Ένας άνδρας από το Long Long Island φέρεται να μαχαίρωσε τη γυναίκα του και στη συνέχεια προσπάθησε να αυτοκτονήσει, το σπίτι τους έμοιαζε με τα επακόλουθα μιας ταινίας τρόμου. «Το αίμα ήταν παντού», δήλωσε στην The Post η Victoria Vallone, διευθύντρια επιχειρήσεων της Bio Recovery, μιας εταιρείας που εδρεύει στη Νέα Υόρκη και καθαρίζει σκηνές θανάτου. «Όταν οι άνθρωποι επιβιώνουν από μια απόπειρα δολοφονίας, τρέχουν σε όλο το σπίτι».
Προσοχή σκληρές εικόνες και περιγραφές
Μέχρι να έρθει το συνεργείο καθαρισμού της Vallone και θύτης και θύμα είχαν μεταφερθεί στο νοσοκομείο από τους διασώστες. Αλλά το αίμα παρέμενε άφθονο.
«Δεν ζητάω πολλές λεπτομέρειες», είπε ο Vallone. «Διαβεβαιώνω απλώς τους συγγενείς ότι θα πάμε αμέσως και θα το φροντίσουμε. Φτάνουμε με στολές επικίνδυνων ουσιών και απομακρύνουμε όλο το βιολογικό υλικό».
«Χρησιμοποιούμε μια οθόνη ATP, η οποία μετράει τα βακτήρια σε άμεσες επιφάνειες – το αίμα ή το βιολογικό υλικό μπορεί να μην είναι ορατό με το μάτι, αλλά πρέπει να καθαριστεί. Αφαιρούμε τις μοκέτες. Στην παραπάνω περίπτωση πολλά από τα δάπεδα είχαν πλακάκια, τα οποία είναι καλά για να μην αφήνουν το αίμα να διαρρέει. Τα ξύλινα δάπεδα μπορεί να έχουν ρωγμές που επιτρέπουν στο αίμα να εισχωρεί όλο και πιο βαθιά», ανέφερε η διευθύντρια επιχειρήσεων.
Ραγδαία αύξηση δολοφονίων και αυτοκτονιών – Πολύ δουλειά για τους καθαριστές
Με τις δολοφονίες και τις αυτοκτονίες να αυξάνονται ραγδαία στις Ηνωμένες Πολιτείες – οι ανθρωποκτονίες αυξήθηκαν κατά 30% το 2020 και δεν έχουν υποχωρήσει – οι υπάλληλοι καθαρισμού είναι απασχολημένοι.
«Βλέπουμε περισσότερες αυτοκτονίες από ποτέ», δήλωσε ο Andrew Danilack, ιδιοκτήτης του franchise καθαρισμού χώρων εγκλήματος Spaulding Decon στο βόρειο Νιου Τζέρσεϊ, στην εφημερίδα The Post. «Πρόκειται γενικά για άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας, με τη χρήση καραμπίνας ή σχοινιού. Μια αυτοκτονία [με καραμπίνα] είναι το πιο δύσκολο να καθαριστεί».
Ο Danilack θυμάται ένα περιστατικό λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, όταν ο 30χρονος γιος ηλικιωμένων γονέων αυτοπυροβολήθηκε στο υπόγειο του σπιτιού τους. Όπως είναι ο κανόνας, ένα συνεργείο καθαριστών σκηνών εγκλήματος έφτασε με τον κατάλληλο εξοπλισμό και χρησιμοποίησε ιδιόκτητα προϊόντα καθαρισμού.
«Έπρεπε να μαζέψουμε ένα κομμάτι από το κεφάλι του ατόμου και θραύσματα οστών πίσω από ένα κουτί αποθήκευσης», θυμάται. «Το πάτωμα ήταν τσιμεντένιο. Το καθαρίσαμε και το τρίψαμε και το σφραγίσαμε έτσι ώστε οι οσμές και οι λεκέδες να μείνουν μέσα. Ένας καθαριστής αέρα HEPA εξαερίζει τα πάντα και φιλτράρει το δωμάτιο».
Οι εταιρείες χρεώνουν γενικά περίπου 5.000 δολάρια για τέτοιου είδους υπηρεσίες.
Ο αυξανόμενος ρυθμός βίαιων θανάτων αφήνει τους εργαζόμενους άναυδους.
«Ασχολούμαστε με οικογένειες όταν [η αιματοχυσία] μόλις συνέβη. Φτάνουμε εκεί μέσα σε μια ώρα. Είναι φρέσκο και ευαίσθητο και οι άνθρωποι κλαίνε, αλλά η καθαριότητα πρέπει να αντιμετωπιστεί από αδειοδοτημένη εταιρεία. Το τελευταίο πράγμα που θέλουμε να κάνουμε είναι να επιτρέψουμε στα μέλη της οικογένειας να το κάνουν μόνοι τους. Είναι παράνομο για τους μη αδειοδοτημένους να απορρίπτουν ρυθμιζόμενα ιατρικά απόβλητα – μπορεί να υπάρχουν επικίνδυνα φάρμακα όπως φαιντανύλη ή HIV στο αίμα – και δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο θέλουν να θυμούνται τους αγαπημένους τους».
Συμφώνησε ο Danilack: «Μπαίνεις μέσα και νιώθεις άμεση συμπάθεια για την οικογένεια».
Όταν είναι απολύτως απαραίτητο, είπε ο Vallone, «κάνουμε κατεδαφίσεις. Βγάζουμε από εκεί όλα τα βιολογικά επικίνδυνα υλικά, ακόμη και αν χρειαστεί να γκρεμίσουμε τοίχους. Όταν ένα πτώμα αποσυντίθεται στο πάτωμα, μπορείς να το μυρίσεις σε όλο το τετράγωνο. Όλα τα αέρια βγαίνουν έξω. [Σε αυτές τις περιπτώσεις,] το πάτωμα πρέπει να αφαιρεθεί με ηλεκτρικά εργαλεία».
Πώς αντιμετωπίζουν τα όσα βλέπουν
Όσον αφορά τη δική τους ανατριχίλα για όλα αυτά – «Κρατάμε κουβάδες με εμετό έξω», δήλωσε η Vallone, «και μπορεί να αλλάξουμε [τις εμποτισμένες με αίμα] στολές προστασίας έξι φορές» κατά τη διάρκεια μιας εργασίας – οι καθαριστές μαθαίνουν να ξεπερνούν το αίμα και να παραμένουν δυνατοί για τους πελάτες που τους χρειάζονται.
Χρειάζεται όμως να το συνηθίσεις. Η Vallone (η οποία τώρα χειρίζεται τα πράγματα κυρίως από το γραφείο) θυμάται τις πρώτες δουλειές όπου «γινόταν συναισθηματική, [ενώ] οι συνάδελφοί μου είχαν βάλει ακουστικά και παρέμεναν απόλυτα συγκεντρωμένοι».
Πρώην εργαζόμενη στο τμήμα παραγωγής της J.Crew, θυμήθηκε την πρώτη της σκηνή εγκλήματος: «Ένας γιος έκοψε το λαιμό της μητέρας του στην κουζίνα, την έσυρε μέσα στο σπίτι μέχρι την μπανιέρα και μετά παραδόθηκε. Υπήρχαν βιολογικοί κίνδυνοι και αίμα σε όλο το σπίτι».
Σε μια άλλη δουλειά, είπε η Vallone, μια ηλικιωμένη γυναίκα είχε πέσει στο λευκό χαλί της με σπασμένο ισχίο. Ήταν ξαπλωμένη εκεί για μέρες, χωρίς να μπορεί να σηκωθεί – και τότε ο σκύλος της πείνασε. «Ο σκύλος την έτρωγε», θυμάται η Vallone. «Έσερνε γύρω της κομμάτια από τις αρτηρίες της. Η γυναίκα πέθανε στο νοσοκομείο. Δεν ξέρω τι απέγινε ο σκύλος».
