Στο παράλληλο πρόγραμμα 2017 Short Film Corner (Film Market) στο φετινό Φεστιβάλ των Καννών (17 – 28 Μαΐου 2017), επιλέχτηκε η ταινία «A Job Interview» του Αντώνη Γλαρού, μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο.
Η ταινία, ήδη συμμετέχει στο διαγωνιστικό τμήμα του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λανούς στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής, ενώ τον Σεπτέμβριο διαγωνίσθηκε στο 39ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας. Επίσης, είναι υποψήφια για το βραβείο Ίρις της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου στην κατηγορία της ταινίας μικρού μήκους.
Το «A Job Interview» έχει δημιουργηθεί στο πλαίσιο του Μεταπτυχιακού Προγράμματος του ΤΕΙ Αθήνας «Παραγωγή Βίντεο, Οπτικοακουστικά Μέσα και Κινούμενα Γραφικά», ενώ έλαβε υλικοτεχνική υποστήριξη και από τον Κινηματογραφικό Τομέα του Πολιτιστικού Ομίλου Φοιτητών του Πανεπιστήμιου Αθηνών (ΠΟΦΠΑ). Ο Αντώνης Γλαρός ζει και εργάζεται στη Αθήνα. Εδώ και 11 χρόνια είναι εισηγητής σεμιναρίου στις βασικές τεχνικές του φιλμ 8mm, 16mm και 35mm, στην χρήση της κινηματογραφικής κάμερας, στην εμφάνιση και το μοντάζ στα εργαστήρια του Κινηματογραφικού Τομέα (ΠΟΦΠΑ) του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρακολουθεί το πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών «Παράγωγη βίντεο, Οπτικοακουστικά μέσα και Κινούμενα Γραφικά» στο ΤΕΙ Αθήνας. Εκτός από το «A Job Interview» (2016), άλλες ταινίες του είναι οι «Άκρατος νήσος» (2014), «Αντανακλάσεις του Σεβαχ» (2011), «Puppets in Lahore»(2008), «Sonyc» (2006) και «Playground» (2005).
Ήρωες άνθρωποι της διπλανής πόρτας
Στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης και της ανεργίας, πραγματοποιείται ακόμα μια συνέντευξη για δουλειά, τα πράγματα όμως δεν είναι πάντα όπως φαίνονται -ή μήπως είναι; Το «A Job Interview» είναι μια ταινία με ήρωες ανθρώπους της διπλανής πόρτας που βρίσκονται σε αναζήτηση εργασίας. Στην ουσία πρόκειται για μια ταινία – αλληγορία, που ασκεί υποδόρια κριτική στον ανελέητο χαρακτήρα της σύγχρονης κοινωνίας. Αν και η ιστορία ξετυλίγεται στην Ελλάδα του σήμερα, η ανατροπή του σεναρίου της προσδίδει μια οικουμενική διάσταση. Η χρήση έγχρωμου animation λειτουργεί αντιθετικά, αλλά και συμπληρωματικά με την νουάρ αισθητική της ασπρόμαυρης ταινίας και, σε συνδυασμό με το καυστικό χιούμορ των διαλόγων και τους γρήγορους ρυθμούς, συνθέτουν το μωσαϊκό μιας τελείως παράδοξης συνέντευξης για δουλειά, όπου οι λεπτές γραμμές μεταξύ στερεοτυπικά ″καλών″ και ″κακών″ χαρακτήρων είναι λιγότερο ευδιάκριτες.
