Η εξηλεκτρισμένη εποχή του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλι, ξεκίνησε αυτό το Σαββατοκύριακο με το θρυλικό Ράλι Μόντε Κάρλο, ένα δύσκολο ασφάλτινο αγώνα που εξελίχθηκε και μονομαχία των δυο καλύτερων (με βάση τα αποτελέσματα) οδηγών ράλι όλων των εποχών. Του 48χρονου Σεμπάστιαν Λεμπ (πρωταθλητή του 2012) που συμμετέχει τα τελευταία χρόνια αποσπασματικά σε ράλι και του 39χρονου Σεμπαστιάν Οζιέ (περσινού πρωταθλητή) που από φέτος αποφάσισε ότι εγκαταλείπει την συνεχή ενεργό δράση και θα συμμετέχει μόνο σε επιλεγμένους αγώνες.
Στην ειδική με ειδική μάχη των «δεινόσαυρων» συμμετείχαν φυσικά τα αγωνιστικά τους, που για πρώτη φορά είχαν υβριδικά συστήματα κίνησης με ιπποδύναμη περίπου 530-550 ίππων. Μιλάμε για τα Ford Puma και Toyota Yaris τα αυτοκίνητα που έδειξαν την καλύτερη απόδοση στον πρώτο αγώνα της σεζόν.
Τελικός νικητής (για 80η φορά & 8η φορά σε Μόντε στην 20χρονη καριέρα του) ο Λεμπ, που οδήγησε ένα Ford Puma Hybrid Ralli1 και είχε συνοδηγό (για πρώτη φορά μετά από 23 χρόνια συνεχούς «συμβίωσης» με τον Ντανιέλ Ελενά) την 51χρονη Ιζαμπέλ Γκαλμίς που πολλές φορές είχε βοηθήσει τον κορυφαίο ράλιμαν σε δοκιμές εξέλιξης. Ο Λεμπ επιστρέφοντας από την περιπέτεια του ράλι Dakar, τέσσερις ημέρες πριν την εκκίνηση του Μόντε, ακολούθησε από την πρώτη κιόλας (νυχτερινή) ειδική διαδρομή τον ρυθμό του ετοιμοπόλεμου Οζιέ (με νέο συνοδηγό τον Μπενζαμίν Βεϊλά) κάτι που επαναλήφθηκε και στην δεύτερη διαδρομή. Το Puma φαινόταν να ταιριάζει απόλυτα στα μέτρα του 9άκις πρωταθλητή, παρά τις ελάχιστες δοκιμές που είχε κάνει μαζί του. Απέναντι, ο 8άκις παγκόσμιος στο τιμόνι του –ίσως- καλύτερου Yaris ήταν αποφασισμένος για μια νίκη γοήτρου στην άτυπη αντιπαράθεση μεταξύ των δυο Αλσατών για το ποιος είναι καλύτερος ever, κάτι που χρονολογείται από το 2011, την εποχή που οι δυο τους ήταν στην Citroen.
Η 2η ημέρα του αγώνα ήταν του Λεμπ, ο οποίος με ένα σερί νικών σε 4 ειδικές διαδρομές πέρασε μπροστά, με τον Οζιέ να τον καταδιώκει, ενώ ο μόνος που μπορούσε να ελπίζει πως κάτι μπορεί να κάνει με αυτούς τους δυο …μεσόκοπους ράλιμεν, ήταν ο Ουαλλός Έλφυν Έβανς με ένα ακόμα Toyota Yaris. Ο ίδιος εξακολουθούσε να ελπίζει στο θαύμα έως και την 3η ειδική του Σαββάτου, όταν ένα λάθος τον έβγαλε από το δρόμο στερώντας οποιαδήποτε ελπίδα για μια θέση στο πόντιουμ.
Στο μεταξύ ο Οζιέ είχε περάσει μπροστά και στην τελευταία ειδική του Σαββάτου αύξησε την διαφορά, επιλέγοντας την τελευταία στιγμή τον συνδυασμό ελαστικών που είδε να επιλέγει ο Λεμπ (!), ενώ οδήγησε σαν ice master στην 13η ειδική του αγώνα.
Η τελευταία ημέρα του αγώνα ξημέρωσε με τον Λεμπ να κερδίζει ψήγματα της διαφοράς του με τον Οζιέ και να χάνει περισσότερα στην αμέσως επόμενη ειδική. Όμως καθώς και οι δυο οδηγούσαν περίπου στο όριο, ο Οζιέ είχε ένα εμπρός κλαταρισμένο ελαστικό, κάτι που τον έστειλε δεύτερο με διαφορά από τον Λεμπ (9.5΄΄) που ήταν σχεδόν αδύνατον να καλυφθεί στα 14,26 χλμ της τελευταίας ειδικής. Ακόμα χειρότερα εξελίχθηκε ο αγώνας για τον Οζιέ, όταν στο άγχος του μήπως και καλύψει την διαφορά, ξεκίνησε την τελευταία ειδική κάποια εκατοστά πριν το πράσινο φως και ποινολογήθηκε με 10 δεύτερα χάνοντας οποιαδήποτε πιθανότητα για τη νίκη.
Με όλα τα παραπάνω ο Λεμπ κέρδισε την 80η νίκη της καριέρας του, 20 χρόνια μετά την 1η του νίκη στο ράλι της Γερμανίας. Την ίδια στιγμή η Ιζαμπέλ Γκαλμίς κέρδιζε την 1η της νίκη στο WRC, 25 χρόνια μετά την νίκη της Φαμπρίτσια Πονς (συνοδηγός στην νίκη του Πιέρο Λιάτι στο Μόντε του 1997). Ταυτόχρονα η ομάδα της Ford κέρδισε με το πανέμορφο Puma τον πρώτο αγώνα της υβριδικής εποχής του WRC. Μάλιστα η ομάδα του Μάλκομ Γουίλσον βρίσκεται τώρα επικεφαλής του πρωταθλήματος κατασκευαστών με 3 βαθμούς διαφορά (42 έναντι 39) από την Toyota, χάρη και στην 3η θέση του Ιρλανδού Γκρεγκ Μπριν, που οδήγησε επιφυλακτικά και χωρίς λάθη ένα ακόμα Puma.
Με ίδιο αυτοκίνητο ο Βρετανός Γκας Γκρίνσμιθ εμφανίστηκε αγνώριστος αγωνιστικά, κέρδισε την 1η ειδική της καριέρας του και τερμάτισε 5ος στον αγώνα, πολύ πίσω από τον Κάλε Ροβάνπερα (Yaris). Ο νεότατος Φιλανδός «σερνόταν» στο πρώτο μισό του αγώνα, αλλά αφυπνίστηκε στην συνέχεια, συνήθισε τις ιδιαιτερότητες του υβριδικού Toyota και κατάφερε να δώσει πολύτιμους βαθμούς στην ομάδα καθώς κέρδισε και τους επιπλέον βαθμούς της Power Stage.
Μα δεν έτρεχαν και άλλοι; Ναι, συμμετείχε και η ομάδα της Hyundai, αλλά τα υβριδικά i20 (ή οι οδηγοί τους) έδειξαν ανήμποροι να ακολουθήσουν τις άλλες δυο ομάδες. Μοναδική συγκομιδή μια ειδική διαδρομή που κέρδισε ο Νεβίλ (τερμάτισε 6ος ελλείψει 7ου) την ώρα που οι πρωταγωνιστές ακολουθούσαν τακτική και τίποτα περισσότερο. Ο Τάνακ εγκατέλειψε την 3η ημέρα, χωρίς μέχρι εκείνη την ώρα να κάνει τίποτα ιδιαίτερο (οριακά κρατήθηκε για 3 ειδικές στην 6άδα της γενικής), ενώ ο νεαρός Όλιβερ Σόλμπεργκ δεν δικαιολόγησε ούτε για μια στιγμή το μπάκετ που του εμπιστεύτηκε η Κορεάτικη ομάδα.
Ο τρίτος νεαρός πρώτης γραμμής, Γάλλος Αντριέν Φουρμό, πήρε αέρα νωρίς χάρη στην άριστη απόδοση του Puma και πήγε 50 μέτρα κάτω από τον δρόμο στην 3η ειδική, καταστρέφοντας ολοσχερώς το αυτοκίνητο της M-Sport/Ford.
Κατά τα λοιπά ο Νορβηγός Αντρέας Μίκελσεν δικαιολόγησε απόλυτα την θέση του στο τιμόνι της εργοστασιακής Skoda Fabia κερδίζοντας την κατηγορία rally2, απέναντι σε πολλά υποσχόμενο ανταγωνισμό με πολλούς νεαρούς σε ηλικία οδηγούς. Στην κατηγορία Rally3 οι νεαροί Φινλανδοί Παχάρι – Μαλκόνεν κέρδισαν στο τιμόνι ενός Ford Fiesta. Στον αντίποδα η συμμετοχή του 60χρονου πλέον Γάλλου Φρανσουά Ντελεκούρ (Alpine 110) και του 52χρονου Βέλγου Φρέντι Λοίξ (Skoda Fabia), που επέστρεψε στο WRC μετά την τελευταία του εμφάνιση στο Ράλι Καταλονίας του 2004, για να τερματίσει 23 δεύτερα εμπρός από τον Γάλλο στην 24η θέση της γενικής κατάταξης (τερμάτισαν 62).
Έτσι, στην βαθμολογία των οδηγών προηγείται ο Λεμπ με 27 βαθμούς, τον ακολουθεί ο Οζιέ με 19, ο Ροβάνπερα με 17, ο Μπριν με 15 και ο Νεβίλ με 11, αλλά κατά πάσα βεβαιότητα στο ράλι Σουηδίας (24-27/2), μόνο οι τελευταίοι τρεις θα συμμετέχουν οπότε μόνο αυτούς ενδιαφέρουν οι βαθμοί. Τέλος στους κατασκευαστές η Ford έχει 42, η Toyota 39 και η Hyundai μόλις 13.
