Το 1896 η Αθήνα ετοιμάζεται να δεξιωθεί του Πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι αλλαγές στον συγκοινωνιακό της χάρτη έχουν ξεκινήσει από την προηγούμενη δεκαετία.
Το 1882 είχε εμφανιστεί το πρώτο ιππήλατο τραμ, ενώ από το 1869 είχε αρχίσει να λειτουργεί σιδηρόδρομος. Το 1884 η πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους είχε δει πρώτη φορά ηλεκτρικό φως, τρία χρόνια αργότερα το Σύνταγμα συνδέθηκε με το παραλιακό μέτωπο με ατμοκίνητο τροχιόδρομο και η απόσταση Αθήνα-Λαύριο είχε μειωθεί σε τέσσερις ώρες από οκτώ που ήταν μόλις τρία χρόνια πριν.
Έναν χρόνο ύστερα από τότε που ο Εικοστός αιώνας άρχισε να καταγράφεται στα καθημερινά ημερολόγια, ξεκίνησε η χάραξη της Λεωφόρου Συγγρού, τρία χρόνια αργότερα έγινε η πρώτη δοκιμαστική ασφαλτόστρωση σε δρόμο της Αθήνας, που ταχύτατα, τουλάχιστον στο κέντρο της, εκσυγχρονίζεται, αλλάζει όψη μέρα τη μέρα. Και γνωρίζεται με τα αυτοκίνητα και την αυτοκίνηση.
Πρώτος ο ομογενής Νικόλαος Κοντογιαννάκης, μέλος της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων και μανιώδης ήδη μοτοσικλετιστής, φαίνεται να εισήγαγε το αυτοκίνητο που κύλησε σε ελληνικό έδαφος, αν εξαιρέσουμε τα αυτοκίνητα της βασιλικής οικογένειας, σε μια Αθήνα που είχε δεν είχε πενήντα χιλιάδες κατοίκους.
Το εν λόγω αυτοκίνητο, σωστότερα: τρίκυκλη μοτοσυκλέτα, εισήχθη το 1894 ή το 1898 και ήταν μονοκύλινδρο με δύο ίππους ισχύ.
Το τρίτροχο όχημα ενοχλούσε τους κατοίκους κάθε μεσημέρι στη διαδρομή του από το καφενείο του Γιαννάκη, στην αρχή τςη οδού Πανεπιστημίου, μέχρι το Οφθαλμιατρείο, και μετά τρεις μέρες… αχρηστεύτηκε, προς μεγάλη λύπη των μικρών παιδιών, που διασκέδαζαν με το αξιοπερίεργο θέαμα.
Τα σκυλιά, πάντως, δεν αντιμετώπιζαν ως αξιοπερίεργο τα δεύτερο αυτοκίνητο ιδιώτη που κύλησε στο κέντρο της Αθήνας, αυτό του συγγραφέα και θεατράνθρωπου Κωνσταντίνου Χρηστομάνου, του δάσκαλου της αυτοκράτειρας Ελισάβετ, της Σίσσυ, που υποδύθηκε η Ρόμι Σνάιντερ στον κινηματογράφο. Σε αυτή την περίπτωση ο ιδιοκτήτης και οδηγός έσπευδε να κρυφτεί το 1899 εντός καταστημάτων για να αποφύγει τα μανιασμένα τετράποδα.
Έναν χρόνο αργότερα, η σκυτάλη για τη διάδοση της αυτοκίνησης πέρασε στον διευθυντή της Ηλεκτρικής Εταιρείας Κωνσταντίνο Νικολαΐδη, ο οποίος πια μπορούσε εποχούμενος να φτάσει μέχρι το Φάληρο ή την Κηφισιά με το επταθέσιο, γερμανικής κατασκευής αυτοκίνητό του.
Το 1907, μόλις επτά αυτοκίνητα ιδιωτών κυκλοφορούσαν στους αθηναϊκούς δρόμους, μόλις 65 σε όλη την Ελλάδα το 1912. Αλλά προτρέχουμε. Το μέλλον της αυτοκίνησης στην Ελλάδα στον εικοστό αιώνα έμελλε να διαρκέσει πολύ…
Ηλίας Καφάογλου
