Ένα σημαντικό επίτευγμα πέτυχε η ιατρική κοινότητα, καθώς για πρώτη φορά στο κόσμο, πραγματοποιήθηκε διπλή μεταμόσχευση χεριών σε έναν 48χρονο άνδρα, ο οποίος έπασχε από σκληρόδερμα.
Όπως αναφέρει η βρετανική oxfordmail.co.uk, ο Steven Gallagher πατέρας τριών κοριτσιών 12, 24 και 27 ετών, πριν από 13 χρόνια διαγνώστηκε με σκληρόδερμα, μια αυτοάνοση ασθένεια που προκάλεσε φριχτούς πόνους στα χέρια του, τα οποία παραμόρφωσε και έφτασε σε σημείο να τα χάσει.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η διάγνωση δεν ήταν εύκολη, γιατί αρχικά εμφάνισε ένα ασυνήθιστο εξάνθημα στα μάγουλα και τη μύτη του κι ύστερα πόνους στο δεξί του χέρι. Οι γιατροί νόμιζαν ότι ήταν λύκος, όμως μετά νόμιζαν ότι ο Gallagher είχε σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα και μάλιστα τον υπέβαλαν σε εγχείρηση.
Παρόλα αυτά, ο πόνος δεν υποχώρησε, αντιθέτως επεκτάθηκε και στο αριστερό χέρι, με αποτέλεσμα να συνεχιστούν οι επισκέψεις στα ιατρεία. Τότε, ένας γιατρός διαπίστωσε ότι ο 48χρονος έπασχε από σκληρόδερμα. Στη συνέχεια, η πάθηση εξελίχθηκε γρήγορα και επηρέασε αρκετές περιοχές του σώματος, όπως την μύτη, τα δάχτυλα και το στόμα. Η κατάσταση της υγεία του χειροτέρευε καθημερινά, ενώ έξι χρόνια μετά το πρώτο σύμπτωμα, τα δάχτυλα στα χέρια του άρχισαν να κουλουριάζουν, μέχρι που δεν άνοιγαν και ήταν κλειστά σα γροθιά.
Φρικτοί πόνοι και «φως» στο τούνελ
«Δεν μπορούσα να αρπάξω τίποτα, ήταν ένας αγώνας για να ντυθώ και τέτοια πράγματα», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Steven Gallagher και πρόσθεσε ότι «τα χέρια μου άρχισαν να κλείνουν, έφτασαν στο σημείο που ήταν βασικά δύο γροθιές, τα χέρια μου ήταν άχρηστα, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα».
Η λύση όμως για τους φρικτούς πόνους του 48χρονου ήρθε από την Γλασκώβη, όταν μίλησε με γιατρούς, οι οποίοι πρότειναν την διπλή μεταμόσχευση χεριών. Παρόλα αυτά, διευκρίνισαν ότι υπήρχε ένα μικρό μεν, αλλά μεγάλο ρίσκο, καθώς σε περίπτωση που τα μοσχεύματα απορρίπτονταν, ο άνδρας θα έχανε τα χέρια του.
«Όταν ο καθηγητής Χαρτ στη Γλασκώβη μου ανέφερε για μια διπλή μεταμόσχευση χεριού, εκείνη τη στιγμή γέλασα και σκέφτηκα ότι αυτό είναι επιστημονική φαντασία, αλλά, αφού το σκέφτηκα για λίγο, μίλησα περισσότερο μαζί του», είπε και σημείωσε ότι «ήταν πραγματικά κατανοητοί και ήταν πολύ αναλυτικοί για το τι θα μπορούσε να συμβεί. Είπαν ότι θα μπορούσα να χάσω τα χέρια μου εντελώς, απίθανο μεν, αλλά υπαρκτό ρίσκο» .
«Η σύζυγός μου και εγώ μιλήσαμε για αυτό και συμφωνήσαμε να το κάνουμε. Θα μπορούσα να καταλήξω να χάσω τα χέρια μου ούτως ή άλλως, οπότε απλώς έπρεπε να ενημερώσω ότι επρόκειτο να το κάνω».
Η 12ωρη εγχείρηση
Ο Gallagher πριν μπει στο χειρουργείο, έπρεπε να υποβληθεί σε ψυχολογική αξιολόγηση για να βεβαιωθεί ότι ήταν προετοιμασμένος για την προοπτική της μεταμόσχευσης. Έπειτα, έπρεπε να περιμένει μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος δότης, μέχρι που έγινε και το χειρουργείο προγραμματίστηκε για τα μέσα Δεκεμβρίου του 2021.
Η εγχείρηση πραγματοποιήθηκε στο Leeds Teaching Hospital NHS Trust και διήρκησε 12 ώρες, ενώ έγινε από ομάδα 30 ατόμων, που αποτελούσαν ειδικοί από διάφορους κλάδους, γιατί επρόκειτο για μια ιδιαίτερα πολύπλοκη διαδικασία.
«Μετά την εγχείρηση ξύπνησα και ήταν πολύ σουρεαλιστικό γιατί πριν είχα τα χέρια μου και μετά όταν ξύπνησα από την επέμβαση είχα ακόμα χέρια, οπότε δεν έχασα ποτέ πραγματικά κανένα χέρι», είπε ενθουσιασμένος ο Gallagher.
Παράλληλα, ανέφερε ότι «αυτά τα χέρια είναι καταπληκτικά, όλα έγιναν τόσο γρήγορα. Από τη στιγμή που ξύπνησα από την επέμβαση μπορούσα να τα μετακινήσω». «Μου έδωσαν μια νέα πνοή. Εξακολουθώ να βρίσκω τα πράγματα δύσκολα τώρα, αλλά βελτιώνονται κάθε εβδομάδα με τους φυσιοθεραπευτές και τους εργοθεραπευτές, όλα γίνονται σιγά σιγά καλύτερα», σημείωσε για το γεγονός ότι πρέπει για τους επόμενους μήνες να επισκέπτεται τακτικά νοσοκομεία για φυσιοθεραπείες και παρακολούθηση.
«Ο πόνος ήταν το μεγάλο πράγμα. Ο πόνος πριν την επέμβαση ήταν φρικτός, παίρνω τόση ανακούφιση πλέον που είναι υπέροχο, τώρα δεν πονάω καθόλου», είπε πέντε μήνες μετά την επέμβαση. Παρόλα αυτά, ο 48χρονος διευκρίνισε ότι ακόμα δεν μπορεί να κάνει βαριές εργασίες, έστω και λίγο. Χαρακτηριστικά, μπορεί να χαϊδέψει τον σκύλο του ή να βάλει ένα ποτήρι νερό, όχι όμως να σηκώσει ένα κουτί, ή σακούλες με ψώνια.
Πλέον, προσπαθεί να αναρρώσει από την περιπέτεια της υγεία του, που παραλίγο να χάσει τα χέρια του, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να βρει δουλειά, καθώς έχασε την προηγούμενη εργασία του.
