«Να διώχνεις κόσμο από το ταμείο στις εποχές που ζούμε; Πού ακούστηκε; Και όμως με το “Είμαι ο έρωτας” αυτό δυστυχώς χρειάστηκε να κάνουμε». Εμφανής και φυσικότατος ο ενθουσιασμός που διακρίνεις στη φωνή του Ανδρέα Καρανίκη, υπευθύνου της κινηματογραφικής αίθουσας Έλλη στην οδό Ακαδημίας.
Στα 11 χρόνια που ο Καρανίκης βρίσκεται στην «πόρτα» της η μοναδική φορά που είδε να συμβαίνει κάτι παρόμοιο με την ανταπόκριση που έχει προκαλέσει η ταινία «Είμαι ο έρωτας» ήταν όταν είχε παίξει την «Αμελί», το 2001.
Το προπερασμένο Σάββατο, τρίτη ημέρα προβολής του «Είμαι ο έρωτας», η ουρά είχε φθάσει ως τη Μαυρομιχάλη. Παρόμοιες εικόνες συγκέντρωσης κόσμου έξω από την αίθουσα σημειώθηκαν στον Δαναό, στη διασταύρωση Κηφισιάς και Πανόρμου, αλλά και στην «Κηφισιά» των βορείων ποραστίων.
Ο Ηλίας Γεωργιόπουλος, αιθουσάρχης του Δαναού, έχει έναν λόγο παραπάνω να νιώθει ικανοποιημένος από την επιτυχία τού «Είμαι ο έρωτας». «Αν και βρισκόμαστε στην αρχή της σεζόν ακόμη, η επιτυχία αυτής της ταινίας ανέτρεψε τη φοβία της κινηματογραφικής πιάτσας για μείωση των εισιτηρίων κατά 20%-30% συγκριτικά με πέρυσι» είπε.
Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Βήματος, τα 12.000 εισιτήρια που από την προπερασμένη Πέμπτη ως την περασμένη Τρίτη σημείωσε το «Είμαι ο έρωτας» σε τέσσερις αθηναϊκές αίθουσες (η τέταρτη είναι το Αθήναιον Cinepolis στη Γλυφάδα) και μία της Θεσσαλονίκης (Ολύμπιον) είναι ένα ρεκόρ (το κοντέρ από τότε έχει σίγουρα ανεβεί).
Η ταινία διανεμήθηκε την περασμένη Πέμπτη μαζί με 10 ακόμη ταινίες, κάτι που στα χαρτιά δυσκόλευε ακόμη περισσότερο την επιτυχία, πόσω μάλλον την ανοδική πορεία της. Και όμως το εμπόδιο της υπερπληθώρας ταινιών ξεπεράστηκε. Η δεύτερη ταινία με σοβαρές προοπτικές επιτυχίας ήταν το εξίσου καλό φιλμ «Μέχρι να σε βρω», με τη Ναόμι Γουότς και την Ανέτ Μπένινγκ, που όμως νικήθηκε κατά κράτος από το «Είμαι ο έρωτας». Λίγους δρόμους παρακάτω από την Έλλη, ο κινηματογράφος Ιντεάλ όπου το «Μέχρι να σε βρω» παιζόταν σημείωνε περίπου το 1/6 των εισιτηρίων της Ελλης.
Τι μπορεί άραγε να προσφέρει μια ταινία για να σημειώσει τόσο θόρυβο; Το «Είμαι ο έρωτας» δεν έχει τις προδιαγραφές blockbuster, δεν είναι γυρισμένο (παρά ελάχιστα) στην αγγλική, δεν φέρει την υπογραφή κάποιου διάσημου σκηνοθέτη (εκτός κι αν σας λέει κάτι το όνομα Λούκα Γκουαντανίνο ) και δεν έχει αναγνωρίσιμα πρόσωπα στη διανομή του, πλην της ιδιαίτερης πρωταγωνίστριάς του, της Τίλντα Σουίντον, η οποία δεν είναι όμως ούτε Αντζελίνα Τζολί ούτε Σαρλίζ Θερόν.
