Την ιστορία που σημάδεψε τη ζωή τους θυμήθηκαν 80 νέοι… του παρελθόντος, παππούδες και γιαγιάδες δηλαδή, από όλη την Ελλάδα, οι οποίοι μίλησαν σε πέντε νέους ηθοποιούς της εταιρείας θεάτρου Sforaris, για τους σκοπούς της καινούργιας τους παράστασης.
Μετά τις επιτυχημένες «Παραλογές ή Μικρές καθημερινές τραγωδίες», η θεατρική ομάδα, επανέρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών με την παράσταση «Γιοι και κόρες» στις 15-16 και 18 Ιουνίου στην Πειραιώς 260 (κτίριο Ε), σε κείμενο και σκηνοθεσία Γιάννη Καλαβριανού (21:00 μ.μ.).
Οι ηλικιωμένοι πρωταγωνιστές των ιστοριών, θυμήθηκαν πως υπήρξαν πρωταθλητές κολύμβησης, δήμαρχοι, χορευτές tango στην Κοζάνη του Μεσοπολέμου, ράφτρες της οικογένειας του Κεμάλ, ερωτευμένοι, δολοφόνοι, δίγαμοι, κατά συρροήν αρραβωνιαστικοί, πλούσιοι έμποροι του Βελιγραδίου, ενώ μια κυρία έγινε δασκάλα γιόγκα αμέσως μετά την απελευθέρωσή της από το στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Προσπερνώντας το ξάφνιασμα των ειδικών περιπτώσεων, επελέγησαν εκείνες οι προσωπικές ιστορίες που διαδραματίστηκαν με φόντο την επίσημα καταγεγραμμένη ιστορία και μεταφέρονται στη σκηνή με τον κάθε ηθοποιό να ενσαρκώνει τον ηλικιωμένο/η με τον/ην οποίο/α συνομίλησε.
Οι ιστορίες αυτές εκτείνονται χρονικά από το 1940 και την είσοδο της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έως το ευρωμπάσκετ και τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας του 2004.
Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Εμφύλιος, οι σεισμοί στα Επτάνησα, η ανέγερση του Τείχους στο Βερολίνο και η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, πέρα από στεγνά κεφάλαια των σχολικών βιβλίων, αποτελούν και οριακές στιγμές στις άγνωστες ζωές των πρωταγωνιστών της παράστασης.
Η αφετηρία για τη σύλληψη της συγκεκριμένης ιδέας ήταν ο πρόσφατος χαμός του παππού του σκηνοθέτη, που έζησε όλη του τη ζωή βαρήκοος, μετά τον τορπιλισμό της Έλλης, στην οποία υπηρετούσε σαν ναύτης.
Όπως λέει ο Γιάννης Καλαβριανός, «για εμένα ο τορπιλισμός της «Έλλης» είναι ένα πιθανό διαγώνισμα ιστορίας, για εκείνον ήταν η στιγμή που άλλαξε τη ζωή του, η οποία δεν ήταν πάντα όπως τη γνώρισα εγώ. Μας είναι δύσκολο να δεχτούμε πως οι παππούδες μας δεν γεννήθηκαν ηλικιωμένοι, αλλά υπήρξαν νέοι που θέλησαν να αγαπήσουν, να δουλέψουν, να γνωρίσουν τον κόσμο. Αν ακούσεις τις ιστορίες της νεότητάς τους αντιλαμβάνεσαι ότι τελικά οι άνθρωποι αναζητούμε λίγο πολύ τα ίδια πράγματα- απλώς σε διαφορετικές στιγμές της επίσημης ιστορίας- που αν τα αναγνωρίσουμε, θα οδηγηθούμε γρηγορότερα σε μια διαδικασία συμφιλίωσης με τις προηγούμενες γενιές».
«Το παρήγορο μήνυμα σε όλες αυτές τις διηγήσεις –που αποκτά και μια αναπάντεχη επικαιρότητα- είναι πως η ζωή με κάποιον τρόπο πάντα συνεχίζεται. Ακόμη και μετά από μια δύσκολη και καθοριστική εμπειρία η καθημερινότητα βρίσκει τον δρόμο της. Σε τελική ανάλυση όλοι έχουμε τον κοινό στόχο να καλυτερέψουμε τη ζωή μας. Εξ’ ου και ο υπότιτλος της παράστασης «περί αναζήτησης της ευτυχίας», καταλήγει.
Τα σκηνικά και τα κοστούμια επιμελούνται η Αλεξάνδρα Μπουσουλέγκα και η Ράνια Υφαντίδου, τους φωτισμούς ο Τάσος Παλαιορούτας, την κίνηση η Αλεξία Μπεζίκη και τη μουσική ο Χρύσανθος Χριστοδούλου.
Ερμηνεύουν οι Άννα Ελεφάντη, Μαρία Κοσκινά, Αλεξία Μπεζίκη, Κωνσταντίνος Ντέλλας και Γιώργος Παπαπαύλου. Τραγουδούν ο Γιώργος Γλάστρας και η Χριστίνα Μαξούρη.
Τιμές εισιτηρίων: 20 ευρώ, 10 ευρώ (Φοιτητικό, ΑΜΕΑ).
Η παράσταση είναι μια συμπαραγωγή της Εταιρίας Θεάτρου Sforaris, του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής και του Φεστιβάλ Αθηνών.
