Ο Θεόδωρος Ρούζβελτ (Theodore Roosevelt) ήταν ο 26ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
«Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη και ήταν γιος του μεγαλοτραπεζίτη Θεόδωρου Ρούζβελτ, γόνου εύπορης οικογένειας της Νέας Υόρκης. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. […] Το 1886 προσπάθησε να εκλεγεί χωρίς επιτυχία δήμαρχος Νέας Υόρκης και το 1897 διορίστηκε υφυπουργός ναυτικών. Με τις πολιτικές του κινήσεις ώθησε τις ΗΠΑ στον Ισπανοαμερικανικό Πόλεμο του 1898, όπου συγκρότησε σώμα εθελοντών πολεμώντας στις περισσότερες μάχες. Ο ηρωισμός που επέδειξε ήταν τόσο μεγάλος που ανακηρύχθηκε σε εθνικό ήρωα. Την ίδια χρονιά έγινε κυβερνήτης της πολιτείας της Νέας Υόρκης και το 1900 εκλέχτηκε αντιπρόεδρος των Η.Π.Α. Μετά την δολοφονία του ΜακΚίνλεϊ ανήλθε στον προεδρικό θώκο, όπου επανεξελέγη θριαμβευτικά το 1904. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ήρθε σε οριστική ρήξη με την πλειοψηφία του Ρεπουμπλικανικού κόμματος με αποτέλεσμα να θέσει υποψηφιότητα στις αμερικανικές εκλογές του 1912 ως ανεξάρτητος. Παρά τη μεγάλη δημοτικότητα του δεν κατάφερε να εκλεγεί. Το 1906 κέρδισε το Νόμπελ ειρήνης για την συμβολή του στη λήξη του Ρωσο-Ιαπωνικού πολέμου.
[…] Η προεδρία του σημαδεύτηκε από την κατακόρυφη αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, οι οποίες βέβαια κατέστησαν τις Η.Π.Α. στρατιωτική υπερδύναμη. Στον τομέα της εσωτερικής πολιτικής ο Ρούζβελτ ήρθε σε σύγκρουση με τα μεγάλα κεφάλαια και προσπάθησε να περιορίσει την δύναμη των μεγάλων επιχειρήσεων». (Πηγή: wikipedia)
Διαβάστε παρακάτω μερικά από τα αποφθέγματά του, που έμειναν στην ιστορία.
Για την αδράνεια – Δεκέμβριος 1895
«Το να κάθεται κανείς στο σπίτι του, να διαβάζει την εφημερίδα του και να γελά με τα παραπτώματα των ανθρώπων που προσπαθούν να κάνουν κάτι είναι εύκολο, αλλά αισθητά αναποτελεσματικό».
Για το θάρρος – Οκτώβριος 1898
«Μια ήρεμη κι εύκολη ζωή δεν αξίζει αν βλάπτει τις ίνες του εγκεφάλου, της καρδιάς και των μυών. Πρέπει να τολμήσουμε να γίνουμε μεγάλοι και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, ότι το μεγαλείο είναι ο καρπός του μόχθου, της θυσίας και το υψηλό θάρρος… Για εμάς είναι η ζωή της δράσης, της επίπονης εκτέλεσης του καθήκοντος. Ας ζήσουμε αγωνιζόμενοι σκληρά. Ας διατρέξουμε τον κίνδυνο της φθοράς από αυτόν της… σκουριάς».
Για την εργασία – Σεπτέμβριος 1902
«Δεν αντιμετωπίζω με οίκτο αυτούς που εργάζονται σκληρά και κάνουν δουλειές που δεν αξίζουν πολλά. Τους θαυμάζω. Λυπάμαι εκείνους που δεν εργάζονται, σε οποιαδήποτε κοινωνική βαθμίδα κι αν θεωρούν ότι ανήκουν».
Για τη διαφορετικότητα – Νοέμβριος 1902
«Δε μπορώ να συμφωνήσω με την άποψη ότι η πόρτα της ελπίδας, η πόρτα της ευκαιρίας, θα κλείσει μπροστά σε οποιονδήποτε, ανεξάρτητα από το πόσο αξίζει, μόνο και μόνο λόγω της φυλής ή του χρώματός του. Μια τέτοια στάση θα ήταν θεμελιωδώς αντίθετη με τις πεποιθήσεις μου».
Για τις εταιρείες – Δεκέμβριος 1902
«Ο σκοπός μας δεν είναι να φύγουν οι εταιρείες. Το αντίθετο, αυτά τα μεγάλα συσσωματώματα αποτελούν μια αναπόφευκτη εξέλιξη της σύγχρονης βιομηχανοποίησης. Δεν είμαστε εχθρικοί απέναντί τους. Είμαστε απλά αποφασισμένοι να τις χειριστούμε έτσι ώστε να προσφέρουν στο γενικό καλό. Στεκόμαστε απέναντι στα παραπτώματα, όχι στον πλούτο».
Για την επιτυχία – Απρίλιος 1910
«Δεν είναι καλό για ένα έθνος να θαυμάζει λανθασμένα πρότυπα επιτυχίας. Και δεν υπάρχει πιο λανθασμένο πρότυπο από τη θεοποίηση της υλικής ευημερίας».
Το αφιέρωμα δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Business Insider.
