Ο άνθρωπος, εξ αρχής σχεδίασε και κατέγραψε την ελπίδα, την αγωνία, το φόβο ή τη δόξα του. Τα σχέδια των προγόνων μας στα σπήλαια της Altamira, το μήνυμα ενός ναυαγού μέσα σε ένα μπουκάλι, η χαραγμένη καρδιά με τα αρχικά των εραστών, οι ζωγραφισμένες τσάντες των μαθητών, το ημερολόγιο των φυλακισμένων, τα πολιτικά πανό, τα παράνομα-νόμιμα graffiti, τα βρoμόλογα στις τουαλέτες των cafe-bar, δηλώνουν ένα κοινό κίνητρο.
Τι αλήθεια μας ωθεί να αφήσουμε το σημάδι μας ή αλλιώς το προσωπικό μας μήνυμα σε κάποιο χώρο κάποια στιγμή της ζωής μας; Ίσως η ανάγκη δήλωσης της ίδιας μας της ύπαρξης. Είναι όμως πάντα εφικτό, νόμιμο, ελεύθερο; Ακόμα και το προσωπικό δικαίωμα της ψήφου είναι κατά κάποιο τρόπο προκαθορισμένο και σίγουρα λιγότερο ευφάνταστο από ένα γράμμα στον Άι Βασίλη. Δυστυχώς ή ευτυχώς όμως δεν υπάρχει Άι Βασίλης για να δεχτεί τις ζωγραφιές μας, τα όνειρά μας, τις επιθυμίες μας, τα πιστεύω μας, τα γαμώτο μας. Ε και;
Από τις 22 Ιουλίου έως τις 5 Σεπτεμβρίου στον εκθεσιακό χώρο του TAF ξεκινά το «Εν Λευκώ», μια εγκατάσταση σε εξέλιξη που δημιουργείται από τους επισκέπτες. Βασίζεται στην «εν λευκώ» παράδοση του χώρου και του λόγου σε όλους αυτούς που θα θελήσουν να συμμετέχουν. Όλοι καλούνται να δημιουργήσουν ένα έργο-μήνυμα.
Απομονωθείτε για λίγο ή για πολύ στα ειδικά κατασκευασμένα παραβάν της αίθουσας και αφήστε το δικό σας σημάδι σε ένα λευκό χαρτί. Ζωγραφίστε, γράψτε, ευχηθείτε, χλευάστε, αποθεώστε, καταδικάστε και καταθέστε τη δικιά σας εκδοχή-ψήφο όσες φορές θέλετε. Επώνυμα ή ανώνυμα. Στο τέλος κάθε μέρας, οι φάκελοι θα ανοίγουν και τα προσωπικά σας «έργα» θα αναρτώνται στους τοίχους της gallery, δίπλα και ισάξια σε «έργα» γνωστών και αγνώστων. Η συμμετοχή του κοινού στην εγκατάσταση διαμορφώνει ένα πεδίο διερεύνησης και παιχνιδιού σχηματίζοντας ένα έργο ανοιχτής δομής. Απώτερος σκοπός ενός τέτοιου δρώμενου είναι ο εκφραστικός διάλογος, η καταγραφή του σήμερα, η πολυφωνία αλλά και η μοναδικότητα. Χωρίς διακρίσεις, χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς όρια. Εν λευκώ.
