Σ’ ένα εθνικό συνέδριο τον Σεπτέμβριο του 2015 στη νότια Κολομβία, μετά από τέσσερα χρόνια διαπραγματεύσεων μεταξύ ανταρτών και της Κυβέρνησης, αποφασίστηκε η οριστική κατάπαυση πυρός.

Γράφει η Χαρά Κιούση

Με την υπογραφή της πολυπόθητης ειρήνης μπήκε ένα τέλος στον εμφύλιο – ανάμεσα σε ακροδεξιές παραστρατιωτικές οργανώσεις, τον εθνικό στρατό, σε υπηρεσίες ασφαλείας, λαθρέμπορους ναρκωτικών και αριστερών ανταρτών – που επί πενήντα δυο χρόνια ταλάνιζε τη χώρα. Οι ένοπλες συγκρούσεις στοίχησαν  τη ζωή σε 260.000 ανθρώπους, 45.000 θεωρούνται «αγνοούμενοι», ενώ 6.800.000 έχουν εκτοπισθεί σύμφωνα με κυβερνητικά στοιχεία.

Ο λαϊκός στρατός με το ακρονύμιο FARC-EP, που μετά την συνθήκη μετασχηματίστηκε σε πολιτικό κόμμα, κατείχε μια περιοχή  στρατηγικής σημασίας για τη διακίνηση των ναρκωτικών προς τις ΗΠΑ. Εκεί στη ζούγκλα στους πρόποδες των Άνδεων, δρούσαν οι επαναστατικές ένοπλες Δυνάμεις της Κολομβίας, ένας στρατός χωρικών και αγροτών εναντίον των πλούσιων και της αμερικανικής επιρροής στην Κολομβία, με την μονοπώληση του φυσικού πλούτου από πολυεθνικά trast.

«Ο αποχαιρετισμός» του Mapa Teatro, το τελευταίο μέρος του τρίπτυχου Ανατομία της βίας στην Κολομβία, μιλά για «το θέατρο του πολέμου που θα δώσει τη θέση του στο θέατρο της μνήμης».

Μέσα από τα βλέμματα των αδελφών Heidi και Rolf Abdethaiden, που ενώθηκαν σε μια ομάδα το 1985 στο Παρίσι και μετά εγκαταστάθηκαν στην Μπογκοτά, γινόμαστε θεατές του moyseie Μπορούγο. Είναι μια στρατιωτική βάση που μετά την υπογραφή ειρήνης άνοιξε τις πύλες της σε επισκέπτες λειτουργώντας σαν ιστορικό μουσείο.

Εκεί κάποιοι στρατιωτικοί του κράτους -αυτόπτες μάρτυρες του πολέμου- έδωσαν μια παράσταση  για ό,τι συνέβαινε  στα χρόνια του εμφυλίου. Ακραία φτώχεια, κατατρεγμένοι ιθαγενείς, ανυπεράσπιστοι πολίτες, εγκληματικές θηριωδίες, η ήττα και ο συμβιβασμός σ’ ένα κακό χωρίς προηγούμενο είναι το θέμα της παράστασης.

«Ένα αποχαιρετιστήριο πάρτι» μεταξύ των κομουνιστών αρχηγών  της Λατινικής Αμερικής που δεν ευόδωσαν τα όνειρά τους. Φαντάσματα που κατέβηκαν από τα βάθρα τους και μόνον οι προτομές τους στο μουσείο θυμίζουν τη δράση τους.

Σε μια όμορφη σκηνογραφία που θυμίζει ξέφωτο σε ζούγκλα το Mapa Teatro  αναβιώνει σκηνές πραγματικές, κοινωνικοπολιτικές. Video προβολές με επίλεκτους καταδρομείς, άντρες της αστυνομίας και του στρατού μιλούν για ό,τι συνέβη. Είναι η ζωντανή φωνή της μνήμης στη σκιά αυτών των δασών, που έκρυβαν  για μισό αιώνα τους ήρωες της επανάστασης. Εκεί όπου ο σαμάνος των ιθαγενών με τα τελετουργικά του περιμένει τον Ξένο.

Το θέαμα μια σύνθεση θεάτρου, καμπαρέ, μουσικής, ποίησης, πολιτικής και μείγμα media μίλησε μέσα από την πραγματικότητα. Πολύ ουσιαστική η συμβολή της μουσικής και των υπέροχων φωτισμών που καθώς διαχέονται ανάμεσα από τις φυλλωσσιές χρωματίζουν την ελπίδα για ειρήνη.

Συντελεστές:

Σύλληψη – Σκηνοθεσία – Δραματουργία: Heidi Abderhalden, Rolf Abderhalden
Μουσική – Ήχος: Juan Ernesto Díaz
Σκηνικά: Pierre Henri Magnin
Φωτισμός – Τεχνική διεύθυνση: Jean François Dubois
Κοστούμια: Elizabeth Abderhalden
Live video: Ximena Vargas
Μοντάζ βίντεο: Luis Antonio Delgado, Ximena Vargas
Σκηνική διεύθυνση: José Ignacio Rincon
Παίζουν: Heidi Abderhalden, Rolf Abderhalden, Agnes Brekke, Julián Díaz, Andrés Castañeda, Miguel Molina, Santiago Sepúlveda
Παραγωγή: Mapa Teatro (Κολομβία), Les Indépendances (Ευρώπη)
Συμπαραγωγή: Théâtre de la Ville – Paris avec le Festival d’Automne à Paris Théâtre Vidy-Lausanne Festival Sens Interdits, Next Festival – La rose des vents, Mousonturm

Με την υποστήριξη του υπουργείου Πολιτισμού της Κολομβίας.