Το πολυβραβευμένο Cabaret που σφράγισε την ιστορία των μιούζικαλ, όχι μόνο στο χώρο του θεάτρου αλλά και του σινεμά, παρουσιάζεται από τις 3 Φεβρουαρίου στο Παλλάς σε παραγωγή Θεατρικών Σκηνών. Η Δήμητρα Λημνιού, που έχει σπουδάσει στη Δραματική Σχολή Δήλος κι έχει ξεχωρίσει σε μια σειρά θεατρικών και κινηματογραφικών παραγωγών, ερμηνεύει τη Φροϊλάιν Κοστ.
Συνέντευξη στο Μίλτο Μιχαλά
Φωτογραφίες: Μανώλης Χιώτης
Πρόκειται για μια Γερμανίδα ιερόδουλη που η ανάγκη της επιβίωσης τη ρίχνει στην αγκαλιά των ναζιστών. Ανάμεσα στις παραστάσεις του Cabaret και τα γυρίσματα για δύο ταινίες μεγάλου μήκους, στις οποίες συμμετέχει, η ανερχόμενη ηθοποιός μάς μίλησε για το ρόλο της, τη σημασία του έργου και για όσα τη γοητεύουν και την εμπνέουν.
Νιώθω μεγάλη χαρά και ευγνωμοσύνη που παίζω σε αυτό το υπέροχο έργο, που έχει πολλά πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα λόγω της εποχής στην οποία αναφέρεται. Ταυτόχρονα, όμως, νιώθω και μεγάλη ευθύνη να φανώ και να φαίνομαι κάθε μέρα αντάξια των απαιτήσεων του έργου, του κοινού, αλλά και των ανθρώπων που πίστεψαν σε μένα και μου εμπιστεύτηκαν αυτόν το ρόλο. Είναι πολύ σημαντικό να δίνονται ευκαιρίες σε νέους ανθρώπους και θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ τις Θεατρικές Σκηνές, τον κ. Γιάννη Κεντ και τον κ. Πάνο Κατσαρίδη, όπως και το σκηνοθέτη μου κ. Σωτήρη Χατζάκη γι’ αυτή την ευκαιρία.
– Πώς θα περιγράφατε τη Φροϊλάιν Κοστ; Σας δυσκόλεψε ο ρόλος;
Η Φροϊλάιν Κοστ είναι μια γυναίκα που σε πολύ δύσκολες συνθήκες της Γερμανίας του ’30 αποφασίζει να επιβιώσει με κάθε κόστος. Πρόκειται για μια ιερόδουλη που εισχωρεί στο κόμμα των ναζί. Ο ρόλος είναι πολύ μακριά από μένα ιδεολογικά και συναισθηματικά… Εκτός ίσως από ένα-δυο σημεία πάνω στα οποία και έχτισα το χαρακτήρα με το δικό μου πυλό, ώστε να του δώσω ανάσα.
– Πόσο επίκαιρο είναι το έργο;
Το Cabaret είναι ένα έργο πολύ επίκαιρο, όπως κάθε σημαντικό θεατρικό έργο, καθώς εστιάζει στον ανθρώπινο παράγοντα και τις σχέσεις και στο πώς αυτές διαμορφώνονται από τις εξωτερικές συνθήκες, εν προκειμένω από την οικονομική εξαθλίωση και την άνοδο του ναζισμού. Από αυτή την πλευρά το έργο αφορά πολύ την εποχή που ζούμε, καθώς η χώρα μας και όλη η Ευρώπη περνάει κρίση τα τελευταία χρόνια, η οποία νομίζω πως δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και κρίση αξιών. Η άνοδος των ακραίων πολιτικών επιλογών ανθεί σε τέτοιες περιόδους, όπως δείχνει η ιστορία.
– Τι ήταν αυτό που σας έκανε να ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Από μικρή ένιωθα μια ανάγκη να ανακατασκευάζω τα πράγματα και τις καταστάσεις προκειμένου να «σωθώ». Είχα την αίσθηση ότι υπάρχει και ένας άλλος κόσμος παράλληλος με αυτόν που ζούμε στην πραγματικότητα και ότι είναι κάπου κρυμμένος κάτω ή πάνω από τον δικό μας… Πολύ αργότερα κατάλαβα ότι αυτός ο κόσμος είναι μέσα μας. Φυσικά αναπτύχθηκαν και άλλες ανάγκες στην πορεία, όπως για επικοινωνία, μετακίνηση, ταρακούνημα, μοίρασμα, ομαδικότητα…
– Γοητεύεστε από ρόλους ή από τα ολόκληρα έργα;
Γοητεύομαι από οτιδήποτε είναι αληθινό και μιλάει στην ψυχή μου, οτιδήποτε ξεφεύγει από μια κανονικότητα, από οτιδήποτε ονειροπόλο ή επαναστατικό… Μπορεί να είναι έργο, χαρακτήρας στο χαρτί ή στη ζωή…
– Αυτόν τον καιρό ασχολείστε με κάτι άλλο πέραν της παράστασης;
Ναι φυσικά, είμαι στην προετοιμασία δύο ταινιών και μάλιστα η μια αφορά ακριβώς την εποχή του πολέμου λίγο μετά το Cabaret. Παράλληλα συζητάω και σκέφτομαι και τα μελλοντικά μου θεατρικά σχέδια.
– Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση ή σκηνή από το έργο;
«Το πανηγύρι δεν κρατάει και πολύ, μην ψάχνεις να βρεις τι φταίει…Είναι ένα καμπαρέ η ζωή, μόνο ένα καμπαρέ η ζωή και γω ζω στο καμπαρέ», από το τραγούδι Cabaret στο τέλος της παράστασης που ερμηνεύει σπαρακτικά η Τάμτα ως Σάλι Μπόουλς!
– Κλείνοντας θα θέλαμε να μας πείτε, αν έπρεπε να δώσετε ένα λόγο για να δει κάποιος την παράσταση, ποιος θα ήταν αυτός;
Το Cabaret είναι ένα έργο εμβληματικό από πολλές απόψεις, αλλά επειδή η ιστορία είναι ένας καθρέφτης που αλλάζει πλευρά, θα ήταν ωραίο να δει κανείς τις αναφορές με το σήμερα και φυσικά να διασκεδάσει και να συγκινηθεί παράλληλα.
Πληροφορίες
Το Cabaret θα παρουσιάζεται στη σκηνή του Παλλάς μέχρι την 1η Απριλίου σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, χορογραφίες Δημήτρη Παπάζογλου και σε πρωτότυπους στίχους της Αφροδίτη Μάνου.
Πρόκειται για μια υπερπαραγωγή με χορό, πολλή μουσική και μια πολυμελή ομάδα ηθοποιών και χορευτών. Στο ρόλο του Κομπέρ ο Τάκης Ζαχαράτος και της Σάλι Μπόουλς η Τάμτα.
Μαζί τους και οι: Κατερίνα Διδασκάλου, Τάσος Νούσιας, Βασίλης Μπισμπίκης, Ευθύμης Ζησάκης, Δήμητρα Λημνιού κ.ά. Συμμετέχει 10μελής ορχήστρα υπό τη διεύθυνση του Αλέξιου Πρίφτη.
