Ο κορονοϊός έχει απελευθερώσει τις πόλεις του πλανήτη από το κυκλοφοριακό κομφούζιο.
Και μια νέα μελέτη μάς λέει μάλιστα πως δεν είναι μόνο το lockdown αυτό που βοηθά στον περιορισμό της κίνησης, αλλά και τα μοντέλα που επιστρατεύουν οι επιδημιολόγοι για να μελετήσουν τη διασπορά λοιμωδών νόσων.
Σε μια εποχή μάλιστα που έχουμε αναπτύξει υπολογιστικά μοντέλα για μια σειρά από τα πλέον περίπλοκα φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα στη Γη, η κίνηση έχει αποδειχτεί εξαιρετικά δύστροπη για την ανθρώπινη κατανόηση.
Ο ακαδημαϊκός Meead Saberi αυστραλιανού πανεπιστημίου αναρωτήθηκε λοιπόν τι θα συμβεί αν εφαρμόσεις ένα επιδημιολογικό μοντέλο στην κίνηση.
Στη μελέτη του, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Nature Communications», αυτός και οι συνεργάτες του μας λένε για την επιτυχία που σημείωσαν προβλέποντας το μποτιλιάρισμα σε 6 μεγάλες πόλεις βασιζόμενοι σε επιδημιολογικά μοντέλα και τοπογραφικούς χάρτες.
Βρήκαν δηλαδή πόσο γρήγορα εξαπλώνεται το κυκλοφοριακό χάος στην πόλη με βάση το πόσο γρήγορα μεταδίδεται ένας μολυσματικός ιός από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Ο Saberi και η ομάδα του μιλούν για «επιπέδωση της καμπύλης» σαν να πρόκειται για λουμωξιολόγους. Συμβουλεύουν να αποφεύγουμε τις ώρες αιχμής, όχι τώρα στην πανδημία, αλλά στην καθημερινή μετακίνηση στην πόλη!
Με βάση το μοντέλο τους, οι συγκοινωνιακές παρεμβάσεις μπορεί να είναι πιο στοχευμένες και αποτελεσματικές. Αν και για ανοσία κατά της κίνησης παραδέχονται πως δεν μπορούμε να μιλήσουμε ποτέ…
