Ο Κάρολος είναι ο νέος βασιλιάς της Βρετανίας, καθώς η μητέρα του βασίλισσα Ελισάβετ έφυγε από την ζωή σε ηλικία 96 ετών, με αρκετούς να αναρωτιούνται για το τι είδους μονάρχης πρότεινε να είναι.
Συγκεκριμένα, ο ίδιος μπορεί τα τελευταία χρόνια να έχει γίνει συμπαθής στο κοινό, όμως εξακολουθεί να στοιχειώνεται από τον γάμο με την πριγκίπισσα Νταϊάνα και την απιστία του με την τωρινή σύζυγο του Καμίλα.
Ποιος είναι λοιπόν, ο νέος μονάρχης που αναλαμβάνει τα ηνία του βρετανικού θρόνου σε ηλικία 73 ετών;
Νεανικά χρόνια και σπουδές
Όπως αναφέρει το πρακτορείο Reuters, από τη γέννησή του, ο Κάρολος ανατρεφόταν για να γίνει μια μέρα βασιλιάς. Ο Τσαρλς Φίλιπ Άρθουρ Τζορτζ γεννήθηκε στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ στις 14 Νοεμβρίου 1948, τη 12η χρονιά της βασιλείας του παππού του, βασιλιά Γεωργίου ΣΤ΄. Ήταν μόλις 3 ετών όταν έγινε διάδοχος του θρόνου, όταν η μητέρα του έγινε βασίλισσα, το 1952. Η ανατροφή του ήταν πάντα διαφορετική σε σύγκριση με τους προηγούμενους μονάρχες.
Σε αντίθεση με τους προκατόχους του, που εκπαιδεύτηκαν από ιδιωτικούς δασκάλους, ο Κάρολος πήγε στο σχολείο Χιλ Χάουζ και κατόπιν πήγε εσωτερικός στο Σχολείο Τσιμ στο Μπερκσάιρ, όπου είχε φοιτήσει και ο πατέρας του, ο πρίγκιπας Φίλιππος. Στη συνέχεια τον έστειλαν στο Γκόρντονστουν, ένα «σκληρό» οικοτροφείο στη Σκωτία, όπου επίσης είχε φοιτήσει ο πατέρας του. Περιέγραφε εκείνη την περίοδο σαν κόλαση: ήταν μόνος και τον εκφόβιζαν. «Μια ποινή φυλάκισης. Το Κόλντιτζ (σ.σ. στρατόπεδο κράτησης αιχμαλώτων στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο) με κιλτ».
Σπάζοντας την παράδοση, πήγε στο Τρίνιτι Κόλετζ του Κέμπριτζ για να σπουδάσει αρχαιολογία και ανθρωπολογία, όμως άλλαξε τομέα και προτίμησε την ιστορία. Την εποχή εκείνη του απονεμήθηκε επισήμως ο τίτλος του πρίγκιπα της Ουαλίας, τον οποίο φέρει κατά παράδοση ο διάδοχος του θρόνου. Τον επόμενο χρόνο, έγινε ο πρώτος Βρετανός διάδοχος που έλαβε πτυχίο πανεπιστημίου.
Όπως πολλά άλλα μέλη της βασιλικής οικογένειας πριν από αυτόν, εντάχθηκε στις ένοπλες δυνάμεις, αρχικά στη Βασιλική Πολεμική Αεροπορία και κατόπιν στο Ναυτικό. Η ενεργός υπηρεσία του τερματίστηκε το 1976.
Ως νεαρός πρίγκιπας, αγαπούσε το σκι, το σερφ και τις καταδύσεις. Ήταν δεινός παίκτης του πόλο και καλός ιππέας. Το 1979 ο θείος του, λόρδος Μαουντμπάντεν, τον οποίο περιέγραφε ως «τον παππού που δεν είχα ποτέ», σκοτώθηκε από τον Ιρλανδικό Δημοκρατικό Στρατό, ένας θάνατος που του στοίχισε πολύ. «Μου φαινόταν ότι τα θεμέλια όσων αγαπούσαμε στη ζωή είχαν γκρεμιστεί ανεπανόρθωτα», θα έλεγε αργότερα.
Όταν εγκατέλειψε το Ναυτικό, το 1976, αναζήτησε τον ρόλο του στον δημόσιο βίο και διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε κάποια ξεκάθαρη δουλειά για τον πρίγκιπα διάδοχο – έπρεπε να την εφεύρει μόνος του. «Αυτό το καθιστούσε τόσο ενδιαφέρον, προκλητικό και περίπλοκο», είπε σε ένα ντοκιμαντέρ για τα 70ά γενέθλιά του.
Ο γάμος με την Νταϊάνα
Για πολλούς στη Βρετανία και όχι μόνο, ο Κάρολος θα είναι για πάντα συνδεδεμένος με τον αποτυχημένο γάμο του με τη Λαίδη Νταϊάνα Σπένσερ και τη σχέση του με την Καμίλα Πάρκερ Μπόουλς, τον έρωτα της ζωής του.
Όταν παντρεύτηκε την Νταϊάνα το 1981, ενώπιον ενός τηλεοπτικού κοινού 750 εκατομμυρίων ανθρώπων, η νύφη φαινόταν ότι ήταν η τέλεια επιλογή.
Όλα αρχικά πήγαιναν καλά. Τα παιδιά τους, ο Ουίλιαμ και ο Χάρι, γεννήθηκαν το 1982 και το 1984 αντίστοιχα. Αλλά στα παρασκήνια, ο γάμος είχε προβλήματα και η Νταϊάνα κατηγορούσε την Καμίλα για τη διάλυσή του, το 1992. «Υπήρχαν τρεις σ’ αυτόν τον γάμο», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά.
Ο Κάρολος υποστήριζε ότι παρέμεινε πιστός «μέχρι να διαλυθεί (ο γάμος) ανεπανόρθωτα». Το διαζύγιο εκδόθηκε το 1996.
Όταν η Νταϊάνα σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα στο Παρίσι, τον επόμενο χρόνο, τα δημοσιεύματα στον Τύπο εναντίον του ίδιου και της Καμίλας ήταν βιτριολικά. Η δημοτικότητά του καταβαραθρώθηκε.
Τις επόμενες δεκαετίας, η θέση του βελτιώθηκε, αν και παρέμεινε λιγότερο δημοφιλής από τη μητέρα του. Το 2005 παντρεύτηκε τελικά την Καμίλα, η οποία κέρδισε την αποδοχή των Βρετανών. Για πολλούς πάντως, η σκιά της Νταϊάνα παραμένει και η ζωή της εξακολουθεί να μαγεύει το κοινό.
Μακριά από τα βασιλικά καθήκοντα, ο Κάρολος ήταν ευτυχής στον κήπο του στο Χάιγκροουβ, στη δυτική Αγγλία ή, όπως και η μητέρα του, όταν κάνει πεζοπορία ή ψαρεύει στα βασιλικά κτήματα στη Σκωτία. Του αρέσει επίσης να ζωγραφίζει.
Έχει γράψει ένα παιδικό βιβλίο, με τίτλο «Ο γέρος του Λοχνάγκαρ». Έχει επίσης πάθος με τις τέχνες, ιδίως με τα έργα του Σαίξπηρ, την όπερα και τη μουσική του Λέοναρτ Κοέν.
Στις ιδιωτικές στιγμές του, είναι αστείος με μια «κατεργάρικη αίσθηση του χιούμορ» αλλά είναι και απαιτητικός, σύμφωνα με τους συνεργάτες του. Πιστεύει ότι πρέπει να εμφανίζεται «βασιλικός» όταν το απαιτεί η κατάσταση, αλλά δεν του αρέσουν οι πολυτέλειες. Κάποιοι από τους στενούς συνεργάτες του λένε ότι είναι ευγενικός και εργάζεται σκληρά. Φίλοι και εχθροί συμφωνούν σε ένα πράγμα: ότι είναι αφοσιωμένος στο καθήκον και τις περισσότερες ημέρες δουλεύει μέχρι τα μεσάνυχτα.
Παρότι η αναμονή μέχρι την άνοδο στον θρόνο ήταν μεγάλη, δεν το σκεφτόταν συχνά, σύμφωνα με την Καμίλα. Όταν ρωτήθηκε αν το συζητούσε, η σύζυγός του απάντησε: «Όχι πολύ, όχι. Είναι απλώς κάτι που θα συμβεί».
Το ίδιο συναίσθημα είχε μοιραστεί πριν από χρόνια και ο Κάρολος: «Δυστυχώς, αυτό είναι το αποτέλεσμα του θανάτου της μητέρας του, του γονιού σου, και αυτό δεν είναι τόσο ευχάριστο, για αυτό είναι καλύτερα να μην το σκεφτόμαστε και πολύ», είπε το 2010.
