Σε συνεντεύξεις και δημόσιες εμφανίσεις του, ο Yusuke Narita, επίκουρος καθηγητής Οικονομικών στο Yale, έχει ερωτηθεί για το πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί το ζήτημα της κοινωνίας της Ιαπωνίας, η οποία γερνά ταχύτατα. «Νιώθω ότι η μόνη λύση είναι αρκετά ξεκάθαρη», είπε κατά τη διάρκεια μιας διαδικτυακής εκπομπής στα τέλη του 2021. «Τελικά, δεν είναι η μαζική αυτοκτονία και το μαζικό “σεπούκου” των ηλικιωμένων;» διερωτήθηκε ο καθηγητής.
Το Seppuku είναι μια πράξη τελετουργικής αυτοκτονίας (χαρακίρι) που ήταν ένας κώδικας μεταξύ των σαμουράι τον 19ο αιώνα.
Πέρυσι, όταν του ζητήθηκε από ένα μικρό αγόρι να εξηγήσει τις θεωρίες του για το μαζικό σεπούκου, ο Δρ. Narita περιέγραψε γραφικά σε μια ομάδα συγκεντρωμένων μαθητών μια σκηνή από το «Midsommar», μια ταινία τρόμου του 2019, στην οποία μια σουηδική αίρεση στέλνε τα γηραιότερα μέλη να αυτοκτόνησαν πηδώντας από έναν γκρεμό. «Είτε αυτό είναι καλό είτε όχι, αυτή είναι μια πιο δύσκολη ερώτηση να απαντηθεί», απάντησε ο Δρ. Narita καθώς έγραφε επιμελώς σημειώσεις. «Επομένως, αν νομίζετε ότι αυτό είναι καλό, τότε ίσως μπορείτε να εργαστείτε σκληρά για να δημιουργήσετε μια κοινωνία όπως αυτή» συμπλήρωσε.
Ο καθηγητής έχει μιλήσει ανοιχτά και για το θέμα της ευθανασίας. «Το ενδεχόμενο να γίνει υποχρεωτικό στο μέλλον», είπε σε μια συνέντευξη «θα συζητηθεί».
Ο 37χρονος Δρ. Narita είπε ότι οι δηλώσεις του παρερμηνεύθηκαν και ότι απευθυνόταν κυρίως σε μια αυξανόμενη προσπάθεια να απωθήσει τους ανθρώπους από ηγετικές θέσεις στις επιχειρήσεις και την πολιτική ώστε να δημιουργηθεί χώρος για τις νεότερες γενιές. Ωστόσο, με τα σχόλιά του για την ευθανασία και την κοινωνική ασφάλιση, έχει πατήσει το πιο hot κουμπί στην Ιαπωνία.
Ενώ είναι σχεδόν άγνωστος ακόμη και στους ακαδημαϊκούς κύκλους στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι ακραίες θέσεις του τον βοήθησαν να αποκτήσει εκατοντάδες χιλιάδες ακολούθους στα social media στην Ιαπωνία μεταξύ απογοητευμένων νέων που πιστεύουν ότι η οικονομική τους πρόοδος έχει αναχαιτιστεί από μια κοινωνία ηλικιωμένων.
Εμφανιζόμενος συχνά σε ιαπωνικές διαδικτυακές εκπομπές με μπλουζάκια, hoodies ή casual μπουφάν και φορώντας επώνυμα γυαλιά οράσεως με έναν στρογγυλό και έναν τετράγωνο φακό, ο Δρ. Narita είναι ένας από τους λίγους Ιάπωνες προβοκάτορες που έχουν βρει ένα πρόθυμο κοινό παραβιάζοντας με χαρά τα κοινωνικά ταμπού, μεταδίδουν οι New York Times. Το βιογραφικό του στο Twitter γράφει: «Αυτά που σου λένε ότι δεν επιτρέπεται να πεις είναι συνήθως αληθινά». Τον περασμένο μήνα, αρκετοί σχολιαστές ανακάλυψαν τις απόψεις του Δρ Ναρίτα και άρχισαν να τις διαδίδουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης σε ένα διαδικτυακό talk show με μελετητές και δημοσιογράφους, ο Yuki Honda, κοινωνιολόγος του Πανεπιστημίου του Τόκιο, περιέγραψε τα σχόλιά του ως «μίσος προς τους πιο ευάλωτους».
Κάποιοι κριτές του προειδοποιούν ότι η δημοτικότητα του Narita θα μπορούσε να επηρεάσει αδικαιολόγητα τη δημόσια πολιτική και τους κοινωνικούς κανόνες. Πάντως, δεδομένου του χαμηλού ποσοστού γεννήσεων της Ιαπωνίας και του υψηλότερου δημόσιου χρέους στον ανεπτυγμένο κόσμο, οι πολιτικοί ανησυχούν όλο και περισσότερο για το πώς θα χρηματοδοτήσουν τις διευρυνόμενες συνταξιοδοτικές υποχρεώσεις της Ιαπωνίας. Η χώρα παλεύει επίσης με αυξανόμενο αριθμό ηλικιωμένων που πάσχουν από άνοια ή πεθαίνουν μόνοι.
Σε γραπτές απαντήσεις σε ερωτήσεις που εστάλησαν μέσω email, ο Δρ. Narita είπε ότι «ανησυχούσε κυρίως για το φαινόμενο στην Ιαπωνία, όπου οι ίδιοι μεγιστάνες συνεχίζουν να κυριαρχούν στον κόσμο της πολιτικής, των βιομηχανιών και των μέσων ενημέρωσης/ψυχαγωγίας/δημοσιογραφίας για πολλά χρόνια». Οι φράσεις «μαζική αυτοκτονία» και «μαζικό σεπούκου», έγραψε, ήταν «μια “αφηρημένη” μεταφορά». «Θα έπρεπε να ήμουν πιο προσεκτικός σχετικά με τις πιθανές αρνητικές επιπτώσεις τον λεγόμενων μου και πως θα μεταφραστούν», πρόσθεσε. «Μετά από λίγο αυτοστοχασμό, σταμάτησα να χρησιμοποιώ τέτοιες λέξεις» ανέφερε ο καθηγητής.
Από την πλευρά τους, οι επικριτές του λένε ότι οι επανειλημμένες αναφορές του για το θέμα έχουν ήδη διαδώσει επικίνδυνες ιδέες. «Είναι ανεύθυνο», είπε ο Masaki Kubota, ένας δημοσιογράφος που έχει γράψει για το Δρ. Narita. Οι άνθρωποι που πανικοβάλλονται για τα «βάρη» μιας γηράσκουσας κοινωνίας «μπορεί να σκεφτούν: «Ω, οι παππούδες μου είναι αυτοί που ζουν περισσότερο», είπε ο κ. Kubota, «και πρέπει απλώς να τους “ξεφορτωθούμε”». Ο Masato Fujisaki, ένας αρθρογράφος, και είπε στο Newsweek Japan ότι οι παρατηρήσεις του καθηγητή «δεν πρέπει να εκληφθούν εύκολα ως “μεταφορικές” και πως οι υποστηρικτές του θεωρούν πως η κοινωνική πρόνοια πρέπει να κοπεί».
Παρά την κουλτούρα του σεβασμού προς τις παλαιότερες γενιές, ιδέες για τη σφαγή τους έχουν εμφανιστεί στην Ιαπωνία στο παρελθόν. Πριν από μια δεκαετία, ο Taro Aso —ο τότε υπουργός Οικονομικών και τώρα σύμβουλος στο κυβερνών Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα— πρότεινε ότι οι ηλικιωμένοι πρέπει να «σπεύσουν και να πεθάνουν». Πέρυσι, το «Plan 75», μια δυστοπική ταινία του Ιάπωνα σκηνοθέτη Chie Hayakawa, φανταζόταν χαρούμενους ανθρώπους να προσεγγίζουν συνταξιούχους για να τους πείσουν να κάνουν ευθανασία που χορηγείται από την κυβέρνηση. Στην ιαπωνική λαογραφία, οι οικογένειες μεταφέρουν μεγαλύτερους συγγενείς στην κορυφή βουνών ή απομακρυσμένες γωνιές των δασών και τους αφήνουν να πεθάνουν.
Η γλώσσα του Δρ. Narita, ιδιαίτερα όταν ανέφερε τη «μαζική αυτοκτονία», προκαλεί ιστορικές ευαισθησίες σε μια χώρα όπου νεαροί άνδρες στάλθηκαν στο θάνατο ως πιλότοι καμικάζι κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και Ιάπωνες στρατιώτες διέταξαν χιλιάδες οικογένειες στην Οκινάουα να αυτοκτονήσουν αντί παράδοση.
Οι επικριτές ανησυχούν ότι τα σχόλιά του θα μπορούσαν να προκαλέσουν τα είδη των συναισθημάτων που οδήγησαν την Ιαπωνία να ψηφίσει έναν νόμο ευγονικής το 1948, βάσει του οποίου οι γιατροί στειρώνουν βίαια χιλιάδες άτομα με διανοητικές αναπηρίες, ψυχικές ασθένειες ή γενετικές διαταραχές. Το 2016, ένας άνδρας που πίστευε ότι τα άτομα με αναπηρίες έπρεπε να υποβληθούν σε ευθανασία δολοφόνησε 19 άτομα σε έναν οίκο φροντίδας έξω από το Τόκιο.
