«Fool for love» του Sam Shepard, στο Θέατρο Άλμα

Παρουσίαση θεατρικών παραστάσεων στο newsbeast.gr

07·02·2018 13:35

Λίγοι Αμερικανοί συγγραφείς γνωρίζουν τόσο καλά την αλήθεια για την «Άγρια Δύση», οσο ο Sam Shepard. Γιος ενός αλκοολικού δασκάλου και αγρότη ταυτόχρονα, βίωσε την σκοτεινή πλευρά του άπιαστου ονείρου και της αμερικανικής οικογένειας της σκληρής υπαίθρου, του West, που ο ίδιος λάτρεψε.

Γράφει η Χαρά Κιούση

Ο βραβευμένος με Πούλιτζερ πολυτάλαντος Shepard παρουσίασε το «Fool for love» το 1983 στο Μαγικό Θέατρο στο Σαν Φρανσίσκο.

Κάπου στη Νότια Καλιφόρνια, στην αχανή έρημο Μοχάμπι, σ’ ένα εξαθλιωμένο δωμάτιο ενός μοτέλ μια νεαρή κοπέλα, η May, ετοιμάζεται καθώς περιμένει τον φίλο της Martin για να πάνε στο σινεμά. Ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά της ο Eddie, ένας σκληροτράχηλος καουμπόι, που διασχίζει την έρημο με το τροχόσπιτό του σέρνοντας ξωπίσω τα άλογά του, με σκοπό να την πιέσει να τον ακολουθήσει στη φάρμα του στο Wyoming. H May που προσπαθεί να ξεφύγει από τον μοιραίο τους έρωτα αρνείται να τον ακολουθήσει, όσο κι’ αν αυτό την βασανίζει. Γιατί είναι ένα πάθος, ένας έρωτας παιδικός που εμποδίζεται από ένοχα και αλύτρωτα μυστικά.

Η σύγκρουση μεταξύ τους είναι σφοδρή, μια έλξη και μια απώθηση νοσηρή που προέρχεται από αμαρτίες γονέων. Όμως η ανάγκη της επιβίωσης και το ζωτικό ένστικτο του ονείρου τούς παίζει στα δάχτυλα, σ’ ένα παιχνίδι μόνο με χαμένους παίχτες. Ανάμεσά τους η σκληρή πραγματικότητα που τα νήματά της κινεί αόρατα η φιγούρα του Old Man. Σαν παρουσία και σαν απουσία που ερεθίζει περιστασιακά την μνήμη και το συναίσθημα δυο ετεροθαλών αδελφών.

Η ρεαλιστική σκηνοθεσία του Γιώργου Οικονόμου, η σκηνογραφία και η ενδυματολογική επιμέλεια προσδίδουν στην παράσταση τα στοιχεία της «αμερικανικής ταυτότητάς» της. Το σκηνικό του Κώστα Βελινόπουλου με τα δύο μεγάλα παράθυρα που φωτίζονται από το φως των προβολέων των διερχόμενων αυτοκινήτων, με την ρημαγμένη ταπετσαρία ολόγυρα στους τοίχους, το παλιό μεταλλικό κρεββάτι και το εξαθλιωμένο μπάνιο που μένει αθέατο πίσω από τη μισάνοιχτη πόρτα παραπέμπει σε φθαρμένες αξίες και σε ανάπηρες ηθικά οικογένειες.

Μπροστά, στην άκρη της σκηνής, σε μια κουνιστή πολυθρόνα κάθεται ο Old Man. Τον υποδύεται εξαιρετικά ο Γιώργος Κέντρος. Είναι μια αινιγματική, προκλητική και αντιπαθητική θεατρικά μορφή με ικανότητα διαστρέβλωσης των γεγονότων και δυνατότητα προσαρμογής στις αφιλόξενες ερημιές των συναισθημάτων του. Με μόνο του ενδιαφέρον «την υλοποίηση της φαντασίας» του, επώδυνα και κυνικά σφηνωμένος στην ύπαρξη των απογόνων του.

Ο Γιώργος Τσαμπουράκης χτίζει το ρόλο του Eddie με την αγριάδα του αχαλίνωτου αλόγου στην πρώτη σκηνή, ενώ βαθμιαία εκτονώνεται , τιθασεύεται από το ζωώδες ερωτικό του πάθος. Τρελός από αγωνία, απελπισία και με έξαψη ερωτισμού, αγχωμένος και τσιτωμένος από τη ζήλια και τον ανεκπλήρωτο πόθο. Πετά το λάσο με βία και βαναυσότητα, σαν άγριο αρσενικό που είναι, για να υποταχθεί μ’ ένα φιλί και φλογερό βλέμμα στην αειφυγία και στην ανεπαρκή βεβαιότητα μιας επιστροφής.

Ως May η Τζένη Θεωνά καταφεύγει στο αλκοόλ για να υπομείνει την έρημο της ζωής της όπου την στρίμωξε ο θυελλώδης αμαρτωλός της έρωτας. Ο φόβος, η αβεβαιότητα, το άγνωστο, η απαξίωση της ύπαρξής της γίνεται διαρκής άνεμος έλξης -απώθησης και απομάκρυνσης- επανένωσης. Και οι δυο αυτοί ήρωες είναι πρόσωπα τραγικά γιατί γνωρίζουν την αλήθεια της καταγωγής τους. Κι’ αυτή η γνώση που περιέχει τον φόβο και απαιτεί την λογική της αντίστασης, τους οδηγεί σε υπαρξιακά αδιέξοδα.

Είναι ανοιχτοί κι’ αλύτρωτοι λογαριασμοί ανάμεσα σε παρελθόν και παρόν. Μάρτυρας αυτών των μη διαχειρίσιμων συναισθηματικών κρίσεων είναι ο Martin -Βασίλης Παλαιολόγος. Με την αγνότητα ενός εργάτη της γης- είναι ο κηπουρός της περιοχής- παρακολουθεί άφωνος, κεραυνοβολημένος τα αναπάντεχα συμβάντα μην πιστεύοντας στ’ αυτιά του και στα μάτια του. Είναι η πρόσκαιρη λυτρωτική ελπίδα που χάνεται στο ανεξέλεγκτο, απείθαρχο και καταστροφικό «αδύνατο» της ύπαρξης και της συνύρπαξης.

Η αξιόλογη παράσταση – «μια ιστορία εν εξελίξει» – αφήνει στον θεατή την οδυνηρή αίσθηση, που ο ίδιος ο Sam Shepard αφήνει να αιωρείται σαν την σκόνη της ερήμου. Εξ’ άλλου «η μοναδική αλήθεια στα έργα του είναι αυτή του αντικατοπτρισμού», εκείνη που οι ήρωες αναζητούν ανάμεσα «στον ρεαλισμό και τη φαντασία, στην ψευδαίσθηση κάποιας ελευθερίας βούλησης και τη μοίρα».

Συντελεστές:

Μετάφραση: Δάφνη Οικονόμου
Σκηνοθεσία: Γιώργος Οικονόμου
Σκηνικά: Κώστας Βελινόπουλος
Φωτισμοί: Γιάννης Δρακουλαράκος
Κοστούμια: Παύλος Θανόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελίνα Ρίζου
Σχεδιασμός Ήχου: Βασίλης Κορρές
Φωτογραφίες: Μαριλένα Σταφυλίδου
Αφίσα Γραφιστικά: Μαριλίλα Κυρτάτα
Μουσική Επιμέλεια: Γιώργος Οικονόμου