Μια ακόμα θεατρική παράσταση βασισμένη σε λογοτεχνικό κείμενο -από τις πολλές που παρουσιάζονται εφέτος- βρίσκει απήχηση στο κοινό δοκιμάζοντας δεσμούς οικογενειακούς και πατριωτικό συναίσθημα στην περίοδο της κρίσης.

Γράφει η Χαρά Κιούση

Κυρίως όμως βάζει τα δύσκολα στην αναμέτρηση με την αλήθεια και την προσωπική ευθύνη που ερεθίζει τις αγωνίες μας. Η Φωτεινή Τσαλίκογλου με ιδιαίτερη ευαισθησία στην έννοια της Πατρίδας και γνώστρια -λόγω ιδιότητας- της ανθρώπινης ψυχής αγκαλιάζει τους ήρωές της με τρυφερότητα. Είναι πλάσματα με βάσανα και ταλαιπωρίες που παλεύουν για να υπάρχουν.

Άλλοι τα καταφέρνουν, είναι μαχητές, συνεχίζουν να ονειρεύονται  μην καταντήσουν αξιολύπητοι. Άλλοι με τραυματικές οικογενειακές μνήμες και βιώματα ξεριζωμού και προσφυγιάς, λιποψυχούν και γίνονται αυτόχειρες.

Είναι Ιούλιος του 1940. Το ζεύγος Αργυρίου  επιβιβάζεται σε καράβι με προορισμό την Αμερική. Ο βιαστικός γάμος της Φρόσως με τον ομογενή Μενέλαο λίγο πριν τον πόλεμο, την οδηγεί στην αυτοκτονία.

Ο πνιγμός της στον Ατλαντικό κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, θα δώσει την πολυπόθητη συζυγική θέση στην αντικαταστάτριά της, τη μεγαλύτερη αδελφή της την Ερασμία. Από το γάμο αυτό θα γεννηθεί  η Φρόσω, που παίρνει το όνομα της αδικοχαμένης. Τα δυο παιδιά της, η Αμαλία και ο Τζόναθαν, δεν γνωρίζουν ποιος είναι ο πατέρας τους.

Η ανεξήγητη άρνησή της  να τους αποκαλύψει τα στοιχεία του και η αποποίηση της Ελληνικής της ταυτότητας αλλάζοντας το όνομά της σε Λάλε Άντερσον (από την διάσημη τραγουδίστρια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου)δημιουργούν επιπρόσθετα ερωτηματικά στα δυο αδέλφια. Ο Τζόναθαν μετά τον θάνατο των παππούδων του και το χαμό της αδελφής του, αποφασίζει να ταξιδέψει στην Ελλάδα. Να γνωρίσει από κοντά την Πατρίδα της καρδιάς του, την πατρίδα που ο νεαρός Έλληνας τρίτης γενιάς, αγάπησε και φοβήθηκε μέσα από διηγήσεις και ποικίλες αναφορές και τελικά αναζήτησε με διάθεση απελευθερωτική από βασανιστικές μνήμες

«8 ώρες και 35 λεπτά» είναι η διάρκεια της πτήσης Νέα Υόρκη – Αθήνα.  Μια πτήση που συνδέει τον πραγματικό χρόνο με το διάστημα του ιστορικού και τον ορίζοντα των γεγονότων, που συνδέουν  παρόν και παρελθόν στη ζωή του Τζόναθαν και της Πατρίδας Ελλάδας που ζει τους καημούς  της.

Ο Μάνος Καρατζογιάννης διασκεύασε θεατρικά  το έργο της Φωτεινής Τσαλίκογλου και έχει την ευθύνη της σκηνοθεσίας. Με αφηγηματικό τρόπο που έχει θεατρικότητα και μουσικότητα παρουσιάζονται στη σκηνή, μέσα από τη μνήμη του Τζόναθαν  κατά τη διάρκεια της πτήσης, πρόσωπα της οικογένειας. Η γιαγιά Ερασμία, η Αμαλία και η μητέρα της Φρόσω ξεδιπλώνουν  το χρονικό ζωής της οικογένειας που ακολουθεί ιστορικά γεγονότα και τις πολιτικές τους συνέπειες έως και τώρα.

Το σκηνικό του Γιάννη Αρβανίτη εξυπηρετεί  τις ανάγκες του έργου, δημιουργώντας τέσσερις διαφορετικές σκηνές. Ο Μάνος Καρατζογιάννης στο ρόλο του Τζόναθαν καθηλωμένος στην αεροπορική του θέση  μετακινείται από τη δύναμη της μνήμης, παίρνει παλμό και ρυθμό από την συγκίνηση, πέφτει στο κενό της θλίψης και της αμφίβολης πατρότητας,  στον πόνο της νοσταλγίας, στην πικρία της γονεϊκής απόρριψης και του βασανιστικού του έρωτα για την αδελφή του. Με ζυγισμένο μέτρο στην ερμηνεία του αποφεύγει τις δραματικές εντάσεις, συναίσθημα και λογική ισορροπούν  και η αβεβαιότητα που τρομάζει δίνει τη θέση της στην ελπίδα.

Η Αναστασία – Ραφαέλα Κονίδη χτίζει το ρόλο της Αμαλίας με εκπληκτική τρυφερότητα, γλυκύτητα και μια ιερότητα αδελφική. Υποστηρικτική προς τον αδελφό της, τον εμψυχώνει  και τον παροτρύνει να ξεπεράσει τους φόβους και τις βασανιστικές μνήμες και να ανοίξει τα φτερά του μέσα στον γενέθλιο τόπο της οικογένειας. Ενώ εκείνη ψηλά από την γέφυρα του σκηνικού, θα αναζητήσει σπαρακτικά την κάθαρση στα νερά του ποταμού.

Η Μάρω Παπαδοπούλου ως Φρόσω ερμηνεύει με μαεστρία  την πολυπλοκότητα της φύσης της, την πλάνη της μάνας, την αθέατη κακοποίηση της κόρης, το ανικανοποίητο της γυναίκας, την απόγνωση του κοριτσιού που πήρε στα μάτια του πατέρα του τη θέση της πρώτης του γυναίκας, της Φρόσως. Μια ύπαρξη βασανισμένη «που έζησε ένα θάνατο εν ζωή» δεν θέλει τίποτα να της θυμίζει την Ελλάδα και αναζητά διέξοδο στο αλκοόλ.

Γιαγιά Ερασμία η Κατερίνα Χέλμη. Η ευγενική της παρουσία, η αρχοντιά, η ιερότητα του νόστου στα μάτια της και ο πόνος ενός μυστικού, η οδύνη των αναπολήσεων και οι εικόνες από την πυρπόληση της Σμύρνης, η ανακούφιση της εξομολόγησης και η άσβεστη μνήμη των προγόνων, χτίζουν το πρόσωπο της γιαγιάς που γαλούχησε γενιές στον Ελλαδικό χώρο.

Τα κομψά κοστούμια της Βασιλικής Σύρμα, οι εύστοχοι φωτισμοί του Αλέξανδρου Αλεξάνδρου και οι έξοχες μουσικές του Γιώργη Χριστοδούλου έδωσαν το στίγμα τους στη πτήση «8 ώρες και 35 λεπτά». Μια πτήση αυτογνωσίας μέσα από δεσμούς οικογενειακούς και παθογένειες γεμάτες μνήμες, επιφυλάξεις και αναζητήσεις. Η πολύ καλή παράσταση έκανε παραστάσιμο τον πόνο της ψυχής μέσα από τις μεστές ερμηνείες των ηθοποιών.

Συντελεστές

Bασισμένο στο βιβλίο της Φωτεινής Τσαλίκογλου «8 ώρες & 35 λεπτά»
Διασκευή/Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης
Σκηνικά: Γιάννης Αρβανίτης
Κουστούμια: Βασιλική Σύρμα
Video Art: Πέννυ Παναγιωτοπούλου
Μουσική Επιμέλεια: Γιώργης Χριστοδούλου
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Βοηθός σκηνοθέτη: Σπύρος Μαντζαβίνος
Παραγωγή: Αrt Station

Eρμηνεύουν: Κατερίνα Χέλμη, Μάρω Παπαδοπούλου, Αναστασία – Ραφαέλα Κονίδη, Μάνος Καρατζογιάννης

Μέχρι πότε
18 Φεβρουαρίου 2018Τι ώραΠαρασκευή & Σάββατο στις 21:00 Κυριακή στις 19:00Διάρκεια90’ΔιάλειμμαΌχιΕισιτήριαΚανονικό: 12€, Φοιτητικό, ΑΜΕΑ, άνω των 65: 10€,Ανέργων: 5€ΣΤΑΘΜΟΣ,
Βίκτωρος Ουγκώ 55, Μεταξουργείο ,
Τηλ.: 2114036322 & 6944453403