«Αρχαίων γυναικών Πρόσωπα και Προσωπεία» της Μαρίας Τζανουκάκη

Παρουσίαση θεατρικών παραστάσεων στο newsbeast.gr

30·03·2017 14:39

Πόσα και πόσα δεν έχουν γραφεί αφοριστικώς και αυθαιρέτως από ιστορικούς και διαπρεπείς πανεπιστημιακούς για τη θέση της γυναίκας στην Αρχαία Ελλάδα;

Γράφει η Χαρά Κιούση

Πόσο υποδεέστερη, πόσο φυλακισμένη, πόσο ανύπαρκτη, πόσο παιδοποιητικό σκεύος ήταν ! Ευτυχώς τα ελάχιστα σωσμένα αρχαία μας κείμενα μαρτυρούν πόσο ενεργό μέρος είχε στη ζωή, προστατευμένη από τον νόμο, η Ελληνίδα του τότε που διακρίθηκε ισάξια με τους άντρες σε όλους τους τομείς.

Το έργο της Μαρίας Τζανουκάκη «Αρχαίων Γυναικών Πρόσωπα και Προσωπεία», μια συρραφή αρχαϊκών λόγων, μας υπενθυμίζει την παρουσία της γυναίκας στον έρωτα, στη μητρότητα, στον πόλεμο, στις τελετουργίες -ιεροτελεστίες της Πόλης. Κείμενα των Σοφοκλή, Σαπφούς, Ομήρου, Ηρώνδα, Αριστοφάνη, Θεόκριτου, Μένανδρου, Αισχύλου, Ευρυπίδη, Λυκόφρονος, Καλλιμάχου, έντεχνα επεξεργασμένα συνενώνονται σε φανταστικούς διαλόγους με ιστορική όμως αλήθεια, συστήνοντάς μας Γυναίκες Ελληνίδες από την αρχαϊκή, κλασσική και ελληνιστική εποχή: Αντιγόνη, Ναυσικά, Φαίδρα, Πασίφαη, Ιώ, Σαπφώ, Ερμιόνη, Ελένη, Διηάνειρα, Σιμαίδα, Γοργώ, Γυνή, Αοιδός, Πραξινόη,Άρτεμις, Αντίκλεια, Άλκηστη, Ανδρόμαχη, Κρέουσα, Άτοσσα, Μούσα, Θέτις, Μήδεια, Αβρούλα, Μητροτίμη, Λυσιστράτη, Πυθία, Κασσάνδρα, Αλεξάνδρα, Βάκχαι, Ίφιγένεια, Αίθρα, Κλυταιμνήστρα, Ισμήνη, Αθηνά, Πραξαγόρα. Συνομιλούν, εμπλέκονται, διαφωνούν, σχολιάζουν τα τεκταινόμενα στη πόλη. Είναι ο άμαχος ενεργός πληθυσμός που την κρατά ζωντανή σε περίοδο πολέμων, είναι μάντισσες, υπέροχες μούσες, Βάκχες άγριες, θεές με ανθρώπινες αδυναμίες και γυναίκες απροστάτευτες από τη μανία των αντρών.

Η Μαρία Τζανουκάκη που είχε την εμπνευσμένη σύνθεση των κειμένων, την απόδοσή τους στην καθομιλουμένη αλλά και την σκηνοθεσία του έργου, γίνεται πρέσβειρα των γεννητόρων μας..

Με την Μαριάννα Ξενίδου, την Νατάσσα Παπαδάκη (πολύ καλή σε κωμικές σκηνές) και την Μαρία Γούλα (εκπληκτική ως Μήδεια) ενώνουν σε μια πρωτότυπη μουσικοθεατρική παράσταση με αρχαιοελληνικό χρώμα, τις γυναίκες όλων των εποχών. Διαπιστώνουμε μέσα από την υπέροχη χορογραφία τους, πως είχαν σπουδές στην όρχηση και στο τραγούδι. Ακούμε τις πολιτικές τους απόψεις, τις ερωτικές τους εμπειρίες ως ερωτευμένες παρθένες, βιασμένες, προδομένες και προδίδουσες γυναίκες. Γυναίκες που ιερουργούν ως μάνες αλλά και προδίδουν την ιερή μητρότητα εγκαταλείποντας ή σκοτώνοντας τα παιδιά τους.

Οι ηθοποιοί σε ένα συντονισμένο σύνολο με θεατρική ομοιογένεια, διευρύνουν τα θέματα και τον προβληματισμό των γυναικών του Ελλαδικού χώρου, που είναι τόσο κοντά στη σημερινή εποχή. Μοιράζονται τα μυστικά, τα πάθη, τις ανησυχίες τους μαζί μας και μας εμπνέουν με μια σπίθα πολιτιστική, ό,τι δηλαδή έχει απομείνει από τις κλασσικές μας αξίες.

Η εξαιρετική αρχαΐζουσα μουσική, τα κομψά αρχαιοπρεπή κοστούμια που τόσο πού επηρεάζουν την σύγχρονη μόδα (θα τα προτιμούσα περισσότερο φωτεινά) και το ανάγλυφο βάθρο στη μέση του λιτότατου σκηνικού, συμπλήρωσαν το ύφος της παράστασης. Με κινησιολογική αρμονία, σκέρτσο και χάρη προβάλει μέσα από ζεστό φωτισμό, το αξιέπαινο τόλμημα της Μαρίας Τζανουκάκη.

Μια παράσταση ενδιαφέρουσα, ταξίδι νοσταλγικό στους αιώνες του Κόσμου.