές, θεατρικά έργα που καλύπτουν όμως ένα μέρος της. Επειδή στην Ελλάδα μας ήταν τελείως άγνωστη, σκέφτηκα πως έπρεπε να γραφτεί ένα καινούριο κείμενο που να διατρέχει όλη τους τη ζωή, από την γνωριμία τους και τον έρωτά τους, μέχρι τον αποχωρισμό και το θάνατο τους. Η παράσταση αποτελείται από 40 σκηνές, οι οποίες διατρέχουν όλα τα γεγονότα της ζωής των ηρώων. Σε αυτήν συμμετέχουν 3 επαγγελματίες ηθοποιοί και 13 ερασιτέχνες που συνιστούν ένα είδος χορού.
Από τους 3 επαγγελματίες η Ελένη Κοκκίδου κρατά το ρόλο του αφηγητή της ιστορίας, που αποτελεί και τον βασικό άξονα όλης της παράστασης. Ο Γιώργος Γλάστρας και η Χριστίνα Μαξούρη υποδύονται τον Αβελάρδο και την Ελοΐζα και ο χορός είναι όλοι οι άνθρωποι που συναντούν στην πορεία της ζωής τους. Στο έργο εκπροσωπούν κατά κάποιο τρόπο, την κοινή γνώμη. Τον μέσο όρο, που θα αντιδράσει, θα πολεμήσει, οτιδήποτε καινοτόμο, ρηξικέλευθο, ικανό να τους ταράξει τα μέχρι τότε δεδομένα. Στην παράσταση οι θεατές δεν θα δουν ένα σκηνικό του 12ου αιώνα, τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι σύγχρονα. Πρόκειται για μία μεταφορά της ερωτικής ιστορίας και όχι της εποχής ως πλαίσιο. Το έργο ξετυλίγεται κυρίως μέσα από τη μορφή της Ελένης Κοκκίδου που κουβαλάει τη διήγηση και το πνεύμα αυτής της ιστορίας. Είναι μια γυναίκα που όπως μαθαίνουμε στο τέλος- όταν λέει «πληγωμένες ψυχές όπως η δική μου, κάνουν τα πάντα για να ξαναβρούν την γαλήνη τους»- έχει βιώσει μία αντίστοιχη ιστορία αγάπης και γίνεται κοινωνός της συγκεκριμένης, γιατί καταλαβαίνει ακριβώς τι θα πει να πονάς από έρωτα».
