Το αριστουργηματικό ψυχολογικό μυθιστόρημα του John Fowles, που έγινε ταινία το 1965 από τον William Wyler παίζεται στο θέατρο Vault, σε στρωτή μετάφραση και ικανοποιητική δραματουργική επεξεργασία της Μαριλένας Παναγιωτοπούλου. Γράφει η Χαρά Κιούση O Freddie Clegg, ένας πρώην τραπεζικός υπάλληλος από ταπεινή καταγωγή (έμεινε μικρός ορφανός από πατέρα και η μητέρα του τον εγκατέλειψε στα χέρια της θείας του) είναι ερασιτέχνης εντομολόγος, που εκτρέφει και δικά του είδη πεταλούδας για να πλουτίσει μια μέρα τη συλλογή του. Κερδίζοντας τεράστια περιουσία στη λοταρία αγοράζει μια αγροικία γοητευμένος από το κελάρι της. Εκεί τοποθετεί την πλούσια συλλογή του και απαλλαγμένος από οικονομικές έννοιες στρέφεται με πάθος στην κατάκτηση της Miranda Grey. Η νεαρή όμορφη κοπέλα είναι φοιτήτρια της Σχολής Καλών Τεχνών και κατάγεται από ανώτερη πνευματικά και οικονομικά οικογένεια. Έχοντας επίγνωση της διαφοράς και της αδυναμίας του να την φλερτάρει, καταστρώνει ένα σχέδιο και την απαγάγει. Την κρατά αιχμάλωτη στο ειδικά διαμορφωμένο κελάρι, ως το πιο πολύτιμο κομμάτι της συλλογής του. Ελπίζοντας πως σύντομα θα ανταποκριθεί στα αισθήματα αγάπης που νιώθει. Εκείνη του καταλογίζει «πολύ θάνατο με χλωροφόρμιο» και προσπαθεί να κερδίσει χρόνο για να αποδράσει. Τελικά ο δεσμώτης της συναινεί να την αφήσει ελεύθερη μετά από ένα μήνα. Στο διάστημα αυτό όμως θα συμβούν διάφορα που θα ορίσουν το τραγικό τέλος της κοπέλας. Το σκηνικό του Γιώργου Λυντζέρη με τα φυτά ολόγυρα που οριοθετούν τον κήπο της αγροικίας και τις μικρές προθήκες ολόγυρα της συλλογής, καθώς και την μεγάλη προθήκη – κελάρι από πλεξιγκλάς όπου αιχμαλωτίζεται η Miranda, δημιουργεί την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα του έργου. Την επιτείνουν οι χαμηλοί φωτισμοί και την έντασή της αυξομειώνουν οι φοβερές μουσικές του Ένκε Φεζολλάρι. Η σκηνοθεσία του ιδίου ξεδιπλώνει εύστροφα την εξελισσόμενη ψυχολογική ένταση που προκύπτει ανάμεσα στους ήρωες. Προβάλλοντας έτσι την διαφορά των πολιτισμικών τάξεων των χαρακτήρων, που «μετασχηματίζει» την κοινωνική δομή της Αγγλίας του 1960. Στο ρόλο του Freddie ο Γιώργος Παπαπαύλου με ερμηνευτική δεινότητα παγιδεύει μεθοδικά τον θεατή. Ξέρει να τον κατευθύνει υπόγεια και ως ένα σημείο να του γίνεται συμπαθής. Βγάζει με πειστικότητα την ανήσυχη φιλοδοξία, την περηφάνια, το πάθος, τον θαυμασμό για τη συλλογή του. Το βλέμμα του υγρό, λάμπει από τρυφερότητα και επιθυμία για την Miranda, πρόθυμος να της εξασφαλίσει κάθε υλική άνεση (ρούχα, βιβλία, υλικά ζωγραφικής, καλό φαγητό κ.α). Σαν συλλέκτης, παρατηρεί τις αντιδράσεις της και απολαμβάνει με ικανοποίηση την αιχμάλωτή του μ’ ένα παράδοξο τρόπο ιδιοκτησίας. Όταν εκείνη του αρνείται την στοργή της, εκείνος καταφεύγει σε ακραίες συμπεριφορές. Χάνοντας την κυριαρχία του παιχνιδιού νιώθει ταπεινωμένος, χαμένος, υποβαθμισμένος, εγκλωβισμένος στις ελλείψεις των παιδικών του χρόνων και στο χαμηλό πολιτισμικό του επίπεδο. Υπερένταση, νευρικότητα, θολά μάτια και σφιγμένη έκφραση είναι τα πρώτα σημάδια μιας παθοψυχολογίας, που επιβάλει στην κρατούμενή του την κοινωνική απομόνωση και την στέρηση της τροφής αφαιρώντας τη ζωή της. Όσο ελπίζει την αγάπη της φέρεται όμορφα και το θέμα της αιχμαλωσίας δεν τον απασχολεί. Γιατί ο ίδιος αρκούμενος στο πρέπον που επιβάλει την ερωτική αγνότητα, δεν βρίσκει κάτι κακό στην πράξη του. Εκείνο που τον κάνει επικίνδυνο είναι η βεβαιότητά πως έχει απόλυτο δίκαιο και το επιβάλλει. Ως Miranda η Πολυξένη Μυλωνά, μετά το πρώτο sock της απαγωγής της, διαπραγματεύεται μέσα από την υπεροχή της μόρφωσής της. Γνωρίζει πως να παραπλανά τον θηρευτή της πεταλουδίζει με την ερωτική της απελευθέρωση προσπαθώντας να τον ξελογιάσει, να το σκάσει αλλά μάταια. Η αμυντική της τακτική, η θέλησή της για ζωή , το ημερολόγιο που κρατάει ώστε να παραμείνει ενεργής, ο τρόπος που τον χειρίζεται, τα ξεσπάσματα και η άρνησή της να ανταποκριθεί στον φαντασιακό του ψυχωτικό κόσμο, μεγαλώνουν το χάσμα μεταξύ τους. Έτσι γίνεται «η αρρώστια του, η προνύμφη, η νύμφη που πρέπει να σκοτωθεί»κάτω από την αναγκαστική συνύπαρξη δυο διαφορετικών προσώπων. Ερμηνευμένων από δυο ηθοποιούς που εκ πρώτης έχεις την αίσθηση πως δεν ταιριάζουν πολύ ερμηνευτικά, μα τελικά κάνουν πιο ενδιαφέρουσα την συνύπαρξή τους στη σκηνή. Μεταφέροντας το κοινωνικό μήνυμα της παράστασης για το πως διαμορφώνονται οι κοινωνίες μέσα στο χρόνο εξ αιτίας των πολιτικών αναγκαιοτήτων και διαφορών. Στον θεατή μένει εκείνο το πρώτο εκστατικό βλέμμα του Συλλέκτη μα και το τελευταίο, που εστιάζει απειλητικό στο πρόσωπο μιας Κυρίας – πεταλούδας της πρώτης σειράς, αφήνοντας μιαν υποψία να πλανάται.

Συντελεστές της παράστασης

Μετάφραση – Δραματουργική Επεξεργασία: Μαριλένα Παναγιωτοπούλου Σκηνοθεσία: Ένκε Φεζολλάρι Σκηνικά- Κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης Φωτισμοί: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου Δραματολόγος: Ναταλί Μηνιώτη Μουσική Επιμέλεια: Ένκε Φεζολλάρι Βοηθός Σκηνοθέτη: Δάφνη Λιανάκη Βοηθός Σκηνογράφου: Ανθή Παρασκευά – Βελουδογιάννη Επιστημονική Σύμβουλος – Εγκληματολόγος: Κάτια Σωτηρίου Φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου Παραγωγή: Red Moonlight Productions Ερμηνεύουν: Γιώργος Παπαπαύλου, Πολυξένη Μυλωνά

Ημέρες παραστάσεων

Δευτέρα και Τρίτη: 21.00 Διάρκεια: 80’

Τιμές εισιτηρίων

Γενική είσοδος: 12 ευρώ Μειωμένο: 10 ευρώ (Φοιτητές, Μαθητές, Σπουδαστές, Κάτοχοι Κάρτας Πολυτέκνων, ΑμΕΑ, Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ), Συνταξιούχοι άνω των 65. Ατέλειες: 5 ευρώ Προπώληση μέσω viva.gr: 5 ευρώ Πολυχώρος Vault Theatre Plus Μελενίκου 26, Γκάζι, Βοτανικός Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός (8′ περίπου με τα πόδια) Πληροφορίες-κρατήσεις: 213 0356472 / 6949534889 (τηλεφωνικό κέντρο 11:00 – 14:00 και 17:00 – 21:00)