To Mέγαρο προτείνει το διήμερο αφιέρωμα Valentine goes Megaron σε όσους θέλουν να γιορτάσουν φέτος τον έρωτα με έναν ξεχωριστό τρόπο και υποδέχεται τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, το Σάββατο 13 και την Κυριακή 14 Φεβρουαρίου, με τάνγκο, μουσική, σινεμά, χάπενινγκ αλλά και πολλές εκπλήξεις! Την πρώτη μέρα (13/2) στο επίκεντρο θα βρεθεί το τάνγκο, ο πιο φλογερός και δημοφιλής λατινοαμερικάνικος χορός, ενώ τη δεύτερη (14/2) η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, στο πλαίσιο της συναυλίας Love Stories (συμπαραγωγή ΜΜΑ-ΚΟΑ), θα ερμηνεύσει διάσημες μελωδίες από κλασικές ταινίες με θέμα τον έρωτα –«Όσα παίρνει ο άνεμος», «Πέρα από την Αφρική», «Love Story», «Ρωμαίος και Ιουλιέττα», «Δόκτωρ Ζιβάγκο», κ.ά.– υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Βλαδίμηρου Συμεωνίδη.
Κυριακή 14 Φεβρουαρίου, 19:30
«Love stories» Συναυλίες για νέους από 8 ώς… 108 ετών Συμπαραγωγή της ΚΟΑ και του ΟΜΜΑ, σε συνεργασία με το European Film Philarmonic Institute Τη 14η Φεβρουαρίου (19:30), ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου και των ερωτευμένων κατά την «παράδοση» των τελευταίων χρόνων, επέλεξε η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών για να αφηγηθεί με τον τρόπο της «Ερωτικές ιστορίες» («Love Stories») υπό τη μουσική διεύθυνση του Βλαδίμηρου Συμεωνίδη. Η συναυλία, η οποία συγκεντρώνει μερικές από τις διασημότερες και πολυαγαπημένες μελωδίες που σφράγισαν τη σχέση εμβληματικών ζευγαριών του παγκόσμιου κινηματογράφου, εντάσσεται στον φετινό θεματικό κύκλο της ΚΟΑ με απογευματινές «Συναυλίες για νέους από 8 ως… 108 ετών» και πραγματοποιείται σε συμπαραγωγή με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και σε συνεργασία με το European Film Philarmonic Institute. Όλες οι μελωδίες που θα ακουστούν προέρχονται από παλαιότερες ή νεότερες, αλλά πάντως κλασικές πλέον και πολυβραβευμένες, ταινίες που σφράγισαν την εποχή τους. Και βέβαια πρόκειται για μελωδίες που ουσιαστικά «συμπρωταγωνίστησαν» με μερικά από τα διασημότερα ζευγάρια στην ιστορία του παγκόσμιου σινεμά. Διότι πώς θα ήταν η παθιασμένη, όλο ένταση και υπαινιγμούς, σχέση της Σκάρλετ Ο’ Χάρα (Βίβιαν Λη) και του Ρετ Μπάτλερ (Κλαρκ Γκέιμπλ) στο κλασικό «Όσα παίρνει ο άνεμος» χωρίς τη μουσική του Μαξ Στάινερ; Τι μουσική υπόκρουση θα είχε το φλογερό τάνγκο του τυφλού αντισυνταγματάρχη Φρανκ Σλέιντ (Αλ Πατσίνο) με την Γκαμπριέλ Ανουάρ στο remake (1992) της ταινίας «Άρωμα γυναίκας», αν όχι το περίφημο (και χρησιμοποιημένο πολλάκις στο σινεμά) τάνγκο του 1935 «Por una cabeza» με την υπογραφή του μεγάλου Κάρλος Γαρδέλ; Και πώς η Ζενεβιέβ (Κατρίν Ντενέβ) θα ερωτευόταν τον Γκυ (Νίνο Καστελνουόβο) στις «Ομπρέλες του Χερβούργου» (Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες το 1964) χωρίς τις μελωδίες και τα τραγούδια του Μισέλ Λεγκράν σε στίχους του Ζακ Ντεμύ που υπέγραφε και τη σκηνοθεσία; Η συναυλία θα αρχίσει με την εισαγωγή του Μαξ Στάινερ για το σάουντρακ του «Όσα παίρνει ο άνεμος» (1939). Η ιστορική ταινία του Βίκτορ Φλέμινγκ είχε αποσπάσει 8 βραβεία Όσκαρ, όχι όμως και αυτό για τη μουσική επένδυση του Στάινερ –αν και υπήρξε υποψήφιος. Παρόλα αυτά οι μελωδίες του είναι από τις πιο αναγνωρίσιμες και εμβληματικές στην ιστορία του σινεμά του 20ού αιώνα. Το 1985 ο Τζον Μπάρρυ πήρε πάντως το πολυπόθητο χρυσό αγαλματάκι για τη μουσική της ταινίας του Σύντνεϋ Πόλλακ «Πέρα από την Αφρική» που, με πρωταγωνιστές τους Μέρυλ Στρηπ (Κάρεν Μπλίξεν) και Ρόμπερτ Ρέντφορντ (Ντένις Χάττον), είχε αποσπάσει συνολικά 7 Όσκαρ. Το ίδιο είχε συμβεί και 15 χρόνια νωρίτερα με τη μουσική και τα τραγούδια (χαρακτηριστικό παράδειγμα το διάσημο «Where do I begin») που συνέθεσε ο Φρανσίς Λαι, αποσπώντας το Όσκαρ καλύτερης μουσικής για την «Ιστορία αγάπης» του Άρθουρ Χίλλερ. Η ιστορία της Τζέννιφερ (Άλις Μακ Γκρόου) και του Όλιβερ (Ράιαν Ο’ Νηλ), αν και είχε όλα τα χαρακτηριστικά ενός μάλλον απλοϊκού ερωτικού μελό, σημάδεψε τη γενιά του 1970, και κυρίως χάρη στη μουσική της. Όπως βέβαια «Ο Πόλεμος των Άστρων» του Τζωρτζ Λούκας σημάδεψε την αισθητική των σύγχρονων γενεών. Από τη σειρά των ταινιών που κυκλοφόρησαν, στη συναυλία θα ακουστεί φυσικά το ερωτικό θέμα του Τζον Ουίλλιαμς για την «Επίθεση των κλώνων» (2002) και τον διαγαλαξιακό έρωτα του Λουκ Σκάιγουοκερ με την Πριγκίπισσα Πάντμε. Του Τζον Ουίλλιαμς ήταν και η βραβευμένη με Χρυσή Σφαίρα μουσική στις «Αναμνήσεις μιας γκέισας» (2005) του Ρομπ Μάρσαλ. Κι από αυτήν, για τη συναυλία επιλέχθηκε το γνωστό «Θέμα της Σαγιουρί». Στους εμβληματικούς συνθέτες του ευρωπαϊκού σινεμά, και δη της πιο δημιουργικής περιόδου για τον ιταλικό κινηματογράφο, την πρωτοκαθεδρία έχει ο Νίνο Ρότα. Από την πολύτιμη μουσική παρακαταθήκη του επελέγησαν για τη συναυλία παρτιτούρες ταυτισμένες με το μεγάλο σινεμά του Φράνκο Τζεφιρέλλι και βέβαια του Φεντερίκο Φελλίνι. Κι επειδή η αφορμή και η πρόθεση της συναυλίας είναι.. άκρως ερωτική, δεν θα μπορούσε να λείπει από το πρόγραμμά της η εκπροσώπηση της μουσικής για την ιστορική μεταφορά από τον Τζεφιρέλλι του σαιξπηρικού αριστουργήματος «Ρωμαίος και Ιουλιέττα» (με πρωταγωνιστές τους σχεδόν εφήβους το 1968 Ολίβια Χάσσεϋ και Λέοναρντ Γουάιτινγκ), όπως βέβαια και η μουσική που «αγκάλιαζε» την Τζελσομίνα (Τζουλιέττα Μασίνα) και τον Ζαμπανό (Άντονυ Κουήν) στο αριστούργημα του Φελλίνι «La Strada» (1954). Αξίζει να αναφερθεί ότι ο Ρότα είχε εξομολογηθεί πως, για τη συγκεκριμένη σύνθεση, δανείστηκε στοιχεία από τη Σερενάτα για έγχορδα του Ντβόρζακ. Σημείο αναφοράς στην ιστορία του μιούζικαλ είναι το «West Side Story» (1961), η κινηματογραφική μεταφορά από τους Ρόμπερτ Γουάιζ και Τζερόμ Ρόμπινς της ιστορίας του Ρωμαίου και της Ιουλιέττας στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 1960. Δομικό στοιχείο της ταινίας αλλά και ο βασικός λόγος που η κάπως αφελής κινηματογραφική πλοκή με πρωταγωνιστές τους Νάταλι Γουντ (Μαρία) και Ρίτσαρντ Μπέιμερ (Τόνυ) δεν εμπόδισε τους σινεφίλ να λατρέψουν το «West Side Story» είναι η αριστουργηματική μουσική του Λέοναρντ Μπερνστάιν (και τα τραγούδια σε στίχους Στήβεν Σοντχάιμ), από την οποία η ΚΟΑ θα ερμηνεύσει χαρακτηριστικά αποσπάσματα. Στα κλασικά αριστουργήματα του παγκόσμιου σινεμά έχει βέβαια καταχωριστεί από το 1965 και η κινηματογραφική μεταφορά από τον Ντέιβιντ Λην του μυθιστορήματος «Δόκτωρ Ζιβάγκο» του Μπόρις Πάστερνακ. «Συμπρωταγωνιστής» του Ομάρ Σαρίφ (Γιούρι Ζιβάγκο) και της Τζούλι Κρίστυ (Λάρα Αντίποβα) ήταν βέβαια η μουσική του Μωρίς Ζαρ που απέσπασε το Όσκαρ εκείνης της χρονιάς. Στη συναυλία θα ακουστούν το Πρελούδιο και το «Θέμα της Λάρα». Από τις επικές ταινίες της δεκαετίας του 1990, το «Braveheart» (1995) του Μελ Γκίμπσον, με πρωταγωνιστή τον ίδιο (στον ρόλο του ήρωα της Σκωτίας Ουίλλιαμ Ουάλλας) και τη Σοφί Μαρσώ (Ισαβέλλα της Γαλλίας), είχε μια εξίσου επική μουσική επένδυση. Οι συνθέσεις του Τζέιμς Χόρνερ ερμηνεύτηκαν από τη Συμφωνική του Λονδίνου και το σάουντρακ της ταινίας αποδείχτηκε ένα από τα εμπορικότερα όλων των εποχών. Πολυσυλλεκτικό και ούτως ή άλλως ερωτικό το πρόγραμμα της συναυλίας της 14ης Φεβρουαρίου απευθύνεται φυσικά σε ερωτευμένους και σε εραστές του σινεμά!
Το πρόγραμμα της βραδιάς με μια ματιά
Κυριακή 14 Φεβρουαρίου, 19:30 Μέγαρο Μουσικής Αθηνών Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης ΜΑΞ ΣΤΑΪΝΕΡ (1888 – 1971) Εισαγωγή από το «Όσα παίρνει ο άνεμος» ΤΖΟΝ ΜΠΑΡΡΥ (1933 – 2011) Θέμα από το «Πέρα από την Αφρική» ΦΡΑΝΣΙΣ ΛΑΙ (γενν. 1932) Θέμα από την «Ιστορία αγάπης» (μεταγραφή για πιάνο και ορχήστρα) ΤΖΟΝ ΟΥΙΛΛΙΑΜΣ (γενν. 1932) Ερωτικό θέμα από την ταινία «Η επίθεση των κλώνων» («Ο Πόλεμος των Άστρων») ΝΙΝΟ ΡΟΤΑ (1911 – 1979) Ερωτικό θέμα από την ταινία «Ρωμαίος και Ιουλιέττα» ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΜΠΕΡΝΣΤΑΪΝ (1918 – 1990) Αποσπάσματα από το «West Side Story» ΜΩΡΙΣ ΖΑΡ (1924 – 2009) Πρελούδιο και μελωδία της Λάρα από την ταινία «Δόκτωρ Ζιβάγκο» ΜΙΣΕΛ ΛΕΓΚΡΑΝ (γενν. 1932) Σουίτα από τις «Ομπρέλες του Χερβούργου» (μεταγραφή για άρπα και ορχήστρα) ΤΖΟΝ ΟΥΙΛΛΙΑΜΣ Θέμα της Σαγιουρί από την ταινία «Αναμνήσεις μιας γκέισας» ΜΑΡΒΙΝ ΧΑΜΛΙΣ (1944 – 2012) Μουσική από την ταινία «Τα καλύτερά μας χρόνια» ΤΖΕΪΜΣ ΧΟΡΝΕΡ (1953 – 2015) «Για την αγάπη μιας πριγκίπισσας» από την ταινία «Braveheart» ΚΑΡΛΟΣ ΓΑΡΔΕΛ (1890 – 1935) Τάνγκο από το «Άρωμα γυναίκας» («Por una cabeza») ΝΙΝΟ ΡΟΤΑ Σουίτα από την ταινία «La Strada» Μουσική διεύθυνση Βλαδίμηρος Συμεωνίδης 
