Με την ερμηνεία της στην ταινία του Σεμπαστιάν Λέλιο «Μια φανταστική γυναίκα» («Una Mujer Fantastica»), η Ντανιέλα Βέγκα μπορεί να είναι η πρώτη διεμφυλική ηθοποιός, υποψήφια για Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου, τον ερχόμενο Μάρτιο.
Στο νέο του φιλμ, ο Χιλιανός σκηνοθέτης του πολυβραβευμένου «Gloria» επιστρατεύει το ταλέντο της 28χρονης ηθοποιού και τραγουδίστριας και υπογράφει μία ταινία-ύμνο στη διαφορετικότητα και στην ίδια τη ζωή, δίνοντας ένα μάθημα ανθρωπιάς γύρω από το δικαίωμα να είμαστε ο εαυτός μας.
Η ταινία που βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες σήμερα, (5/10), από τη StraDa Films και τη Seven Films, έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, όπου τιμήθηκε με την Αργυρή Άρκτο Σεναρίου, για να κατακτήσει στη συνέχεια όλο τον κόσμο μέσω της φεστιβαλικής της διαδρομής. Είναι η επίσημη πρόταση της Χιλής για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας και διαθέτει δύο παραγωγούς που έχουν την ικανότητα να την οδηγήσουν μέχρι το Dolby Theatre: τον Πάμπλο Λαραΐν, σκηνοθέτη των περσινών «Νερούδα» και «Τζάκι» και τη δημιουργό του «Τόνι Έρντμαν» Μάρεν Άντε.
«Είναι πολύ νωρίς να μιλάμε και να σκεφτόμαστε για τα Όσκαρ. Κάθε μέρα είναι και μία έκπληξη για μένα και έτσι θέλω να πορεύομαι στη ζωή» λέει στο Αθηναϊκό- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η Ντανιέλα Βέγκα, η οποία βρέθηκε πριν λίγες μέρες στην χώρα μας, προσκεκλημένη του 23ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας- Νύχτες Πρεμιέρας.
Όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο, στην ταινία υποδύεται μία νεαρή τρανσέξουαλ, τη Μαρίνα, που βλέπει τον σύντροφο της, Ορλάντο (τον ερμηνεύει ο Φρανσίσκο Ρέγιες Μοράντε) να πεθαίνει σχεδόν στα χέρια της. Ένα δραματικό γεγονός που θα την αναγκάσει να έρθει αντιμέτωπη, όχι μόνο με την απροθυμία της οικογένειάς του να την συμπεριλάβει στο πένθος, αλλά και με την καχυποψία τους, σχετικά με τις συνθήκες κατά τις οποίες συνέβη το τραγικό συμβάν.
«Η Μαρίνα καλείται ν αντιμετωπίσει τη βιαιότητα του θανάτου, που ούτως ή άλλως ενυπάρχει στο πένθος και ταυτόχρονα τη βιαιότητα της κοινωνίας, η οποία αποτυπώνεται μέσα από τις διακρίσεις που βιώνει από την οικογένεια του Ορλάντο» επισημαίνει η Ντανιέλα Βέγκα για την ηρωίδα που ενσαρκώνει και αναφέρεται σε όσα την συνδέουν μαζί της: «Είμαι μία ηθοποιός και η δουλειά μου είναι να είναι να δημιουργώ αισθήματα για τους ήρωες που υποδύομαι. Η Μαρίνα κι εγώ έχουμε ένα κοινό, την επιθυμία μας να κοιτάζουμε προς τον κόσμο με αξιοπρέπεια. Όπως όλοι μας βιώνει τον έρωτα, την αγάπη, την απόρριψη, την απώλεια, το πένθος. Στην πραγματικότητα, ο καθένας από εμάς θα μπορούσε να είναι η Μαρίνα».
«Θέλω να είσαι η πρωταγωνίστρια»
Τον Σεμπαστιάν Λέλιο τον γνώρισε μέσω μιας κοινής τους φίλης, όταν ο σκηνοθέτης έκανε μία έρευνα πάνω σε θέματα της τρανς κοινότητας και χρειαζόταν βοήθεια. «Ήταν πολύ όμορφη η πρώτη επαφή, διότι αμέσως υπήρξε χημεία μεταξύ μας. Εκείνη την περίοδο δεν ήξερα ότι έγραφε κάποιο σενάριο. Αρχικά ο ρόλος μου -ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα- ήταν καθαρά συμβουλευτικός. Δύο χρόνια αργότερα έλαβα ένα δέμα από το Βερολίνο (εκεί μένει μόνιμα πλέον ο Σεμπαστιάν), το οποίο απέξω έγραφε «UMF», τα αρχικά του «Una Mujer Fantastica» και δίπλα «Top Secret». Ανοίγοντάς το, είδα μέσα το σενάριο. Όταν τον ρώτησα στο τηλέφωνο: «Τι σημαίνει αυτό;» μου είπε: «Θέλω να είσαι η πρωταγωνίστρια» και έπεσα από τα σύννεφα. Σηκώθηκα και έφυγα για τρεις μέρες προκειμένου να ξεπεράσω το σοκ και όταν επέστρεψα, ξεκινήσαμε να δουλεύουμε την ταινία».
Όπως υποστηρίζει η ηθοποιός, η συγκεκριμένη ταινία σηματοδοτεί ένα μεγάλο άλμα στην καριέρα της: « Όλες αυτές οι χώρες τις οποίες επισκέπτομαι, οι άνθρωποι που μας υποδέχονται και μας αγκαλιάζουν, είναι πραγματικά ένα τεράστιο δώρο που μου κάνει η ζωή. Και φυσικά όλο αυτό το χρωστάω στον Σεμπαστιάν, διότι όλα ξεκινούν από αυτόν. Εκτιμώ πολύ τη δουλειά του, όπως και την ευαίσθητη ματιά της τέχνης του».
Στη Χιλή, χώρα καταγωγής της ηθοποιού και του σκηνοθέτη, η ταινία παρέμεινε στις αίθουσες για περισσότερο από τρεις μήνες. «Από την αρχή δεν πιστεύαμε ότι θα έχει τέτοια απήχηση, διότι ναι μεν ο Σεμπαστιάν είναι ένας γνωστός σκηνοθέτης με πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό του, όμως η Χιλή είναι μία χώρα συντηρητική, γεμάτη κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα και οι συνθήκες για τα διεμφυλικά άτομα είναι δύσκολες. Συνεπώς, δεν πιστεύαμε ότι ένα τέτοιο κοινωνικό θέμα θα τύχαινε αυτής της υποδοχής και μας χαροποίησε ιδιαίτερα το γεγονός ότι η ταινία λειτουργεί κάπως σαν θερμόμετρο, το οποίο δείχνει την εξέλιξη της κοινωνίας».
«Η τέχνη μου έσωσε τη ζωή»
Πριν ασχοληθεί με την υποκριτική, η Ντανιέλα Βέγκα είχε δουλέψει ως κομμώτρια, ως επαγγελματίας μακιγέζ, ενώ έχει κάνει σπουδές γαστρονομίας και έχει εκπαιδευτεί στο λυρικό τραγούδι. «Η τέχνη, σε όλες της τις μορφές, μου έσωσε τη ζωή, καθώς ένιωθα αποκλεισμένη, αλλά μέσα από αυτήν κατάφερα να αποκτήσω φωνή. Η τέχνη με αγκάλιασε χωρίς να με ρωτήσει ποια είμαι, από πού έρχομαι, ποιό είναι το φύλο μου, αν μου αρέσουν οι άντρες ή οι γυναίκες, αν έχω λεφτά ή δεν έχω. Απλά με αγκάλιασε και έτσι κατάφερα ν΄ αναπτύξω τις ικανότητές μου και σήμερα μπορώ και ζω από την υποκριτική και το τραγούδι. Αλλά κυρίως με έσωσε γιατί μέσα από αυτήν, κατάφερα να βρω ποίηση και ομορφιά σε στιγμές, όπου αυτό που βίωνα εσωτερικά, ήταν το απόλυτο σκοτάδι».
Ομολογεί πως της αρέσουν οι προκλήσεις τόσο στην τέχνη όσο και στη ζωή, ενώ στο μέλλον θα ήθελε να συνεργαστεί με τον Πέδρο Αλμοδόβαρ. Από την επίσκεψή της στην Ελλάδα δηλώνει γοητευμένη: «Έχω δει μόνο την Ακρόπολη και κάποια μουσεία αλλά υπάρχουν ακόμα τόσα νησιά που πρέπει να επισκεφτώ, τόσα πιάτα που πρέπει να γευτώ… σκέφτομαι μήπως έρθω να μείνω για μία περίοδο, έστω και για λίγο».
